Voetbalmoeder, teamleider, jeugdbestuurslid én de kantine doen bij SAB. Irma Wirken heeft veel verschillende petten die ze op kan zetten als ze bij SAB is. Het begon ooit toen haar zoon in de jeugd ging voetballen, in wat toen nog de F’jes heette. Sindsdien is ze aangesloten bij de Bredase club en is ze meer en meer gaan doen. En daar is ze maar wat blij mee.
BREDA – Als Wirken het lijstje met werkzaamheden opnoemt, doet ze dat met veel enthousiasme. Ze heeft plezier in wat ze doet. Hoeveel uur het in de week is? Dat weet ze eigenlijk niet. “Maar ze zeggen wel eens: staat jouw bed hier”, zegt ze lachend. “Maar het varieert echt. Soms kom je even een uurtje, het is ook net wat de mensen nodig hebben. Ik vind het wel belangrijk dat je vanuit je rol als bestuurslid gezien wordt. Dus zorg ik dat wanneer mijn zoon niet traint, ik toch ook even binnenloop. En helemaal aan het begin van het seizoen, dan wil je toch dat het allemaal loopt.”
Het begon inmiddels heel wat jaren geleden. Want waar haar zoon gestart is in de F-jeugd, speelt hij nu in de Onder 19. Daar is Wirken ook teamleider. “Ik ben altijd een voetbalmoeder geweest. Ik werd gevraagd teamleider te zijn. Dat vond ik prima, dingen regelen en doen. Ik was er toch iedere wedstrijd. Toen vroegen ze mensen voor in de horeca. Ik kom zelf uit de horeca. Ik hou van gezelligheid, ik hou van mensen en voetbal vind ik ook helemaal geweldig. Dus ben ik diensten gaan draaien. En als je eenmaal binnen bent in zo’n club, krijg je vaker de vraag of je iets kunt doen.”
Zelf gaf ze bij het jeugdbestuur aan dat wanneer het nodig was, ze wel kon helpen. “En als je één vinger geeft, pakken ze je hele hand.” En dat is niet negatief bedoeld, maar juist positief. Wirken heeft het naar haar zin bij SAB. “Ik vind het echt gewoon leuk. Ik haal hier ook echt mijn energie uit.” Dat het afgelopen seizoen qua gezelligheid en activiteiten een minder jaar was, deed wel wat met Wirken, die ook in de horeca werkt bij NAC. “De Onder 19 heeft wel kunnen trainen en onderling wedstrijdjes gehad, dus stond ik af en toe op het veld. Maar dan sta je er met z’n tweeën. Dat is ongezellig. Ik ben blij dat het nu weer allemaal kan, ik heb het echt gemist.”
Nu draait het weer bij SAB. “En voor mij voelt het net of niemand weg is geweest. Je hebt wat meer de vragen hoe het gaat en opmerkingen dat het lang geleden is. Maar het komt allemaal binnen alsof de deuren niet dicht zijn geweest. En dat zijn ze echt wel. Maar dat is ook het voordeel van SAB. Het is echt ons kent ons, een heel klein clubje.”
Vanuit haar functie in het jeugdbestuur heeft ze ook te maken met het feit dat SAB klein is. “Dat heeft voor- en nadelen. Er valt bij ons een gat tussen de Onder 12 en Onder 17. Natuurlijk wil je meer jeugdleden hebben, dat je wat ruimer in de bezetting zit. Maar de teams die we hebben, zitten redelijk vol. En je bent geen nummer. Er zijn clubs waar de trainers elkaar nog niet eens kennen. Hier is het echt ons kent ons, het maakt niet uit op welke dag je binnen komt, iedereen kent elkaar.”
Wat dat betreft zou Wirken ook niet willen dat SAB ineens een extreme groei door zou maken, want juist dat iedereen elkaar kent is een kracht van de vereniging. “Het zou hier niet kunnen, het is de charme van SAB dat het hier gezellig is.”
Voor meer artikelen over SAB, klik hier.
Voor meer informatie over SAB, klik hier.