Ankie Janiak (30) speelt momenteel bij volksclub TVC in Breda. Deze selectieploeg komt uit in de vijfde klasse op de zondag. In de jeugd speelde hij voor SAB, wat tevens ook in Breda ligt. Hij verhuisde op jonge leeftijd naar Deventer, waardoor hij voetbal liet voor wat het was. Zijn broer voetbalde daar in een vriendenteam, waarna Ankie ook daarvoor werd gevraagd. Hij werd gevraagd bij DVV Davo om in het eerste te komen voetballen, wat hij drie jaar heeft gedaan zonder één wedstrijd te missen.
In het begon vond hij zijn verhuizing naar Deventer lastig. “Toen ik verhuisde naar Deventer, had ik daar wel moeite mee. Ik moest alles achterlaten in Breda. Ik was een jaar of achttien, waardoor je hele hebben en houden opeens wegviel. Ik moest ook mijn teamgenoten bij SAB achterlaten, wat ik uiteraard ook heel moeilijk vond.”
Hij verhuisde terug naar Breda, waar hij aansloot bij Boeimeer. De bedoeling was om daar in een vriendenteam te spelen, waarna de selectie een aantal jongens van dat team vroeg, waaronder Ankie. Na drie seizoenen actief te zijn geweest en twee keer kampioen te zijn geworden besloot hij te vertrekken. “Ik kreeg een telefoontje van TVC of ik daar wilde voetballen, daar ben ik op in gegaan en mijn besloot genomen om daaraan te sluiten.”
Het vriendenteam bij Boeimeer was gemengd met vrienden en familie. “We zagen elkaar in het team allemaal als familie, we waren voor elkaar een soort van neven. Dat is toch wel het leukste team waarin ik heb gespeeld. Door het vertrouwen van iedereen op de club, speelde ik daar ook denk ik mijn sterkste seizoen. Ik scoorde vaak en leverde veel assists.
Vorig seizoen was een minder seizoen voor TVC. Dit seizoen zijn er veel nieuwe jongens, waaronder jeugd dat is doorgeschoven naar de selectie. “De club wilt na wat mindere jaren terug naar de derde klassen en zo snel mogelijk uit die vijfde klasse. We hebben dit seizoen een leuk team. We spelen ook veel wedstrijden op karakter en dat is wat wij belangrijk vinden.”
Als kleine jongen, was Ankie altijd bezig met voetbal. “Als ik mijn deur uitliep, liep ik recht tegen een voetbalveld aan. Ik was daar dag en nacht voetballen met vrienden. Zelf vind ik het dan ook jammer, dat wanneer ik daar langs kom een leeg veldje zie. Ik vind dat oprecht, echt jammer om te zien.”
Een aantal weken terug was er een wedstrijd bij Molenschot, waarna er een groot feest was. “Wij gingen met de party bus daarheen, een groot feest natuurlijk. Na de wedstrijd gingen we gezellig daar nog wat drinken en met de bus terug. Afgelopen zaterdag hadden wij met het team een Hollandse avond. We doen dus als team ook nog veel met elkaar, naast het voetbal. Dat is zeker alleen maar gezellig!”
In zijn tijd bij VV Davo in Deventer speelde hij samen met zijn broer en twee neven in het elftal. “Ik zat in een ‘vriendenelftal’, maar speelde zo nu en dan al mee met het eerste. Ze benaderde mij later dan ook om daaraan te sluiten. Ik maakte het seizoen toch af bij het vriendenelftal, waarna wij de bekerfinale bereikte. Helaas verloren we die, maar voor mij was dat een moment om nooit te vergeten. Na de finale was er dan ook een groot feest. De kampioenschappen met Boeimeer vergeet ik ook nooit. Die kampioenschappen waren ook een groot feest met zangers, drank, kampioenshirtjes en teamgenoten. Dat was allemaal heel goed geregeld.”
Zelf is hij nog een half jaar actief geweest als trainer bij TVC, waar hij de JO19-1 leidde. “Ik heb dat een half jaar gedaan, maar ik had mij er zo in vergist hoeveel tijd en energie daarin gestoken moest worden. Ik kreeg ook een kleine, ik kon het ook dan niet maken om niet voor de klein er te zijn. Ik voetbalde uiteraard zelf ook nog, waardoor het voor mij nog lastiger werd.” De toenmalige trainer van de JO19-1 stopte er midden in het seizoen mee, waarna hij en een andere selectievoetballer werden gevraagd. “Die jongens hebben gezien dat ik voor hun klaar heb gestaan, ik merk ook nu dat zij ook altijd voor mij klaar staan. Ik vind dat heel mooi om te zien.”
Ankie hoopt dat zijn zoontje ook dezelfde interesses krijg in het voetbal. “Ik hoop dat hij ook geïnteresseerd raakt in het spelletje. Zelf zou ik het super vinden, om elke wedstrijd te komen kijken en hem aanwijzingen te geven. Ik ben al een trotse vader, maar dan ben ik ongelofelijk trots op mijn zoon. Lekker met hem voetballen, ja dat is echt wat mij leuk lijkt.”
Wil je meer informatie over de club TVC? Klik hier.
