Hij slaat geen wedstrijd van zijn zoon over: Berry Teeuwen maakte in de jaren negentig deel uit van het ‘gouden’ Stolwijk, dat het tot de tweede klasse schopte. Met zoon Nick, negentien lentes jong, hoopt Stolwijk op een nieuw bloeiperiode.
“Het gaat tegenwoordig een stuk sneller”, zegt Berry (52) als het verschil tussen het Stolwijk van toen en nu ter sprake komt. “Kunstgras heeft het spel veranderd. De handelingssnelheid bij spelers moet veel hoger zijn. Ik durf gerust te beweren dat wij nu hooguit een derdeklasser in de middenmoot waren geweest. Onze manier van spelen paste heel goed bij natuurgras. We hadden zeker wel goede voetballers in het team, maar we moesten het allemaal vooral van het harde werken hebben.”
Zoon Nick is een typisch product uit de kunstgrasschool: hij is technisch sterk, combineert snel denkwerk met goed voetenwerk en is bovenal snel. “Hij mag alleen nog wel wat brutaler zijn”, zegt zijn vader (52). “Hij is een lieve jongen. Dat heeft hij van zijn moeder. Gemeen hoeft hij niet te worden, maar door wat meer van zich af te bijten kan hij nog belangrijker worden voor het team.”
Junior, die in Den Bosch integrale veiligheidskunde studeert (‘ik woon nog gewoon thuis hoor’), maakt onderdeel uit van wat in Stolwijk te boek staat als een zeer getalenteerde lichting. “We zijn vorig seizoen in één keer van de junioren in het eerste gezet. Dat was wel even aanpoten.”
“Er zit veel talent in”, weet zijn vader. Hij maakte ruim tien jaar deel uit van het gouden Stolwijk. Jan Noorlander, Jan de Vrij, Jan Boer en Remko Anker zijn illustere namen uit die periode. “Ik was zelf drie jaar jonger en kwam er als jong broekie bij. Dat was mijn grote voordeel. Ik had jongens waaraan ik mij kon optrekken. Dat hebben Nick en de andere jeugd nu veel minder. Ja, Joost van Niekerk, maar het gros in jong. Dat zie je overigens bij heel veel teams. De balans in de leeftijdsopbouw is scheef.”
“De trainer vindt dat we voor een top5-plaats moeten gaan”, zegt Nick. “En dat we een aanval kunnen doen op de top4. Ik denk dat we er de potentie voor hebben. De grote nederlaag op de eerste speeldag tegen Cabauw was een vergissing.”
Zijn vader stopte op zijn 31ste in de hoofdmacht. “Ik kon destijds het bedrijf van mijn ouders overnemen”, zegt de eigenaar van Teeuwen Infra. “Dat was heel lastig te combineren met het trainen. Ik kon in het veld een heel vervelend ventje zijn. Ik herinner mij nog een wedstrijd bij Bergambacht. Dat liep helemaal uit de hand. Zo erg dat ik als aanvoerder zei: we gaan naar binnen. Voor mijn business is zoiets niet goed, want ik ben voor mijn werk afhankelijk van de regio.”
Het voetbal liet hem echter niet los. Hij werd jeugdtrainer van zoon Nick en koos later voor een carrière als scheidsrechter. “Ik zag het helemaal voor me: mooie derby’s fluiten in de regio. Ik promoveerde echter maar niet. Het bleef bij wedstrijden van tweede elftallen. Ik was al te oud, volgens de KNVB. De jonge scheidsrechters hadden de toekomst. Na een jaar of zes ben ik gestopt. Gedesillusioneerd. Ik vind niet dat de KNVB dat goed oppakt. Ze mogen best wat zuiniger omgaan met de scheidsrechters.”
Klik hier voor meer artikelen over VV Stolwijk.
Klik hier voor meer informatie over VV Stolwijk.