Na een moeizame start, hebben ze de stijgende lijn bij Moerse Boys de laatste weken aardig te pakken. Dat is nodig ook, want voorlopig bevindt de eersteklasser zich in de gevarenzone. En dat is voor Joris Goossens na zestien jaar in het eerste, allesbehalve hoe hij het seizoen wil afsluiten. “Ik wil alles doen voor handhaving!”
Een meer dan uitdagende klus, realiseert de 32-jarige Goossens zich. “We wisten vooraf wel dat het een niveautje lager niet meteen makkelijk zou worden. Als je spelers inlevert, wordt het knokken voor ieder punt.” En dat bleek. “Onze doelstelling was handhaving. We begonnen slecht, maar de laatste weken hebben we een stijgende lijn te pakken. Goed spel, alleen doen we onszelf dan te vaak tekort. Vooral door makkelijk goals weg te geven.”
Smalle selectie
Aan vertrouwen, ontbreekt het bij Goossens echter gelukkig niet. “De groep is heel hecht en blijft alles geven. Tot het laatste moment zullen we blijven strijden.” Want, zo weet de routinier. “Als we dit doortrekken, gaan we het spel een keer omzetten in punten. Dan zie ik het nog wel positief in!” Al gaat het niet vanzelf. “We hebben een redelijk jonge ploeg. Slimmigheden en een bepaalde ervaring, moet je dan eigenlijk nog leren. Daarnaast is het ook een paar keer pech geweest.” Met een smalle selectie, is de spoeling dan ook dun. “We moeten eigenlijk elkaar fit zien te houden. Helemaal aanvallend, kunnen we weinig missen. Scoren doen we sowieso weinig.” En daar brengt ook hij, als verdediger, niet zo snel verandering in. “Ik speel nu zestien jaar in het eerste. Begon hier toen ik vijf was, heel de jeugd doorlopen en nooit ergens anders.” De club zit dan ook letterlijk en figuurlijk in zijn hart. “Alles is goed geregeld, het is heel gemoedelijk en iedereen kent elkaar. Het voelt als één grote familie, vooral omdat we allemaal uit de buurt komen. Eigenlijk zijn het in al die jaren allemaal vrienden geworden”, vertelt Goossens. “Voor mij is het gewoon fijn om hier te spelen.” Helemaal de afgelopen seizoenen, herinnert hij zich. “De twee promoties waren natuurlijk het mooiste. Van de tweede naar de eerste klasse en daarna zelfs naar de hoofdklasse. Dat is iets unieks, als je dat met je eigen club kunt doen.”
Handhaving
De clubman maakte het allemaal al een keer mee. “Op mijn zeventiende promoveerden we naar de tweede klasse. Daarna heb ik ook een degradatie meegemaakt.” Hoe lastig dat is? “Voor mezelf wil ik altijd het hoogste eruit halen, maar je moet ook realistisch zijn. Als dorpsclub, met eigen jongens, is het niet verkeerd om eerste of tweede klasse te spelen. Dat is eigenlijk al een heel mooi niveau!” Wel één waar ze zich nu dus nog op moeten zien te handhaven. “En ik vind ook dat we daar thuishoren.” Met hem als aanvoerder. “Buiten het veld ben ik heel rustig, daarbinnen sta ik mijn mannetje en probeer ik de boel aan te sturen en te helpen.” Als centrale verdediger, met het spel voor zich. “Ik ben meer een meevoetballend type, dus moet met name de opbouw verzorgen.” En dat is nodig ook, want de inwoner van Klein-Zundert, barst voorlopig nog van het fanatisme. “Zorgen dat we afsluiten met handhaving, dat is een mooi doel. Daar ga ik alles aan doen!”
Klik op Moerse Boys voor meer artikelen over de club.
Klik op Moerse Boys voor meer informatie over de club.