Vandaag zijn we in gesprek met de 21-jarige Sienna Segboer uit Dordrecht. Ze werkt als office assist bij een bedrijf dat in de handel en distributie van chemicaliën zit. De geboren Rotterdammer speelt nu samen met haar zusje Morgan bij SC Emma in Dordrecht.
Vroeger ging Sienna altijd veel voetballen, maar voornamelijk ging ze in het doel staan. ‘’Op het schoolvoetbaltoernooi hadden we met onze school ook elk jaar een team met meisjes. Met onder andere mijn zusje in het team, zij in de spits ik in de goal. We zijn zelfs tot een regionale finale gekomen na dat de laatste wedstrijd beslist moest worden door een penalty serie. Ik pakte alle penalty’s en schoot de enige binnen, dat was leuk. Helaas hebben we in de regionale finale niet gewonnen. Dit was in groep 8, hierna besloot ik dat ik graag keeper wilde worden.’’
Pas op twaalfjarige leeftijd ging Sienna kijken bij SC Emma. ‘’Ik heb toen een paar keer mee getraind en vond het best wel leuk, maar helaas had Emma op dat moment al 2 keepers, een voor elk meiden team. Dus toen ben ik eigenlijk maar gestopt. Toen ik 13 was vroeg mijn vriendin of ik nog eens wilde komen trainen, gewoon voor de lol. De vader van een vriendin en achterbuurman, Egon Bergmans was toen trainer. Ik vond die training zo leuk dat ik me direct heb ingeschreven en ben gaan voetballen in plaats van keepen. Ik begon als rechtsback, en ben daarna vaak op andere posities gezet uiteindelijk heb ik mijn plekje gevonden als verdedigende middenvelder dat beviel me het best. een seizoen later zijn we nog kampioen geworden ook.’’
Inmiddels was Sienna veertien en speelde ze nog steeds bij Emma. En toen ging het mis. ‘’Bij een wedstrijd uit tegen Sliedrecht, in de regen op een slecht veld gleed ik tijdens een duel verkeerd weg waardoor er iets in mijn knie verdraaide. Ik die zich echt niet door een pijntje liet wisselen kon niet meer verder. Na een weekje rust dacht ik dat ik wel weer kon spelen. ik begon op de bank en nog geen minuut na dat ik was ingevallen draaide ik in een duel weer verkeerd weg, nu knapte er iets en werd mijn knie binnen no time heel erg dik en kon ik er niks meer mee.‘’
Het resultaat was niet goed. ‘’Na twee maanden, onderzoeken en MRI scans bleek dat ik mijn kruisband had gescheurd, maar omdat ik nog maar 14 was kon ik nog niet geopereerd worden. Ik moest rust houden en naar de fysio. Ik heb nog geprobeerd te spelen, en zelfs nog wat wedstrijdjes gekeept maar bleef er last van houden. Uiteindelijk werd ik net voor mijn vijftiende verjaardag geopereerd. Daarna moest ik negen maanden revalideren, twee keer per week hard aan het werk bij de fysio. Toen ik op de zes maanden zat, bleef ik last houden van een onverklaarbare pijn in mijn knie opnieuw een MRI bleek dat er een stukje van mijn meniscus was verbrijzeld. Ik werd opnieuw geopereerd en mijn herstel duurde daardoor uiteindelijk anderhalf jaar.’’
‘’Ik kwam terug als keeper, want dat vond ik veiliger. Mijn zusje Morgan kwam toen ook bij Emma voetballen, in de spits natuurlijk. Uiteindelijk wilde ik toch graag weer gaan spelen toen zij er bij kwam, Wij voelde elkaar aan, zonder te kijken wisten we van elkaar waar we liepen. We waren een goed duo. Ik de assist en zij de goals.’’
Twee jaar is dit goed gegaan zonder ook maar ergens last van te hebben gehad. ‘’In ons laatste jaar in de MO19 hebben we een top seizoen gehad, alles ging goed en we werden nog ruim kampioen ook.’’
Je zou zeggen dat het na zo’n lange revalidatie alles weer vlekkeloos is. ‘’In ons eerste seizoen als senioren, eindigde we vierde, de laatste wedstrijd ging eigenlijk nergens meer op, dit was Pelikaan vr1 uit. Met de rust stonden we 3-0 achter, zo wilde ik het seizoen niet afsluiten. Na een goede preek in de rust knalde we de kleedkamer letterlijk uit want binnen een kwartier stonden we 3-4 voor. Ongeveer 20 minuten voor tijd liep ik mijn man voorbij, ze kwam terug in mijn rug en ik wilde daar van wegdraaiden toen er weer iets knapte in mijn knie, ik wist gelijk hoe laat het was. Ik kon niet meer lopen en ben met veel moeite van het veld gekomen.’’
