Als leraar op een basisschool zit het helpen ontwikkelen van kinderen bij Ivan Romme in het bloed. Toen hij vanwege gezondheidsredenen zelf niet meer kon voetballen, begon hij een carrière als trainer. Na periodes bij Gastel en Baronie, doet de fanatieke jongeling dat nu niet alleen bij de KNVB, maar ook bij de JO16 van RKVV Roosendaal én met succes.

Pas 25 jaar, maar al een schat aan ervaring als jeugdtrainer. Hoe dat zit, legt Romme zelf even uit. “Een paar seizoenen geleden ben ik gestopt als voetballer. Ik voetbalde bij Gastel, werd daar op mijn vijftiende jeugdtrainer en kwam via Baronie terecht bij Roosendaal.” Twee jaar geleden arriveerde de oud-voetballer bij de club. “Eerst bij de JO15, ik voelde me eigenlijk meteen thuis. Het is vijf minuutjes van mijn huis, dus dat is ideaal.”

Intrinsieke motivatie

Zijn passie heeft Romme dan ook al een tijdje gevonden. “Kinderen iets bijbrengen, of dat nu voor de klas is of op een veld. Je ziet ze groeien, een stukje ontwikkeling, maar plezier staat altijd voorop.” Toch zat het als speler nog niet helemaal in hem, moet hij toegeven. “Toen was ik absoluut niet iemand die veel stond te coachen. Een grote mond in het veld had ik al helemaal niet. Wel was ik altijd aan het observeren en van iedere trainer heb ik wel iets geleerd.” Het belangrijkste? “Dat je soms ook gewoon heel veel geduld moet hebben, helemaal met deze leeftijd. Het is inspelen op hun belevingswereld en op het juiste moment de knop omzetten. Van serieus naar lachen.” Hoe hechter de groep, hoe makkelijker dat gaat. “Dat zie je bij onze huidige groep. Je begint met allemaal individuen, daar moet je een team van maken. Dat ze elkaar aan gaan spreken op bepaalde dingen, een stukje intrinsieke motivatie. Als ze zelf echt graag willen, is het eigenlijk alleen maar begeleiden.” Romme geniet vooral van de interactie met zijn spelers. “Dat vind ik het leukste om te zien. Oprechte blijdschap of ontlading. Als je bijvoorbeeld ziet hoe ze zo’n kampioenswedstrijd beleven…” En hoewel plezier en ontwikkeling voorop staan, helpt een beetje resultaat altijd mee. “Het is een combinatie van alles, dat geeft de voldoening. Als je wint heb je plezier, dat beïnvloedt ook het teamproces op een positieve manier.”

Bevestiging

Om dat voor elkaar te krijgen, moet er niet alleen hard, maar ook met een bepaald idee getraind worden. Romme neemt ons mee door de week. “Op maandag is het vaak techniek en tactisch. Hoe willen we drukzetten en hoe bouwen we op? Dinsdag staat in het teken van een conditionele prikkel en op donderdag spelen we veel partijvormen. Van groot naar klein, richting de wedstrijd.” Hij omschrijft zichzelf als een rustige trainer en iemand die veel bezig is met groepsdynamiek. “Dat is wel mijn kracht, denk ik. Verder houd ik van omschakelvormen en doen we nauwelijks droge loopvormen.” Met een kampioenschap tot gevolg. “We wisten dat we een goede groep hadden, maar iedereen wordt geaccepteerd. Elkaar helpen in balbezit en balverlies, samen omschakelen.” Het vervult Romme van trots. “Toen we wonnen van Engelen en SC ‘t Zand, dan voel je pas hoe trots je kunt zijn.” Behalve voor elkaar willen werken, heeft de JO16 van Roosendaal nog meer kwaliteiten, vertelt de trainer. “Echt goede buitenspelers, een ijzersterk middenveld en we krijgen weinig goals tegen.” En dat is bij meer mensen opgevallen. “Er zitten echt een paar jongens bij voor het eerste, dat weet ik zeker. Geregeld staan er ook scouts van profclubs langs de lijn, dat is toch een soort bevestiging.” Toch laat Romme zijn groep na dit seizoen los, een bewuste keuze. “Ik zou ze graag nog een paar jaar hebben, maar ik vind dat jeugdspelers verschillende trainers moeten hebben, dat is beter voor hun ontwikkeling. Dus volgend seizoen ligt er voor mij een mooie nieuwe uitdaging bij de JO14!”

Klik op RKVV Roosendaal voor het laatste artikel over de club.