De 18-jarige van Alphen speelt al een lange tijd als centrale verdediger bij VV Neerlandia’31. Momenteel staat haar elftal er niet goed voor in de competitie, maar als het aan Annegreet ligt gaat daar komend seizoen verandering in komen.
Nadat Annegreet haar examen voor muziek had behaald, meldde ze zichzelf direct aan bij de club VV Neerlandia’31. Hier heeft ze een aantal jeugdteams doorlopen als rechtsback. “Ik begon in MO13, we speelden twee fantastische seizoenen en werden kampioen. In de MO15 werd het spel heel anders, we stonden ineens op heel veld met 22 spelers, waar we geen ervaring hadden met spelregels zoals buitenspel. Ik denk dat de competitie toen beter werd, want wij zakten steeds verder naar beneden”, vertelt van Alphen. In de MO17 kreeg de rechtsback een nieuwe positie in het veld, laatste vrouw. “Met deze positie kreeg ik veel meer overzicht over het veld, wat het spel ook een stuk leuker maakte”, vertelt ze.
Spelen in deze competitie mocht helaas niet lang duren voor het elftal. Een aantal spelers stopte of kregen blessures, waardoor er niet genoeg spelers waren voor wedstrijden. Er is vervolgens besloten dat de overige meiden weer terug moesten zakken naar de MO15, op half veld. “Een aantal spelers uit ons team, waaronder ik , werden dispensatiespelers. Dat betekende dat wij niet iedere wedstrijd mee mochten spelen. Als oplossing mochten wij op zondag met de dames meespelen”, vertelt de laatste vrouw.
Seizoen
Momenteel gaat het huidige seizoen binnen het elftal van Annegreet moeizaam. “Goed kun je dit seizoen niet noemen. We staan sinds het begin van de competitie eigenlijk al steady onderaan en ik verwachten ook niet dat we van die plek afkomen. Gelukkig staan we nog niet op de allerlaatste plek, maar de een na laatste plek. Als ik eerlijk ben gaan we op zich gelijk op met de rest van de competitie, maar lukt het ons vaak niet om de punten mee naar huis te nemen”, vertelt ze. Gelukkig zijn de meiden uit het elftal onderhand wel gewend om wedstrijden te verliezen en haalt het de sfeer binnen het team zeker niet omlaag. “Tuurlijk krijg je door het fanatieke wel eens irritaties als het allemaal niet gaat zoals je zou willen, maar zodra we in de kleedkamer komen, is dat weer voorbij. En wanneer we een wedstrijd winnen, is dat teamgevoel extra sterk. Vooral toen we 20 maart een fenomenale uitwedstrijd wonnen tegen Right’Oh in Geertruidenberg, dat was wel heel leuk thuiskomen. Op zulke momenten beseffen we ook dat we zeker prima kunnen voetballen en we eigenlijk wel vaker zouden moeten en kunnen winnen. Hopelijk gaat dat ons volgend seizoen beter af”, vertelt ze.
Overwinningen en tegenslagen
Een hoogtepunt waar Annegreet nog vaak aan terug denkt is haar eerste en tevens ook haar enigste goal. “Dit was toen ik nog bij de meisjes onder 13 voetbalde. Onze trainers hadden het gekke idee om in de laatste tien minuten de opstelling helemaal om te gooien, waardoor ik ineens in het middenveld stond in plaats van rechtsback. Ik heb ongeveer vijf kansen gehad en bij de laatste keer scoorde ik. Daarmee maakte ik de 12-0 tegen DIA. In de jaren daarna heb ik niet veel bijzondere momenten meegemaakt die ik echt als hoogtepunt kan zien. Ik vind de reddingen die tijdens de wedstrijden kan maken wel altijd leuk, vooral als ik een gevaarlijke doelpoging van de spits kan stoppen. Dit gebeurt bijna iedereen wedstrijd wel, dat is natuurlijk ook mijn taak als centraal verdediger”, vertelt ze. Sportieve dieptepunten heeft de voetbalster van Neerlandia gelukkig nooit gekend. “Ik heb wel bij wedstrijden dat ik echt flinke faalmomenten heb. Bijvoorbeeld toen we laatst tegen Molenschot moesten voetballen en ik de bal in de voeten van de spits paas voor een open goal, die scoort hem dan natuurlijk gelijk en daardoor stonden wij 0-1 achter. Dan zakt de moed mij eigenlijk voor de rest van de wedstrijd in de schoenen, maar omdat ik niet alleen ben in dit team probeer ik wel door te gaan. Dit zijn leermomenten en ik weet dat de volgende keer niet zo moet stunten als er een tegenstander in mijn rug zit”, aldus van Alphen.
Toekomst
De verdediger van Neerlandia is nog lang niet van plan te stoppen met spelen, ze heeft daarom nog alle tijd om haar doelen en ambities binnen het voetbal waar te maken. “Het lijkt mij heel leuk om nog eens een keer te mogen scoren in een wedstrijd. Ik blijf vaak achterin staan bij een aanval, waardoor ik die kans niet snel krijg, maar het is op mijn positie niet onmogelijk om dit te doen. Mijn teamgenoot, Evy van Gool, die naast mij staat in het veld heeft dit seizoen ook meerdere doelpunten kunnen maken. Dus het is nog wel mijn doel om dat ook een keer te gaan doen, misschien dit seizoen nog en anders hopelijk volgend seizoen. Ook lijkt het me leuk om soms nog wat feller te spelen in het veld, ik merk dat ik soms bang ben om er vol in te gaan. Het lukt me vaak wel om fel te zijn met mijn woorden tegen de tegenstander, dit zou ik misschien eens moeten afleren, maar lichamelijk merk ik dat ik me vaak inhoud en veel sterker kan spelen. Daar wil ik ook aan gaan werken”, geeft ze aan.
Hart voor Neerlandia’31
Annegreet leeft voor haar club en geniet van wedstrijden spelen met haar elftal. “Ik vind dat ik dit seizoen in een van de leukste teams zit waarin ik de afgelopen jaren heb gespeeld. De sfeer onderling is heel goed en het voelt echt als een vriendinnengroep. Ik ben ook echt meer van de teamsport, dan sport die je in je eentje doet. Daarom vind ik het ook heel belangrijk om aanwezig te zijn bij de trainingen en wedstrijden. Je doet het voor jezelf, maar ook voor je team. Iedereen is nodig in ons team en dus ook heel belangrijk en dat is ook wel fijn om te weten, dat als je er niet bij bent je ook gemist wordt door je teamleden”, vertelt van Alphen
In de verre toekomst wil de verdediger dat haar kinderen ook op kunnen groeien binnen de club VV Neerlandia. “Ik denk dat mijn huidige vriend daar niet vrolijk van wordt als hij dat hoort, maar mijn kinderen gaan niet voor VV Molenschot voetballen waar hij vandaan komt”, sluit ze af.
Klik hier voor het meest recente artikel van VV Neerlandia’31.