‘’Na onderzoeken bij de fysio en in het ziekenhuis bleek na de MRI helaas dat ik weer mijn kruisband had afgescheurd, maar niet alleen dat. Ook had ik vrij heftig kraakbeen letsel en het stukje meniscus dat ik had, was ook niks meer van over. Dat gebeurde in mei 2018. Ik ben in november van dat jaar geopereerd en ben nu sinds februari 2020 klaar met mijn revalidatie. Ooit nog voetballen, word me niet echt aangeraden.’’
Natuurlijk zijn door al die blessures de ambities minder geworden voor de toekomst. ‘’ Na al die blessures heb ik mijn ambities maar op een laag pitje gezet. Ik had ooit graag nog wat hoger willen gaan spelen samen met mijn zus 3e klasse ofzo, maar dat zit er voor mij sowieso niet in. Sinds kort ben ik toch weer gaan trainen, uiteraard als keeper, in het veld durf ik nu echt niet meer aan, inhouden is niks voor mij. Het keepen ben ik nog niet verleerd en zo lang het goed blijft gaan, train ik graag mee. Misschien sta ik in de toekomst wel weer eens in een wedstrijd onder de lat, maar dat durf ik nu nog niet te zeggen.’’
‘’De afgelopen seizoenen heb ik niet mee gedaan, ik ben wel nog gaan kijken. Inmiddels zijn de twee dameselftallen samen gegaan. Vorig seizoen stonden ze met 10 punten los bovenaan in de vijfde klasse, door de corona is dat seizoen natuurlijk maar helaas niet afgemaakt. Inmiddels heeft de KNVB ons op aanvraag toch in de vierde klasse gezet voor komend seizoen. Ik ben benieuwd.’’
Er is één hoogtepunt wat er bovenuit springt voor Sienna. ‘’Sowieso het kampioenschap. Dat was een heel leuk seizoen waar in alles lukte en goed ging. Maar wat voor mij ook een heel mooi moment was, was de goal die ik scoorde tegen aardsrivaal Nieuw-Lekkerland. Dit was de eerste wedstrijd die we speelden, twee weken na dat onze vader overleden was. Ik schoot van een afstandje laag en hard over de grond net langs de paal binnen Deze goal was echt voor hem.’’
Naast het hoogtepunt heeft Sienna ook een groot dieptepunt. ‘’Toch wel de blessures die ik al heel vroeg heb opgelopen. Maar de laatste keer dat ik geblesseerd raakte, was toch wel de ergste. Het was de laatste wedstrijd van het seizoen en er viel niets meer te halen. Maar ik zie het zo, had het toen niet gebeurd, was het een andere keer geweest en daar had ik net zo erg van gebaald.’’
Ook heeft Sienna persoonlijke doelen. ‘’ Ik hoop dat ik ooit nog terug te vinden zal zijn op het veld, of eigenlijk onder de lat spelen zie ik niet meer gebeuren. Ik hoop dat ik ooit nog een belangrijke rol zou kunnen krijgen in het team.’’
Sienna haar voorbeeldvoetballer is Virgil van Dijk. ‘’Dat vind ik een goede stabiele speler. Sterk en een hele goede mentaliteit.’’
Iedereen heeft naast het voetballen nog andere hobby’s. ‘’Voetbal kijken bij mijn vriend Joey(EBOH) zijn broertje Maikel(Dubbedam) of bij mijn broer Darren(SC Emma) en als dat niet kan, kijk ik thuis op de TV naar voetbal, het liefst naar Ajax. Wat drinken in de stad met vriendinnen sla ik ook niet over’’
Sienna is erg lovend over de klusgroep en opa Steenbakker. ‘’Hij komt ‘s ochtends vroeg om bijvoorbeeld de kleedkamers te renoveren, schilderen en andere klusjes te doen. Dit zijn de mensen die vaak vergeten worden omdat ze niet gezien worden door iedereen. Maar zonder de opa en de rest van de klusploeg, zou Emma een probleem hebben.
‘’Ik hou van echt voetbal en word er ook dagelijks mee geconfronteerd. Voor mij was het altijd een stukje ontspanning. Even er tussen uit 3 keer per week. Maar ik kon ook goed mijn ei kwijt in het voetbal, even een wedstrijd vol er voor gaan een ik was weer van een hoop frustraties af. Wat ik ook heel belangrijk vond is de band die je als team met elkaar hebt. Je speelt vaak al jaren samen dus kent elkaar ook allemaal goed. De een beter dan de andere maar 3 keer per week, en soms meer, even socializen is wel heel belangrijk en goed voor je.’’
Tot slot geeft Sienna nog een korte blik op het komende seizoen. ‘’Ik weet niet of ik daar van uit mijn positie goed over kan oordelen. Maar ons team gaat nu in de vierde klasse spelen na een heel goede beker ronde gespeeld te hebben (9 punten uit 3 wedstrijden). Ik heb er wel vertrouwen in dat de dames hoog kunnen gaan eindigen. Top 3 moet haalbaar zijn als er geen gekke dingen gebeuren.’’
Klik hier voor meer informatie over SC Emma
Klik hier voor meer artikelen over SC Emma