In een oefenwedstrijd op weg naar de tweede competitiehelft won Youri Riepe met Honselersdijk met 3-0 van zijn oude club Westlandia (zaterdag). Zoete wraak zou je kunnen zeggen, maar daar wil de inwoner van Monster niets van weten. “Prima club hoor, van mij zul je over Westlandia geen kwaad woord horen.”

Dus ging er ’s avonds ook geen ‘treiterend’ smsje naar een oud-ploeggenoot? “Haha, nee hoor. Bovendien: we spelen vaker tegen elkaar en de eerste twee wedstrijden won Westlandia.” Zijn  eerste oefenwedstrijd ‘tegen’ Westlandia was wel even wennen. In plaats dat hij speelde in het voor hem vertrouwde groen en wit speelde hij nu in het oranje van Honselersdijk tegen groen/wit. “Ik heb wel een paar keer de bal per ongeluk naar de verkeerde kleur gespeeld”, bekent Riepe.

De 22-jarige timmerman van beroep besloot vorig seizoen bewust de poorten achter hem op sportpark De Bomen in Naaldwijk dicht te trekken. Reden: speeltijd. Of beter gezegd het gebrek eraan. “Niet meer en niet minder”, aldus Riepe. Bij de zaterdageersteklasser werd hij gezien als een soort ideale twaalfde man. “Ik speelde af en toe en alleen maar als er een basisspeler of geblesseerd of geschorst was. Vaak begon ik als wissel. Ik speelde een half uurtje of een halve wedstrijd, maar zelden een hele wedstrijd. Je moet wel het gevoel houden op perspectief. Nou, dat was bij mij verdwenen. Ik voetbal om te voetballen, niet om op bank te zitten. Dan moet je ook zo eerlijk zijn tegenover jezelf en concluderen dat het op deze manier het niet gaat worden.”

Bij tweedeklasser Honselersdijk had hij meteen een goed gevoel. “Ik heb eerst een gesprek gehad met trainer Piet Boon. Het klikte gelijk goed tussen ons. Zijn kijk op het spel sprak me aan. Hij wil verzorgd voetballen. Over de grond, je weet wel: niet van die hoge ballen. Voor mij is dat wel belangrijk. Ik ben met mijn 1.71 niet de grootste. Ik ben niet van de luchtmacht.”

“Ik heb me redelijk snel aangepast aan de ploeg en de ploeg aan mij”, vervolgt de speler die door Piet Boon op positie ‘acht’ of ‘tien’ wordt ingezet. “De eerste wedstrijden merkte je nog wel wat afstellingsproblemen. Ik heb graag de bal in mijn voeten. Mijn medespelers hadden snel door dat een diepe bal op mij niet werkt. Ik heb een grote actieradius en verstuur van daaruit passes. Ik ben meer voorbereider dan afmaker eigenlijk.”

Hij staat zelf inmiddels op drie doelpunten. Dat hadden er meer kunnen zijn als hij niet een aantal wedstrijden had gemist. Zijn competitiestart bij Honselersdijk was allesbehalve een succes. Tegen Valken’68 kreeg hij een rode kaart en werd hij in eerste instantie voor vier wedstrijden geschorst. “Ik vond rood onterecht. Terwijl ik op de grond lag, kreeg ik een elleboog van een tegenstander. Daardoor gaf ik hem een klein tikkie met mijn hand op zijn kuit. Vervolgens ging hij naar de grond. Heel overdreven allemaal. De scheidsrechter vond het een slaande beweging en gaf rood. Ik heb mijn straf van vier wedstrijden ook aangevochten. Ik werd deels in het gelijk gesteld, maar uiteindelijk moest ik toch twee wedstrijden toekijken.”

Het was tot nu toe het enig smetje op zijn verblijf op sportpark De Strijphorst, waar hij het naar eigen zeggen ‘hartstikke’ naar zijn zin heeft. “Prachtige club, leuke jongens, fijne trainer. De prestaties mogen er ook zijn. Misschien moet ik nog wat meer scoren, dat is een verbeterpuntje voor de tweede competitiehelft.