Toen Andries Hansen (55) als kleine jongen naar Capelle verhuisde had hij veel last van heimwee. Dat gevoel is allang weg. Hansen is nu de cultuurbewaker bij het eerste elftal van SVS. Hansen is namelijk al dertien jaar assistent-trainer.
In 1983 kwam Andries Hansen in Capelle wonen. Het was een grote shock voor hem. Tot die tijd had hij namelijk altijd in Den Haag gewoond en kon aardig tegen een bal trappen. “Ik heb nog in de Haagse selectie gezeten met Gaston Taument en Regi Blinker. Toen ik als dertien jarige jongen hier in Capelle kwam wonen werd ik bij Nieuwerkerk in de B7 geplaatst. Al snel kwam ik in de B1 maar echt gelukkig was ik niet. Ik heb best wel moeite gehad met die verhuizing. Ik voelde me eenzaam en had heimwee naar Den Haag en Spoorwijk, de club waar ik voetbalde.”
Gelukkig voor Hansen werd SVS opgericht. “Daar gingen mijn vriendjes uit de wijk spelen en ik volgde. Net als mijn cluppie in Den Haag bleek SVS ook een volksclub te zijn. Iedereen kende elkaar. Ik kwam op mijn zestiende in het eerste en ben daar nooit meer weg gegaan. Ik ben wel eens benaderd in die tijd door bijvoorbeeld Xerxes, maar ik heb dat altijd afgeslagen. Ik vond het veel belangrijker om plezier met mijn vrienden te beleven dan proberen te gaan voor het succes. Dat had ik wel geleerd van mijn tijd bij Nieuwerkerk. Je weet nooit wat er uit was gekomen, als ik dat wel gedaan had en dat is jammer, maar goed. Ik sta nog steeds achter die keuze.”
Hansen vond het mooiste moment in al die jaren dat hij promoveerde vanuit de onderbond naar de KNVB-competitie. De gouden plak die hij daarmee verdiende heeft hij nog steeds. Lang was de carrière van Hansen niet. Doordat hij ook in de zaal speelde bij Wakker In Alles (WIA), had hij slechte enkels en was genoodzaakt om op zijn 33e te stoppen met het voetbal. Hij werd hoofdtrainer van het tweede elftal, maar vond uiteindelijk zijn roeping bij het eerste elftal. Hij is daar namelijk al dertien jaar assistent-trainer en heeft menig hoofdtrainer zien komen en gaan.
“Ik houd er van om achter de schermen mijn ding te doen. Ik hoef niet op de voorgrond te staan als hoofdtrainer. Het is raar om over mezelf te zeggen maar ik denk dat ik wel een soort cultuurbewaker ben binnen het team. Nu is er bijvoorbeeld een nieuwe trainer. Dat is zowel wennen voor hem als voor de spelers. Die jongens, dat zijn aparte gastjes. Die hebben liever plezier dan strijd. Dus die nieuwe trainer legt voor hun de lat iets te hoog. Mijn rol is dan om daar een beetje een middenweg in te vinden.”
De zoon van Andries, Rody Hansen (25), is hard op weg met zijn trainerscarrière. Hij is nu trainer van de O23 bij SVS en wil ooit ook voor de eerste selectie staan. Andries Hansen ziet zichzelf voorlopig niet vertrekken als assistent dus wellicht dat de twee ooit samen voor de groep staan. “Dat zou geweldig zijn natuurlijk” vertelt hij. Het hoogtepunt voor Hansen als assistent was de zes jaar die de ploeg gespeeld heeft in de tweede klasse. “Dat waren mooie jaren, maar voor nu is de derde klasse een prima niveau voor ons. Bij SVS is het moeilijk om de grote talenten te behouden omdat we in de omgeving een aantal grotere clubs hebben. Wat je dus vaak ziet, is dat jongens het bij die clubs proberen en dan na een paar jaar weer terugkomen.”
Toch is ook SVS inmiddels een grote club geworden. Met 750 leden is het niet meer de club die Hansen vroeger kende. “Ik ken niet iedereen meer maar toch blijft het een mooie volksclub. Mensen zijn altijd bereid elkaar te helpen.”
Voor meer artikelen over SVS, klik hier.
Voor meer informatie over SVS, klik hier.