De dames selectie van DCV kent dertig speelsters, verdeeld over twee elftallen. Het eerste damesteam komt uit in de derde klasse, dames twee kan je vinden in de vijfde klasse. Dat damesvoetbal geen onderschoven kindje binnen de verenging is blijkt uit een hoop.
De afkorting van DCV staat voor Door Combinatie Verkregen, dat zijn de dames ook. De harde kern is al 15 jaar samen. “Daar zijn in de loop der tijd steeds meer meiden bijgekomen, veel uit eigen jeugd doorgekomen, maar ook bij andere verenigingen vandaan of meiden die nog nooit eerder gevoetbald hadden. Dat we de mooie mix hebben van prestatie en recreatie, is een voordeel. We proberen zoveel mogelijk één selectie te zijn en stralen dat ook uit. Met leeftijden variërend van 16 tot 36, is dat zeker een kracht van ons”, vertelt de dames selectie.
Er zijn altijd een paar vragen waar binnen het team discussie bij ontstaat. Dit is een zo’n vraag, maar dit gevalwaren de dames het er unaniem over eens wie de grootste lolbroek is. “Dat is Li-en Visser. Onze alleskunner weet ons op de een of andere manier altijd weer te verrassen. Voor je het weet staat ze voor je neus om te vertellen dat ze zichzelf mondharmonica heeft leren spelen. Met liefde geeft ze dan een optreden. Of ze organiseert uit het niets een bingo, iedereen is welkom én met prijzen, verkoopt loten voor het rad van fortuin, geeft een act door te jongleren met mandarijnen of zingt de sterren van de hemel. Onze kermisexploitant, ofwel miss entertainment, zorgt altijd weer voor leven in de brouwerij. Daarnaast geeft ze je ook zelfs nog op twee krukken zonder pardon een panna, het is nooit saai”, aldus de woordvoerster.
Met een dames elftal verwacht je een koning van de derde helft, dit is echter niet het geval bij DCV. “De koning? Dat is toch wel onze trainer Ronald. Je glas is altijd halfvol met die man om je heen en hij heeft het geluk omringd te zijn met meerdere koninginnen. We doen anderen tekort als we hier één iemand benoemen, wat een rijkdom. Het komt regelmatig voor dat we er tegen sluitingstijd nog zitten of dat iemand iets te diep in het glaasje heeft gekeken. De derde helft wordt altijd gewonnen, maar één ding delen we wel, de eerste en tweede helft hebben voorrang.”
De Coronapandemie heeft voor het grootste dieptepunt bij de dames gezorgd. Gelukkig komt elk nadeel met zijn voordeel. “Na een seizoen, waarin we onze kampioenswedstrijd tot overmaat van ramp in één van de laatste minuten verloren, waren we wederom onderweg naar het kampioenschap. We hadden ons geplaatst voor de kwartfinale van de beker, toen COVID roet in het eten gooide. Dat was een domper, desondanks heeft de pandemie ons daarna hechter gemaakt dan ooit. Waar de competitie gestopt was en veel op slot zat, zijn onze trainers altijd blijven zoeken naar de mogelijkheden. Soms circuits op het veld waar je met vier personen tegelijk bij een onderdeel stond. Tennistoernooien, voetvolleytoernooien, onderlinge partijtjes, georganiseerde trainingen op afstand, buiten bij de sportschool, we zijn zo veel mogelijk in beweging gebleven en hebben elkaar beter leren kennen”, vertellen ze.
De ambities voor de hogere plaatsen in de competitie werden door blessures al snel roet in het eten gegooid. “Op dit moment is de realistische ambitie voor beide teams de top vier. Volgend seizoen leggen we de lat weer een stukje hoger”, sluiten de dames af.
Klik op DCV voor het laatste artikel van de club.