Met het einde van het seizoen in aantocht, nadert ook het afscheid van Sander Fakkel als hoofdtrainer bij SHO. Na vijf seizoenen zwaait hij af. Terugkijkend op die periode, waarin corona een behoorlijke stempel drukte, overheerst bij hem een gevoel van trots.
OUD-BEIJERLAND – Sander Fakkel lacht even, als hij het woord afscheidstournee hoort. In feite is dat waar hij mee bezig is in zijn laatste maanden bij SHO. ,,In praatjes met trainers van tegenstanders, voor of na wedstrijden, gaat het vaak even over mijn afscheid. En rond de derby tegen Heinenoord, met een mooie entourage, dacht ik er even aan. Maar nadat ik al voor de winterstop de beslissing heb genomen, zijn dat eigenlijk de enige momenten waarop ik echt bezig ben met mijn afscheid. Want ondertussen gaat het werk gewoon door en ben ik er druk genoeg mee om deze mooie club straks in de eerste klasse achter te kunnen laten’’, vertelt Fakkel.
In het huidige voetballandschap is een dienstverband van vijf jaar geen gewoonte. Bovendien duurt het verblijf van Fakkel op De Kikkershoek al veel langer dan dat, want voor zijn aanstelling als eindverantwoordelijke was hij ook al jarenlang actief in de jeugd. ,,In die periode is SHO echt als ‘thuis’ gaan voelen. Ik ben er ook trots op dat ik als een SHO’er wordt gezien’’, vertelt de oefenmeester die eerder ook in de jeugd bij Spijkenisse, Rhoon, SC Feyenoord en Sparta actief was. ,,Toen ik als voetballer op een bepaald niveau bleef hangen, ben ik mijn ambitie gaan volgen om als trainer iets te bereiken. Ik trainde al elftallen toen ik op mijn zestiende het CIOS deed. Bij SHO kreeg ik de kans om mij te ontwikkelen als trainer, kon doorstromen naar het eerste elftal en heb het team kunnen laten spelen zoals ik dat graag zie. In eerste instantie lukte dat minder, daarna ging het een periode van zo’n anderhalf jaar heel goed en daarna werd het weer wat moeilijker.’’
Hoogtepunt
Fakkel kreeg het eerste elftal onder zijn hoede in een periode waarin SHO de koers verlegde. De hoofdmacht moest herkenbaarder worden en de doorstroming van eigen jeugd kreeg de voorkeur. ,,Inmiddels voelen mensen zich meer verbonden met de club. Zo’n negentig procent van de spelers is eigen jeugd en daarmee draaien we mee in de eerste klasse. Dat is het succes geweest van de afgelopen jaren’’, vertelt Fakkel die zijn tweede seizoen aanwijst als hoogtepunt. Al doet het ook nog pijn dat de titel in de laatste speelronden werd verspeeld. In de halve finale van de nacompetitie versperde ARC destijds de weg. ,,We gingen eraf tegen een betere ploeg, met meer ervaren spelers en meer voetbalgogme. Toen realiseerde ik mij dat het bereiken van de hoofdklasse moeilijk zou worden.’’
Het veelal werken met eigen jeugd kent ook een keerzijde voor de trainer. Om lang bij een club te blijven, is een regelmatige verversing een pré. Fakkel: ,,Speel je met jongens van de club, dan werk je lang met elkaar. De spelers kenden mijn trucjes inmiddels wel. Ik merkte dat de wisselwerking minder werd. Dat zit zeker niet in het persoonlijke, maar na een bepaalde periode is het goed als er eens een ander gezicht voor de groep komt te staan.’’
Of Fakkel volgend seizoen ook een andere groep voor zich heeft, is nog onzeker. Hij staat open voor een nieuwe klus bij een eerste elftal of in de jeugd van een ambitieuze club. ,,Maar voorlopig focus ik mij nog volledig op SHO. Hoe dit seizoen eindigt, zal ook bepalend zijn voor hoe straks mijn gevoel is als ik terugkijk. We hebben er weleens beroerder voor gestaan en ik heb dan ook zeker vertrouwen in een afloop met handhaving.’’