“Kees, zit je in haar in de krul”, plaagt Jos van Hal, supervrijwilliger van Warmunda, als de verzorger op weg is naar zijn ‘hok’. Sinds de verbouwing op het complex beschikt Kees Hooijmans over een luxeruimte waar hij de spelers van Warmunda kan behandelen.
“Soms zit het hier helemaal vol. Dan moet ik wel eens optreden en die gasten wegjagen”, zegt hij met een lach. Niet voor niets hangt op zijn planbord een kaartje met de tekst ‘De wil van Kees is wet’.
“Die omgang met die jongens houdt je jong”, vervolgt de 75-jarige Hooijmans, die net over de gemeentegrens met Oegstgeest woont. “Want dat is natuurlijk wel zo: ik ben ouder geworden, maar de spelers blijven even jong. Nieuwe komen in de plaats van oudere.”
Vol trots laat hij het complex van Warmunda zien. Hij kent er ieder hoekje en gaatje. Niet zo verwonderlijk als je al 24 jaar verzorger bent. “Ik moest zelf door een knieblessure stoppen met voetballen”, vertelt hij. “Dat was bij UDO en daar ben ik als verzorger van de B-selectie ook begonnen. Warmunda zocht op een gegeven moment een verzorger. De rest van het verhaal is bekend. Ik zit er nog steeds.” “Koos Schouten was trainer toen ik begon. Dat was een fijne man. Eigenlijk heb ik met alle trainers wel goed kunnen samenwerken. Met Alan Campfens had ik ook een speciale band. Fijne kerel is dat. Jammer dat het vorig seizoen zo gelopen is. Nu is Barry van Rijn één van de trainers. Dat is grappig, want die heb ik als speler nog meegemaakt. Dat krijg je als je er zo’n lange tijd zit als ik.”
“Zeker in de beginperiode hadden we een sterk elftal. De saamhorigheid was groot. Ik ben niet het type van ‘vroeger was het beter’. Het is nu anders. Er zijn ook veel zaken ten goede veranderd. Spelers zijn beslist veel fitter dan pak ‘m beet 22, 23 jaar geleden. Vroeger gingen ze niet zo bewust met hun lichaam om. Nu trainen veel spelers extra in de sportschool. Ik merk sowieso dat we dit seizoen een veel jongere spelersgroep hebben. Er zijn weinig blessures. Voor vandaag heb ik van niemand een berichtje gekregen dat hij extra behandeld moet worden.”
Standaard bij Warmunda is de harde muziek die wordt gedraaid. Het is niet zijn smaak. “Nee, niet bepaald. Het is tettermuziek.”
Een kampioenschap maakte hij nooit mee, wel twee promoties. “Dat was een happening, want we gingen op de platte kar door het dorp. Dat zijn momenten die je nooit vergeet.”
Hij is inmiddels toe aan zijn 25ste jaar als verzorger. Een 26ste jaar komt er als het aan hem ligt niet meer. “Ik ben 75 jaar, de club moet lekker een jonger iemand zoeken.” Daar zijn ze bij Warmunda echter niet van overtuigd. Hooijmans: “In de winter zou ik best nog wel eens willen bijspringen, maar in de zomer liever niet. Met mijn vrouw samen heb ik een stacaravan op de Veluwe. Ik ben heel plichtsgetrouw. Als verzorger moet je er altijd zijn.”
Wil je meer informatie over de club Warmunda? Klik hier.
Lees hier de krant van de Bollenstreek.