Ooit heette zijn functie ‘elftalleider’, maar Peter de Vries (65) mag zich bij Heerjansdam dankzij de KNVB tegenwoordig ‘teammanager’ noemen. De in Rotterdam opgegroeide clubman kan wel lachen om die ontwikkeling. Inhoudelijk blijft het werk gewoon hetzelfde voor De Vries, die vergroeid raakte met de voetbalvereniging en in moeilijke tijden veel warmte van zijn clubgenoten ervaarde.
Of De Vries het dorpje Heerjansdam inmiddels als volledig vertrouwd ervaart? “Zonder meer”, zegt de man die zijn jeugd in Rotterdam in het Oude Noorden doorbracht. “Ik ben van origine een echte Rotterdammer en heb met veel plezier in die stad gevoetbald. Eerst bij HOV, later bij Xerxes. Bij Xerxes heb ik voornamelijk in het tweede gespeeld en kwam tot één officiële wedstrijd voor het eerste. Maar helaas: een fatale kruisbandblessure in 1978 op 22 jarige leeftijd zorgde ervoor dat ik moest stoppen.”
De Vries trouwde begin jaren tachtig met Karin en streek neer in het relatief bescheiden Heerjansdam. Toen zijn dochter Daniëla wel wat voelde voor een lidmaatschap bij de plaatselijke voetbalclub, kreeg ze natuurlijk toestemming. “Daniëla vond het erg leuk bij Heerjansdam. Via lokale scholen was er een actie geweest om meisjes enthousiast te maken voor het voetbal. Ik ging als teamleider in de zomer van 1991 bij de F2 aan de slag en voelde me al snel thuis. Het eerste voetbalde in de jaren tachtig standaard in de eerste klasse, destijds nog het hoogste amateurniveau. Ik kwam in 1992 in het jeugdbestuur terecht en was daar tot begin 2004 actief.”
Ook zoon Ricardo de Vries maakte heel wat meters en plezier op sportpark De Molenwei. Het leven lachte Huize de Vries toe, maar in 2004 kwam de rampspoed over het gezin. Bij de toen zestienjarige Ricardo werd een tumor in het hersenvlies vastgesteld, wat niet alleen veel leed tot gevolg had, maar ook een bestaan dat werd bepaald door ziekenhuisbezoek. “We hebben een heel moeilijke tijd gehad”, zegt De Vries, die 42 jaren lang bij een verzekeraar op de financiële administratie werkte. “Een jaar later kreeg ik zelf een hartstilstand. Er kwam zoveel op ons af dat Heerjansdam op een lager pitje kwam te staan. Gelukkig steunden de mensen op de club ons enorm. Hun warme reacties hebben ons heel goed gedaan. Ricardo heeft de verwijdering van de tumor overleefd, maar is in een rolstoel terecht gekomen. Het kostte best wat tijd om dat een plaats te geven.”
Langzaam maar zeker werd De Vries weer actief bij Heerjansdam, waar hij jeugdscheidsrechters ging begeleiden. Zeven jaar terug werd hem gevraagd of hij teammanager van de A-selectie wilde worden. “Elftalleider dus”, lacht De Vries breeduit. ‘’De KNVB houdt van mooie termen, dus sta ik als ‘teammanager’ op het wedstrijdformulier.” De inmiddels gepensioneerde De Vries vertelt dat hij met veel toewijding ervoor zorgt dat de spelers van het eerste en het tweede over heerlijk frisse voetbalkleding kunnen beschikken. “Die kleding blijft achter op de club. Het wassen is best veel werk, maar ik ben graag onder de mensen en ben voor een goed doel actief.”
De Vries bouwde vanaf 2014 een goede band op met zowel spelers, stafleden als de wasmachine. Het is per club verschillend wat de teammanager precies doet, weet hij. “Bij sommige verenigingen regelt hij ook de oefenduels. Dat wordt bij ons door de technische commissie gedaan. Door het hartinfarct kan ik mijzelf ook niet meer zoveel belasten als vroeger. Maar het gaat op zich goed en we zijn ook dankbaar dat Ricardo zijn weg heeft gevonden. Als het eerste speelt, werkt hij de sociale media bij.”
Ricardo ontmoette een leuke partner en werd onlangs voor de tweede keer vader. “Is dat niet mooi? Het leven is soms keihard, maar er zijn altijd waardevolle dingen. Ook Daniëla is actief bij Heerjansdam, zij is leidster van de MO-11 en levert ondersteunend werk op het gebied van communicatie. Mijn vrouw tenslotte is actief in de kantine. En ja, thuis doet zíj altijd de was.”
Klik op Heerjansdam voor het laatste artikel van de club.