Sinds een jaar of zeven, voetbalt er bij Internos iemand met een wel heel bekende naam. Toch zullen veel wenkbrauwen doen fronzen, wanneer ze hem en niet de bekende rapper langs de lijn zien flitsen. Want buitenspeler Jorik Scholten, is toch echt niet Lil’ Kleine. “We zijn ook nog allebei in Amsterdam geboren, dus dat hoor ik vaker!”
Desondanks voetbalt de 23-jarige Scholten dus in Etten-Leur. “In de jeugd heb ik in Hoogstraten gevoetbald én gewoond. Later ben ik via Unitas’30 bij Internos terechtgekomen.” Op zijn zestiende, stond de aanvaller vervolgens al in het eerste. “Veel gasten van het team waar ik destijds in kwam, zitten er nu nog steeds. Daardoor is het heel hecht en ken je iedereen. Dat is toch een stukje gezelligheid.”
Tweedeling
Gezelligheid die er vorig seizoen in de derde klasse, met een tiende plaats en handhaving via de nacompetitie, iets minder was. “Dat was billenknijpen! Voor mijn gevoel zat er meer in, maar mede door blessures van bepalende spelers, kregen we het lastig.” Ook een trainerswissel, zorgde voor de nodige opschudding. “Een gedeelte van de groep was voor het aanblijven van de trainer, een ander gedeelte niet. Daar was best wel gedoe om. Het werd daardoor steeds moeilijker om bepaalde jongens te motiveren.” Tijdens de nacompetitie, onder leiding van Erik Nijssen, kwam het toch nog goed. “Je merkte een tweedeling in het veld, waardoor spelers zich sneller aan elkaar gingen irriteren. Dus het was vooral belangrijk om een team te vormen.” Dat teamgevoel, sleepte Internos er uiteindelijk doorheen. “Als je week in, week uit verliest, wordt het steeds spannender. Ik had zelf wel lang het gevoel dat we het om konden draaien, tot concurrenten ook punten gingen pakken…” Op dat moment zakte ook bij Scholten, wel een beetje de moed in de schoenen. “Toen directe handhaving niet meer mogelijk was.” Gelukkig ging daarna bij iedereen de knop om. “We kregen hulp van spelers binnen de club en zijn een andere formatie gaan spelen, meer 4-4-2. Dat paste beter ons. Daardoor gingen we beter voetballen én kregen we minder goals tegen.”
Kort lontje
Handhaving dus een feit, maar nog geen reden voor een polonaise, weet Scholten. “Ik denk dat het dit seizoen nóg lastiger gaat worden dan vorig jaar. We hebben met het vertrek van Sven (van Zwam) en Devin (Tholel) behoorlijk wat doelpunten ingeleverd. En met zes of zeven nieuwe spelers, is het nog behoorlijk wennen aan elkaar.” Ook qua motivatie, kan er wat hem betreft nog wel een schepje bovenop. “Niet te snel ons koppie laten hangen. Individueel zijn we misschien niet de beste, dus we moeten het samen doen als team, als we iets willen bereiken.” Toch brengt Scholten zelf als buitenspeler, behoorlijk wat specifieke kwaliteiten met zich mee. “Ik ben niet echt van de actie, maar ga er meestal gewoon op snelheid voorbij. Diepe bal krijgen en dan gas geven.” En soms iets minder gas geven, lacht hij. “Aan mijn korte lontje wordt gewerkt. Vorig seizoen waren er veel frustraties, dat reageerde ik vaak af op scheidsrechters. Nu focus ik zoveel mogelijk op mezelf.” Want, zo realiseert de inwoner van Etten-Leur zich ook. “Er wordt nu meer van mij verwacht, als één van de ouderen in de aanval. Dus moet ik bepalender gaan worden voor het team. Vorig jaar had ik acht goals, nu hoop ik op vijftien.” Geïnspireerd door Alejandro Garnacho, vleugelspeler van Manchester United. “Ook een jonge jongen met diepte, een actie en passie.” De boel de komende jaren op sleeptouw nemen, hoort er voor Scholten dan ook een beetje bij. “Mijn ambities zijn vervaagd, dus waarschijnlijk zal ik lekker bij Internos blijven en hier proberen zo hoog mogelijk te voetballen. Maar eerst handhaven!”
Klik op Internos voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Internos voor meer informatie over de club.