Carolien Struijk werd in juni verrast met een Koninklijke onderscheiding. Ze kreeg een lintje vanwege haar maatschappelijke betrokkenheid. Zo is ze al 30 jaar lid van de Oranjevereniging Ouddorp, waarvan 25 als voorzitster, én is ze sinds jaar en dag actief als vrijwilliger bij WFB op Ouddorp.
Carolien Struijk werd in 1994 gevraagd om mee te helpen in de F-jeugd van WFB. Ze had niks met voetbal, maar wél met kinderen. Ze is juf op een basisschool. “En in de F-jeugd gaat het vooral om gezelligheid en samen dingen doen. Dat vond ik wel leuk. Ik betwijfel of ik ze veel geleerd heb op voetbaltechnisch vlak, hoewel sommigen ooit nog wel in het eerste zijn beland, geloof ik”, zo vertelt de vrijwilligster lachend. In 1996 ontmoette ze haar man Leon bij WFB, hij trainde de F1 op dat moment. Toen ze twee jaar later trouwden waren hun jeugdteams aanwezig bij het gemeentehuis en de kinderreceptie.
Kaboutervoetbal
Helpen bij de F-jeugd deed ze tot 2000, toen ze zwanger raakte van haar oudste zoon Jordi. “Hans van Alphen, van de jeugdcommissie, vroeg me om het kaboutervoetbal bij WFB op te zetten toen daar vraag naar was. Dat hebben we gedaan in 2004. We zijn begonnen met vier jongetjes: Jordi, Milan, Julian en Jorg. Dat was ontzettend leuk om te doen met die ukkies, het was meer grassprietjes en madeliefjes tellen dan voetballen.”
Vervolgens ging haar jongste zoon Raoel voetballen en begeleidde ze die bij het kaboutervoetbal. Toen hij doorschoof naar de F-jeugd, stopte ook Carolien. “Op dat moment zaten we niet ver voor het 60-jarig bestaan en ze zochten mensen voor de evenementen-/jubileumcommissie. Daar werd ik voorzitster van.” Ze leidde het jubileum in goede banen en organiseerde de afgelopen jaren verder onder meer 24 uurstoernooien voor het goede doel en soccerkampen.
Lintje
Afgelopen juni werd ze benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Ze werd totaal verrast. “Ik werd ook 50 en zag mensen weleens wat geheimzinnig doen, maar dacht dat het met mijn verjaardag te maken had. Op de dag dat ik mijn feest vierde, nam mijn zoon me opeens even mee. Hij wilde me iets laten zien. We liepen naar het plein bij het kerkgebouw en daar zag ik mijn vader, die zit een verpleeghuis en ik dacht dat zijn aanwezigheid de verrassing was. Hij had maandenlang in lockdown gezeten. Toen we verder liepen, zag ik ook onze familie en vriendengroep en mensen van de gemeente Goeree-Overflakkee, waaronder de locoburgemeester. Toen dacht ik: dit ga ik niet leuk vinden. Uiteindelijk was dat natuurlijk wel zo. Het was echt heel leuk en bijzonder.”
Carolien vindt het vooral ontzettend leuk om dingen voor de jeugd te organiseren. “Het enthousiasme van een kind, die blije koppies: dat is toch gewoon leuk?” WFB voelt echt als haar vereniging. “Als iets niet lekker loopt bij WFB, wil je daar iets aan doen en als de vereniging positief in het nieuws is, denk je: dat is ons cluppie, hebben wij maar mooi voor elkaar gekregen.”