Na het overlijden van zijn vrouw, had Jack Verlaar even een tijdje helemaal nergens meer zin in. De trainer stopte bij DEVO, nam wat ruimte voor zichzelf, tot DIOZ belde. “Of ik interesse had om het trainersvak weer op te pakken. Misschien is het wel iets, dacht ik!” En dat bleek.

Gewoon eens luisteren. Zo begon de 52-jarige Verlaar aan de gesprekken met de inmiddels vijfdeklasser. “En het voelde meteen goed. Vanaf het eerste gesprek. Met het bestuur en spelers van de groep. Over hoe de club in elkaar steekt en wat het betekent voor de mensen. Het is echt een dorpsclub.” Helemaal onverwachts, kwam die klik voor de inwoner van Rucphen eerlijkheidshalve ook niet. “Ik heb er in het verleden regelmatig tegen gevoetbald, dus ik kende ook de nodige mensen. Vorig jaar ben ik al eens een keer gaan kijken. Het is echt een mooie club!”

Opluchting

Zijn eerste maanden, bevallen dan ook prima. “Afgelopen seizoen zaten ze krap in de mensen, nu zijn er spelers bij. We hebben het tweede elftal laten vervallen, om zo een O23 te kunnen creëren. De selectie, van één en twee, is daardoor nu een behoorlijke jonge groep. En gasten uit de jeugd, komen er alweer aan! Ze zijn heel enthousiast. Dat is een pluspunt van DIOZ.” Positieve energie dus. Energie, die ze na de degradatie van vorig jaar, prima kunnen gebruiken. “Het knaagde natuurlijk wel aan die spelers. Dat ze lang niet hadden gewonnen. Na de eerste zege, voelde je ook echt die opluchting.” Verlaar is logischerwijs dan ook tevreden over de start. “Ik hoop dat we bij de bovenste vijf ploegen kunnen eindigen én misschien wel meedoen voor een periode. Maar, niets hoeft. Dat is het mooie van zo’n club.” Al kijkt de trainer stiekem zelf, wel een beetje vooruit. “Als deze groep één of twee jaar verder is, kan DIOZ weer een vierdeklasser worden. Maar ik denk, dat die vierde klasse wel sterker is geworden.” Dat is voorlopig dus een zorg voor later. “Je zag die degradatie op een gegeven moment natuurlijk wel een beetje aankomen. Vijf jongens waren gestopt, dan moet je terugvallen op de jeugd. Nu kan je tenminste weer lekker wedstrijden gaan winnen.” Een goed moment voor Verlaar dus om in te stappen. “We kunnen eigenlijk alleen maar naar boven, lager kan niet!”

Voetbalhumor

Hoe hij dat gaat doen? Een korte introductie. “Ik sta graag tussen de groep. Met mensen omgaan, dat vind ik het mooiste. Dat heb ik ook altijd goed gekund. Iedereen heeft weer een andere benadering nodig.” Iets dat hij in de periode zonder club, nodig heeft gemist. “Vooral de voetbalhumor. Maar toch ook de spanning.” Helemaal als het allemaal daadwerkelijk lukt. “Om samen iets te bereiken. Met een bepaalde tactiek, als die klopt en het komt in de wedstrijd terug…” De trainer, die in het dagelijks leven werkzaam is als productiemanager, hoopt vooral op een goed seizoen, vertelt hij. “Eentje waar we tevreden op terug kunnen kijken. Als we er samen maar alles aan hebben gedaan. Dan kan je er, ook soms na een verloren wedstrijd, vrede mee hebben.” Precies daar, is voor Verlaar een mooie opdracht weggelegd. Of eigenlijk een flinke uitdaging. “De groep bij elkaar zien te houden, zodat iedereen tevreden blijft. We hebben een brede selectie, dus dat is eigenlijk de grootste taak die ik heb. Dat wordt een aardig karwei. We willen uiteindelijk toch allemaal voetballen!”

Klik op VV DIOZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV DIOZ voor meer informatie over de club.