Cor Hanenberg (63) is begonnen met voetballen in 1961 bij zijn plaatselijke voetbalvereniging, NTVV uit Nieuwe-Tonge. Hij was vijf jaar toen hij zich inschreef met zijn ouders, als lid van de club. Hij voetbalde tot het eerste bij NTVV. Hij maakte deel uit van de selectie, terwijl Cor eigenlijk nog een A-Junior was. In de tijd dat Cor in het eerste speelde, was er een club, een dorp verder in opmars. Hij verruilde Nieuwe-Tonge voor Oude-Tonge en vertrok in 1976 naar DBGC.
Bij zijn aankomst speelde DBGC eerste klasse. “Ik mocht bij aankomst meteen meedraaien in de selectie van de club. Dit zijn de jaren waar ze het bij wijze van, nu nog steeds over hebben in de omstreken. Het waren de jaren dat iedereen verbaasd was dat zo’n club als DBGC het zo goed deed. Na vier jaar keerde Cor terug, waar het voor hem allemaal begon. Hij was toen ondertussen vierentwintig. “Ik ging spelen in het eerste van NTVV. Na zes jaar te hebben gevoetbald bij NTVV, keerde ik terug bij de club uit Oude-Tonge. Het was de bedoeling dat ik mee ging draaien in het derde van DBGC. In de voorbereiding van 1986/87 bleek dat het eerste van de club niet lekker liep. De toenmalig elftalleider en voorzitter René van de Berg had gevraagd of ik bij wilde springen. Dat kon ik uiteraard niet weigeren. Dit heb ik tot mijn zevenendertigste volgehouden. Het laatste jaar stond ik uiteraard wat meer wissel dan de jaren daarvoor. Ik wilde de jeugd bij de club ook niet in de weg zitten.”
Na zijn voetbalcarrière werd hij elftalleider bij DBGC 1, wat hij uiteindelijk vier jaar heeft gedaan. “Dat was hartstikke leuk, want je weet als oud-speler wat er in en om een elftal speelt. Ik vond dat echt leuk, om het zo eens van een andere kant te bekijken. Er kwam uiteindelijk meer bij kijken dan je op het eerste moment kan bedenken.”
Cor heeft de laatste jaren als voetballer bij DBGC in een veteranenelftal gevoetbald. “We hadden aan de twintig man in de ploeg nooit genoeg. Iedere zondag ochtend waren er altijd wel veel afmeldingen. Mensen zeiden te makkelijk af voor het duel. Vorig jaar waren er te weinig die door wilde gaan en we konden helaas geen nieuwe spelers vinden. We zijn er mee moeten stoppen, wat ik echt tot de dag van vandaag jammer vind. Ik vul nu mijn zondagen met voetbal kijken op de televisie.”
Tijdens het 50 en 60-jarig jubileum heeft Cor geholpen met het organiseren van de feesten. “In die periode had ik het heel druk, er komt dan wel echt iets op je af. Vijf jaar van tevoren waren we al bezig met de organisatie. Het waren geslaagde jubileums. Ik was in die tijd kantinebeheerder en zorgde voor de kantine inkoop. Kantine inkoop doe ik nog steeds. Ik doe de bestellingen en zorg dat de mensen zaterdag ochtend hun hand niet op een lege plek slaan. Zo nu en dan draai ik nog wel een dienst achter de bar, maar dat is meer in nood even bijspringen. Met mijn kook vriend Kees, maakte ik ook weleens op de club, eten voor de senioren elftallen.”
Het moment wat Cor nóóit vergeet was een promotie met DBGC in 1990, op Hemelvaartsdag. Dit was in de topjaren van de club. In Stellendam wist DBGC met 1-0 te winnen van V.V. Brielle, waardoor de club uit Oude-Tonge tot kampioen was gekroond. “Heel het terrein stond vol met mensen, dat was zo geweldig om te zien. Ik werd een aantal weken daarvoor, aan mijn knie geopereerd. In de beslissende wedstrijd was ik te net te geblesseerd om mee te spelen, toch heb ik eigenwijs nog een uur mee gedaan.”
Cor is drie jaar geleden voor het eerst opa geworden en heeft zich niks mooiers kunnen wensen. “Ik heb twee kleindochters, een van drie en één van een jaar oud. Buitengewoon is dat gevoel, dat je opa bent. Het is het allermooiste wat me ooit overkomen is. Ik moet een eindje reizen om ze te zien, maar dat heb ik er met alle liefde voor over.”