Caner Ok (26) doorliep de gehele jeugd van V.V. Virtus in Zevenbergen, inclusief de selectie elftallen. Hij maakte als 18-jarige zijn debuut in het eerste. Hij speelde in de jeugd voornamelijk op het middenveld, waarna Peter Vrins hem tot linksback heeft getoverd.

De overstap van Virtus naar Kruisland was geen verassing. “Kruisland volgde mij al vier à vijf jaar en ieder jaar kreeg ik een telefoontje van Mounir el Fahmi, of ik de overstap zag zitten. Ieder jaar kwam ik dan ook wel op gesprek, maar uiteindelijk bleef ik dan toch bij Virtus.” Uiteindelijk twee jaar terugkwam hij weer op gesprek. “Deze keer vond ik wel dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging en om het ergens anders te laten zien. Ik gaf dan ook mijn woord aan Kruisland.”

Caner is zeer te spreken over de club en met de name zijn teamgenoten bij de selectie. “Het verschil tussen een tweede en derde klasse is niet zo veel, maar ik voetbal met jongens die allemaal hoog hebben gevoetbald. Ik speel zo met jongens als Peter Gommeren. Zo heeft Peter zijn debuut gemaakt voor NAC. Ahmed Didi maakte deel uit van het Nederlands zaalvoetbal team.”

Onder Peter Vrins had Virtus volgens Caner een goede lichting. “Wij waren als JO19-1 bekerkampioen geworden, speelde we hoofdklasse en waren we tweede geëindigd. Hij heeft dan van mij een linksback gemaakt en zo debuteerde ik ook. Uiteindelijk heb ik dan ook zeven jaar in het eerste van Virtus gevoetbald.”

Het grote verschil tussen Virtus en Kruisland is dan ook niet te missen. “Bij Kruisland is alles net iets professioneler, dan bij Virtus. Op de club hebben wij ook andere materialen om mee te trainen, zo hebben wij ook een test om te meten hoe fit je bent. Het is meer dan alleen voetbal bij Kruisland. Op donderdag eten we met de selectie elftallen, waardoor je het gevoel krijgt, dat je er al tien jaar speelt.”

Twee jaar terug speelde Caner een belangrijke wedstrijd met een dubbelgevoel. “Ik speelde nog bij Virtus en we speelde voor promotie. Ik wist al wel dat ik volgend seizoen uit zou komen voor Kruisland, maar de drang was gewoon zo hoog om te promoveren met Virtus. Uiteindelijk promoveerde ik niet met Virtus.”

Bij Kruisland wist de behendige linksback dat hij het lastig zou krijgen. “Ik zat mijn eerste vier wedstrijden dan ook op de bank, wat uiteraard frustrerend was. Ik moest me dan ook aanpassen, om een vaste waarde te worden. Zelf ben ik gemotiveerd genoeg om hard te blijven werken en mezelf hierdoor in de basis te knokken. Ik probeer dan ook iedere training het beste uit me te halen, wat ik voor het team ook uiteraard wilt doen.

Persoonlijk en als team heeft hij zijn doelen op een rijtje gezet, ze luidde als volgt. “Ik wil mezelf terug knokken in de basis. Met het team wil ik promoveren naar de eerste klasse, waarna we daar als team kunnen kijken hoever we het daar kunnen schoppen en wat ons plafond is. Ik denk ook dat we dit jaar zeker kans maken om te promoveren. Als ik naar de club kijk, zie ik dat het een club is die aan het groeien is, dat doet me goed om te zien. Kruisland is dan ook echt familie voor mij.”

In het dagelijks leven is hij zowel jongerenbegeleider als trajectbegeleider. Hij zorgt ervoor dat ook deze mensen een nieuwe kans krijgen in de maatschappij. “Het leuke aan mijn werk is dat ik mensen een nieuwe kans geef en daarnaast dat samen kan doen met zes teamgenoten van mij bij Kruisland.”

Vaak bij Kruisland drinkt het eerste nog een drankje. “We drinken na afloop van de wedstrijd nog altijd even een drankje. Als ik terug in Zevenbergen ben en het is bij Virtus gezellig, dan rol ik daar vaak ook nog even binnen.

Caner weet niet of hij zijn carrière bij Virtus wilt afsluiten. “Ik zou het heel mooi vinden, omdat ik daar ook ben begonnen, alleen heel cliché, je weet het nooit in het voetbal. Mijn broertje Mircac, speelt bij Virtus 2 en mijn andere zit in de JO15-1. Ik zou het heel gaaf vinden om tegen hun of met hun te kunnen voetballen. Ik ben dan ook zeker trots op deze jongens en geef ze ook tips.”

Voor meer informatie over de club en de wedstrijd klik hier.