Voetbalvereniging Kogelvangers heeft een assistent-trainer met de nodige statuur op de bank zitten. René Opschoor (65) speelde bij Feyenoord en FC Dordrecht, waarna hij nog kampioen werd in de hoofdklasse met Unitas uit Gorinchem. Veertien jaar lang zwaaide hij zelf met de scepter in Willemstad, nu assisteert hij hoofdtrainer Brian Roquas.
Bij sommige mensen blijft het lastig om te tutoyeren. René Opschoor is zo iemand. “Zeg maar ‘jij'”, geeft hij aan het begin van het interview al aan. Maar ja, we hebben hier wel met iemand te maken die bij Feyenoord en FC Dordrecht jarenlang profvoetballer was en ook nog eens kampioen van de hoofdklasse werd als aanvoerder van Unitas.
“Ik ben wel ergens geweest, ja”, zegt hij zelf, bescheiden. “Ik begon bij ASWH, tegenwoordig tweededivisionist. Daar heb ik de jeugd doorlopen, tot het hoogste jeugdelftal. Toen kwam Feyenoord en ben ik daar gaan spelen. Ik heb één seizoen in de jeugd gespeeld en kreeg daarna al een contract. Ik mocht naar ‘de overkant’, zoals we De Kuip vanaf Varkenoord noemden. De concurrentie was echter enorm en na één seizoen mocht ik weer vertrekken.” Hij ging naar buurman FC Dordrecht, waar hij zes jaar betaald voetbal speelde. “Maar dat stelde weinig voor.”
Hoofdklasse
Opschoor vond het na die seizoenen tijd om een stapje terug te zetten. Hij ging eerst bij SVW in de tweede klasse spelen, maar maakte al snel de overstap naar de top van het amateurvoetbal: GVV Unitas. “Dat was een fijne periode, ik heb daar zeven jaar gespeeld, waarvan zes als aanvoerder. We werden nog kampioen van de hoofdklasse, in die tijd het hoogste niveau van het Nederlandse amateurvoetbal.”
De liefde bracht hem echter naar Willemstad. Niet lang daarna ging hij ook in West-Brabant voetballen: eerst bij Halsteren, later bij het toen nog gefortuneerde Dosko. “Daar heb ik maar twee seizoenen gespeeld. Ik ging in die tijd al vaak op zaterdag bij Kogelvangers kijken, daar speelden wat vrienden van me. Ik vond het zo’n gezellig clubje en besloot daar af te bouwen.” Al snel werd hij benaderd om zijn trainerspapieren te halen en de nieuwe hoofdtrainer van Kogelvangers te worden. Dat deed Opschoor, met succes: in drie periodes van in totaal veertien jaar. “De tweede periode was geweldig, ik viel met mijn neus in de boter. Ik had de meest talentvolle lichting die Kogelvangers ooit gekend heeft onder mijn hoede, met jongens als Robert Braber en andere spelers die terugkwamen van een hoger niveau. We deden fluitend mee in de tweede klasse en promoveerde zelfs naar de eerste klasse.” Opschoor kreeg met verschillende generaties Kogelvangers te maken: in zijn derde periode had hij zonen van spelers uit zijn eerste periode in zijn team.
Assistent
In 2013 zette Opschoor een streep onder zijn carrière als hoofdtrainer. “Ik kreeg een gezichtsverlamming, wat kanker bleek te zijn. Toen heb ik alles even neergelegd. Twee jaar later kwam Erik van der Giesen en die vroeg of ik hem wilde ondersteunen, hij stond voor de eerste keer op zijn eigen benen. Dat heb ik gedaan.” Inmiddels is hij de assistent van Brian Roquas. “Ik heb absoluut niet meer de ambitie om hoofdtrainer te zijn, maar vind deze rol wel leuk. Kogelvangers is toch mijn club. Iedereen kent elkaar en ze hebben een heel leuke supportersclub.”
Opschoor, wiens zoon Cedric nog een tijdje in Kogelvangers 1 speelde, vindt dat het team bovenin de derde klasse hoort. “Je ziet promovendi vaak na één seizoen alweer terugkeren. Om in de tweede klasse mee te doen, moet je echt nog wat beter kunnen. Ik zie wel een heel talentvolle lichting spelers in onze oudste jeugdteams. We hebben een tijdje een groep gehad die wat minder was en dan ben je blij in de derde klasse mee te kunnen doen, maar de toekomst ziet er mooi uit.”
Klik hier voor meer artikelen over VV Kogelvangers
Klik hier voor meer informatie over VV Kogelvangers