De kleuren Blauw Wit zitten in het hart van de gebroeders Huijben. Beide voetballen ze al heel hun leven bij Neerlandia’31. Momenteel zet Bas zich in als assistent van het tweede elftal en is Thijs een van de elf krachten van het eerste.
We beginnen met het introduceren van de 22-jarige Thijs Huijben. Thijs is op vijfjarige leeftijd begonnen met voetballen bij VV Neerlandia’31 in Dorst. Hier heeft hij alle jeugdelftallen doorlopen, waarna hij op vijftienjarige leeftijd zijn debuut maakte bij het eerste elftal. Vanaf zijn zeventiende speelt hij officieel met veel plezier bij het eerste.
Ook Bas Huijben, het broertje van Thijs, stelt zichzelf voor: “Mijn naam is Bas Huijben, ik ben negentien jaar en ik kom uit het dorpje Dorst. Ik heb in het totaal tien jaar gevoetbald bij Neerlandia’31. Door langdurig blessureleed, ben ik helaas gestopt met spelen.” Gelukkig is de oud-voetballer nog wel op de club te vinden, hij zet zich in als assistent van het tweede elftal.
Niet alleen de gebroeders Huijben zijn betrokken bij VV Neerlandia’30. Heel het gezin is regelmatig op de voetbalvelden te vinden. Vader Huijben is namelijk actief als speler van het derde elftal en heeft meer dan zeventien jaar in het eerste elftal gespeeld. Daarnaast heeft hij ook zes jaar zich ingezet voor de club als voorzitter. Moeders heeft vroeger bij de Vrouwen gespeeld en is een periode verzorgster geweest van het eerste.
Als broers weten ze van elkaar maar al te goed wat de goede en slechte eigenschappen zijn. “De beste eigenschap van mijn broertje is dat hij altijd gewoon zichzelf is en eerlijk. Niet alleen thuis, maar ook bijvoorbeeld op de voetbalclub. Ik denk dat die eigenschappen hem een heel mooi mens maken, waar ik heel trots op ben. Een mindere eigenschap is dat hij echt slordig omgaat met zijn spullen. Thuis ligt alles door elkaar heen en het maakt hem niet uit wat wij daarvan vinden”, vertelt Thijs. Bas zegt daar tegenover dat zich bewondert over het doorzettingsvermogen van zijn broer. “Na dat hij een blessure oploopt, vindt hij altijd de drive om er weer bovenop te komen en door te gaan met wat hij zo graag doet, voetballen. Daar kan ik soms nog wel van leren dat je nooit opgeeft van iets wat je zo leuk vindt om te doen. Dat vind ik waanzinnig knap van hem. Een mindere eigenschap van hem is dat hij soms te snel terug wil komen van een blessure en dat hij zichzelf dan voorbijloopt”, zegt de jongere broer.
De broers Huijben hebben in hun carrières al veel overwinningen en tegenslagen meegemaakt. Het dieptepunt van Thijs is het aantal blessures waar hij de afgelopen jaren mee gekampt heeft. “Ik heb de afgelopen twee jaar niet veel geluk gehad met blessures. Eerst een zware enkelblessure en daarna een knieblessure. Het erge van deze blessures is dat ik er zelf niks aan kon doen en dat je elke keer moet op trainen om op een goed niveau moet komen”, zegt hij. Ook Bas heeft gekampt met langdurig blessureleed, met als gevolg dat hij is gestopt met voetballen. “Doordat ik zoveel blessures had was ik al snel het plezier verloren om het spelletje zelf te spelen”, vertelt hij.
Gelukkig heeft de familie ook hoogtepunten mogen meemaken. Voor Thijs was dit natuurlijk zijn debuut bij het eerste. “We doen het momenteel als eerste elftal heel goed in de competitie en daar halen we veel vreugde uit. Zowel wij als spelers, maar ook mensen die komen kijken vinden het leuk en dat is altijd tof om te horen”, vertelt de oudere broer. De mooiste overwinning voor Bas was het kampioenschap met de JO19-1 in het voetbaljaar 2018-2019.
Thijs en Bas hebben beide een Blauw Wit hart. “Deze club is voor mij heel speciaal. Het is altijd gezellig onderling, je kent iedereen en ik ben er al van jongs af aan te vinden. Ik zou mezelf ook niet kunnen voorstellen hoe het is om ergens anders te voetballen en ik wil het eigenlijk ook niet. Het allerleukste is om natuurlijk met je vrienden te voetballen, dat is al vanaf kleins af aan en dat we dat door hebben getrokken tot het eerste elftal maakt het nog leuker en mooier”, zegt de oudere broer. Bas is het daar mee eens: “Wat deze club zo bijzonder maakt is dat je iedereen goed kent, omdat de meeste leden ook uit het dorp komen.”
De broers zijn trots op elkaar en wat ze samen binnen de club hebben bereikt. “Ik vind het heel goed hoe hij het doet. Hij haalde geen motivatie en vreugde meer uit het zelfvoetballen nu als assistent/leider heeft er veel meer plezier in en vindt hij het ook echt weer leuk”, zegt Thijs. Bas vindt het fijn dat zijn broer het goed doet in het eerste. “Ik denk dat mijn broer over tien jaar nog steeds in het eerste van Neerlandia’31 zal spelen”, sluit hij af.
Klik hier voor het meest recente artikel uit de regio Oosterhout-Drimmelen-Geertruidenberg.