Hier en daar een handje helpen. Dat is het bescheiden antwoord van Gilby Dekkers, als je hem vraagt naar zijn vrijwilligerswerk bij WDS’19. In werkelijkheid maakt de speler van het vierde heel wat uurtjes voor zijn club, zowel binnen als buiten het veld. “In de vrije tijd die ik heb, doe ik het graag!”

Met liefde en plezier, toch begon zijn carrière, heel ergens anders. “Bij Boeimeer!” Al duurde dat niet bijzonder lang. “Op mijn achttiende ben ik gestopt, ik was het beu. Toen begon voor mij het stapleven.” Maar nadat de 33-jarige Dekkers daar ook weer een beetje op was uitgekeken, begon het voetballen toch wel weer te kriebelen. “Dat was een jaar of zeven geleden, ik wilde het toch weer proberen.” Dat werd dus WDS’19. “Een paar vrienden speelden hier, zo is het eigenlijk gekomen.”

EIGEN PROJECTJE
Die keuze bevalt hem vooralsnog meer dan prima. “Het is een beetje een dorpsclub, iedereen kent elkaar. En ons vierde, is een hartstikke gezellig team.” Niet alleen als speler, maar ook als leider. “Dat doe ik een beetje samen met Maikel van Alphen, als er hulp nodig is, ben ik er.” Net als met de seniorencommissie. “Eigenlijk zijn wij samen een beetje de communicatie tussen het bestuur en de teams. Ze vertellen het tegen ons en wij zorgen dat het wordt geregeld. Probleempjes, een tekort aan ballen, sleutels voor de kleedkamer, dat soort dingen.” Maar natuurlijk, is dat nog lang niet alles. “Ik ben ook wedstrijdsecretaris, samen met Maikels vriendin. Als Jadrana niet kan, doe ik het.”
Met een pasgeboren tweeling én een eigen bouwbedrijf, al druk genoeg. Zou je zeggen. “Bij de bouw van de nieuwe dug-outs, hebben ze mij benaderd. Ik zou in eerste instantie alleen de profielen stellen voor de metselaar en het dak dichtbranden, maar uiteindelijk is het de volledige dug-out geworden.” Zijn eigen projectje dus. “Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar zo is het wel gegaan. Daar probeer je dan alles voor te regelen.” Gelukkig samen met Curtis, zijn nieuwe teamgenoot. “Die heeft ook een bouwbedrijf, dus weet waar hij over praat.”

AVONDJE WEG
Dat is overigens niet het enige dat ze onlangs hebben vervangen bij WDS’19. “Er ligt ook een nieuw kunstgrasveld, dat was hard nodig. Bij de cornervlag was het veld vaak drassig en het liep een beetje bol.” Toe aan vervanging dus. “Meer ruimte om te trainen en het kan altijd doorgaan. Dat is met veel seniorenteams, ook wel lekker.” Een klein beetje eigenbelang dus, lacht hij. “Ik heb altijd wel plezier gehad in voetballen, maar op mijn achttiende waren er voor mij gewoon andere dingen. Dan heb je minder tijd, eigenlijk best zonde.” En dus begon hij het spelletje toch alweer snel te missen. “Je zit thuis, dan wil je dat verenigingsleven weer opzoeken. En tot nu toe, bevalt het heel goed.” Helemaal in
het vierde, een volledig vriendenteam. “Dat is meer dan voetballen, het is een soort uitje, een avondje weg. Thuis en op je werk is het druk, dan is het die donderdagavond heerlijk ontladen van de stress.” Ook als vrijwilliger. “Die zijn ontzettend belangrijk voor een club, daarom doe ik het ook met liefde en plezier.” De inwoner van Zundert, is voorlopig dan ook niet weg te slaan. “Zolang het vriendenteam bestaat, blijf ik betrokken. Dat is de bedoeling.” Straks, misschien wel samen met zijn zoon. “Ik hoop dat ‘die kleine’ het ook leuk gaat vinden, dan kunnen we samen naar de club!”

Klik op WDS’19 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WDS’19 voor meer informatie over de club.