Het eerste rapport van Thomas Duivenvoorden bij FC Rijnvogels dit jaar was uit de kunst: vijf gespeeld, twaalf punten. En dat terwijl de Katwijkse hoofdklasser nog midden in het ontwikkelingsproces zit. 
Duivenvoorden was er als trainer vroeg bij. Met amper zestien jaar trainde hij al de jeugd van zijn club VVSB in zijn geboortedorp Noordwijkerhout. “Ik was zelf geen bovenmatig talent, ik kon aardig mee, maar niet meer dan dat. Door fysiek malheur moest ik al vroeg stoppen, maar op dat moment wist ik al dat ik training geven leuker vond dan zelf voetballen.”
De jonge Duivenvoorden bouwde zijn carrière geleidelijk op. Hij deed eerst de E4 tot en met de E9 van VVSB. “Ik wilde graag een eerste team trainen. Dat kon toen niet bij VVSB, omdat alle teams bezet waren. Bij Wilhelmus kreeg ik die kans wel, als trainer van de C1.” Duivenvoorden werd daarna trainer van de D1 van Alphense Boys, kwam als jeugdtrainer bij de jeugdopleiding van ADO Den Haag terecht om daarna vervolgens als trainer de A1-elftallen van Wilhelmus en VVSB onder zijn hoede te hebben. De volgende stap was een seniorenelftal. Pas 27 jaar oud werd hij aangesteld als trainer van tweedeklasser DOSR uit Roelofarendsveen. Via Katwijk, waar hij assistent-trainer was, en zondageersteklasser Den Hoorn streek hij afgelopen zomer neer op sportpark De Kooltuin. “Bij Den Hoorn wilde al vroeg in het seizoen mijn contract verlengen, maar toen Rijnvogels belde, was de keuze snel gemaakt.”
Duivenvoorden maakt dan ook geen geheim van zijn ambities. Hij wil naar het hoogste niveau toe en Rijnvogels is een stap omhoog. Hij heeft inmiddels UEFA A, maar hoopt binnen enkele jaren de UEFA Pro-opleiding te volgen. De KNVB hanteert strenge eisen voor de toelating. “Ik besef dat ik een a-typisch profiel heb”, zegt Duivenvoorden, doelend op zijn achtergrond als oud-student aan de Nijenrode-Universiteit en een cv met een beperkte voetbalcarrière. “Bij de KNVB is de laatste jaren ook steeds meer het besef doorgedrongen dat niet alleen topvoetballers goede trainers kunnen worden. Dat lijkt mij ook een goede zaak.”
Duivenvoorden heeft FC Rijnvogels in ieder geval nieuw elan en fris voetbal bezorgd. Dat er onder hem een andere wind is gaan waaien, is wel duidelijk. De stoffige speelwijze, met het accent op afwachtend voetbal, heeft plaatsgemaakt voor ‘actievoetbal’. “We willen de tegenstander het hele veld afjagen. De nadruk ligt daarnaast op het durven voetballen. Het is zeker niet blind naar voren rennen, want ook bij balverlies zit er een duidelijk idee achter.”
De hoge positie van FC Rijnvogels op de ranglijst is des te opvallender, omdat de club van de Kooltuin gedwongen was de afgelopen jaren het spelersbudget terug te schroeven. Dat er wat minder kan dan een paar jaar geleden is voor Duivenvoorden een gegeven. “Ik vind dat je altijd goed moet kijken of een speler in het elftal past en wat kan toevoegen. Het is heel makkelijk om spelers te scouten bij een eerste team op een gelijk of hoger niveau. Het is juist de kunst om de interessante spelers te vinden op een lager niveau.”
Hij geeft Julian Dobbe als voorbeeld. “Julian speelde in Noordwijk 2 en daarvoor bij DOSR, maar doet het bij ons fantastisch. Een schot in de roos.”
Twaalf punten uit vijf wedstrijden smaakt bij Duivenvoorden en FC Rijnvogels naar meer. “Normaliter horen we bovenin de middenmoot te eindigen. Rijnvogels kampioen? Ik denk dat het gekker was dat Leicester City landskampioen van Engeland werd.”
Klik hier voor meer informatie over FC Rijnvogels
Klik hier voor meer artikelen over FC Rijnvogels
