Marco van Vugt is een voetballer, trainer, scheidsrechter, pupillenleider en bestuurslid geweest. Nu maakt hij als teammanager deel uit van de staf van het eerste elftal van ASWH. Hij is al sinds 1996 actief bij ASWH. Hierbij wordt hij actief gesteund door zijn vrouw Miranda die al meer dan 15 jaar als vrijwilligster gastvrouw is in het sponsorhome.
Marco is als 6 jarig jongetje begonnen met voetballen bij RVVH. “Als 6-jarige begon ik als pupil bij RVVH te voetballen. Na mijn juniorentijd haalde ik de selectie van het 1e elftal maar dat was van korte duur omdat ik in militaire dienst moest. Na mijn diensttijd was het 3e elftal voor mij het hoogst bereikbare. In die tijd werd er ook al flink met de geldbuidel gerammeld bij RVVH dus kregen spelers van ‘buiten’ voorrang om in het 1e elftal te mogen spelen. Na 3 jaar bij RVVH vertrok ik met een stel vrienden naar Rijsoord. Een klein maar gezellig clubje. Ik begon daar in het 2e elftal maar de toenmalige Rijsoord-trainer, Joop Warner. Hij haalde mij naar het 1e elftal. Rijsoord speelde in die periode in de 3e klasse. Met een onderbreking van een jaar, hield ik het 14 jaar vol bij Rijsoord. Ik heb 1 seizoen bij De Zwerver gevoetbald. Mijn uitstapje naar De Zwerver werd geen succes. Ik heb daar maar een paar wedstrijden gespeeld”
Hoe is het vak van trainer eigenlijk in beeld gekomen? “In mijn laatste voetbaljaar bij Rijsoord was Wim Advocaat de trainer. Een pracht kerel, helemaal gek van het vak. Die haalde mij over om op trainerscursus te gaan. Dat heb ik gedaan en na het halen van het diploma ben ik aan de slag gegaan als trainer van Rijsoord 2. Na tweeënhalf jaar ben ik er zelf mee gestopt. Scheidsrechteren vond ik ook wel leuk om te doen. Na een cursus bij de KNVB ben ik twee jaar een man in het zwarte pak geweest. Maar het bleek niet echt mijn ding te zijn.”
Marco is via zijn twee zoons terecht gekomen bij ASWH. “Mijn beide zoons werden lid van ASWH en begonnen met voetballen in de F-pupillen. De toenmalige pupillensecretaris Henny van den Bolsem hing al snel aan de telefoon met de vraag of ik pupillenleider en trainer wilde worden. Dat heb ik een paar jaar met veel plezier gedaan. Leuk is dat mijn zoon Renaldo nog in hetzelfde F-team heeft gespeeld met Marten de Roon. Vanaf 1996 ben ik ook weer gaan voetballen. In het 3e elftal van ASWH, Jan van Meijeren was toen de trainer. Na dat jaar heeft Jan gevraagd of ik niet het elftal wilde gaan trainen. Dat heb ik gedaan, en het beviel mij wel. We werden toen 2x achter elkaar kampioen. Mijn ‘ouwe baas’ Klaas Groenendijk, toentertijd de grote man bij Barendrecht, haalde mij over om trainer van Barendrecht 3 te worden. Ik heb daar drie seizoenen gewerkt en twee keer werden we met Barendrecht 3 kampioen”.
Uiteindelijk kwam het besef dat ASWH toch de club was van Marco. “ASWH was toch mijn cluppie geworden. Opeens werd ik gevraagd om een bestuursfunctie te gaan vervullen. Dat heb ik twee jaar gedaan. Maar ik werd ook opnieuw trainer van het 3e elftal. Na 1 seizoen schoof ik door naar het 2e, en met succes. Het winnen van de districtsbeker en een kampioenschap waren absolute hoogtepunten. Maar aan alles komt een einde, zo ook aan het trainerschap. Ik koos er in 2009 voor om niets te gaan doen. Dit bleek een slechte keus. Heel raar als je op zaterdag geen verplichtingen meer hebt. Van betrokkenheid was helemaal geen sprake meer, terwijl je vrouw wel actief was voor de vereniging. Dit beviel mij niet echt”.
Marco heeft het mogen meemaken om met ASWH in het stadion van AZ te spelen. “Een hoogtepunt was de bekerwedstrijd tegen AZ in Alkmaar. 700 supporters zingen in het vak achter het AZ doel het ASWH clublied. Toen kreeg ik echt kippenvel. En natuurlijk, ook de promotie naar de 3e divisie is een mijlpaal voor de vereniging. Verder vind ik dat de vereniging meer vertrouwen uitstraalt dan een paar jaar geleden. De donderdagavond is weer een echte clubavond geworden waar de eerste elftalspelers nu ook aan bijdragen. Maar wij hebben natuurlijk ook teleurstellingen meegemaakt. Ik wordt er altijd verdrietig van als vaandeldragers van de club wegvallen. Met overleden mannen als Joop Valk, Wim Verhoeven, Hans Maas, maar ook anderen, gaat een stukje clubcultuur verloren. Verder denk ik met weinig plezier terug aan het seizoen 2013-2014. Het 1e elftal werd winnaar van de tweede periode maar eindigde als laatste in de derde periode. De nacompetitie werd een reeks met nederlagen tegen RVVH en SteDoCo. Onbegrijpelijk hoe de toenmalige trainer en spelers het zover hebben laten komen.”
“Ik ben er trots op om bij AWH te behoren, dat meen ik oprecht. Ook vind ik het geweldig dat mijn vrouw Miranda actief is voor de vereniging. Verder hoop ik dat iedereen, op welk gebied dan ook, zijn of haar steentje bijdraagt om de club goed te laten functioneren.”
Klik hier voor meer informatie over ASWH
Voor meer artikelen van ASWH klik hier