Als B-junior dacht Giovanni da Fonseca serieus aan stoppen. Na een etsongeval moest de nu twintigjarige middenvelder maanden revalideren. Een overstap naar Excelsior Maassluis bleek zijn redding. Op Dijkpolder vond hij zijn plezier terug en stroomde hij vorig seizoen naar het eerste elftal. “We moeten dit jaar opnieuw bij de bovenste vijf kunnen eindigen.”

MAASSLUIS – Hij wijst op het zwarte vlekje boven zijn rechteroog. “Een paar millimeter lager en ik was wellicht mijn oog kwijtgeraakt. Ik landde nu met het ooglid vol op de ijzeren rand.” De verkleuring zal Da Fonseca zijn levenlang meedragen. Het gevolg van een etsongeval dat hij op vijftienjarige leeftijd meemaakte. “Ik ging de Erasmusbrug over. Halverwege schoot plotseling het voorwiel uit mijn ets. Ik viel voorover en kwam hard neer. Ik herinner me weinig. Slechts enkele momenten uit de ambulance.”

Giovanni da Fonseca lag er drie maanden uit. “Ik kon nog enkele wedstrijden bij mijn club Spartaan’20 meespelen, maar dat was in de B3. Ik had er geen zin meer in. Toen liep ik opnieuw een ongelukje op. Tijdens het spelen viel ik van een bankje.” Hij stroopt zijn linkerbroekspijp op. Een flink litteken op het scheenbeen verschijnt. “Die lag helemaal open. Ik voelde het niet eens. Ik liep naar binnen en zag plotseling dat mijn witte sokken rood waren. Ik trok mijn broekspijp omhoog en toen voelde ik ook de pijn pas.”

De bekende druppel voor de Rotterdammer, geboren en getogen in de wijk Katendrecht, om het lidmaatschap van Spartaan’20 op te zeggen. “Mohamed Ouhammou haalde me over om naar Excelsior Maassluis te komen. Ik ken hem al vanaf mijn derde jaar op de middelbare school. Tot ons eindexamen zaten we in dezelfde klas van het vwo-gymnasium. Als hij niet was gekomen, was ik misschien naar Alexandria’66 gegaan. Daar kende ik ook jongens. Maar de kans was groter dat ik nooit meer in competitieverband had gevoetbald. Bij Excelsior Maassluis trainde ik op proef mee en van trainer Ron Carli mocht ik na een week blijven. Via de A1 stroomde ik vorig seizoen door naar de selectie.”

DAAN BLIJ
Fysiek, maar ook mentaal een grote stap. “Ik deed het voor mijn gevoel hartstikke goed op de training, maar moest op zaterdag toch met Jong Excelsior Maassluis mee. Ik vond het super om te zien dat iemand als Daan Blij, die jaren betaald voetbal heeft gespeeld, zich opwierp als een soort mentor. Bij vragen kon ik altijd bij hem terecht en als ik niet werd geselecteerd voor het eerste elftal, belde hij me vaak diezelfde dag. Hij stond me bij waar hij kan. Nog steeds. Daan is een prachtige kerel.”

In de uitwedstrijd tegen Katwijk kreeg Da Fonseca vorig jaar zijn eerste basisplaats. Een kans die hij met beide handen greep. “Na enkele wedstrijden belandde ik toch weer op de bank terwijl ik goed speelde. Van diverse kanten kreeg ik steun. Dat is tekenend voor de sfeer binnen de club.”

Dit seizoen kan de aanvallende middenvelder (‘op acht of tien, laat mij maar meters maken en de diepte zoeken’) vanaf de eerste wedstrijd op een basisplaats rekenen. “Ik heb daar keihard voor gewerkt. In de zomer trainde ik bij de voetbalschool van Toni Varela (ex-prof van Sparta, RKC Waalwijk en Excelsior, red.) op de velden van LMO dichtbij De Kuip. Ik was niet tevreden over mijn doelpuntenproductie het afgelopen seizoen (drie goals, red.). Ook wilde ik conditioneel top t zijn. Ik heb daar veel geleerd. Een jaar eerder was ik ontevreden over mijn balaannamen. Gaf ik dat aan bij Toni en heeft hij daarop getraind. Nu train ik wekelijks een keer mee. Ik wil me blijven verbeteren. Daarom ga ik in Maassluis bijna voor elke training met Jeremy Moreno naar de sportschool. Alvast een uurtje heerlijk bewegen.”

KAAPVERDIË
Varela speelde 28 interlands voor de nationale ploeg van Kaapverdië. Giovanni da Fonseca hoopt straks in zijn voetsporen te treden. “Mijn ouders zijn daar allebei geboren. Mijn vader kwam op zijn vijfde naar Nederland, mijn moeder op haar achttiende. Ik ben enkele keren teruggeweest. Een prachtig land. Twee jaar geleden werd ik gevraagd voor de nationale ploeg Onder 20 jaar. Met pijn in mijn hart moest ik afzeggen, omdat ik juist die periode een tentamenweek had. Ik hoop op een nieuwe kans. De nationale taal van het eiland is Creools, dat spreken we ook thuis. Portugees is de voertaal. Dat spreek ik mondjesmaat.”

Da Fonseca studeert aan de Universiteit in Rotterdam. Derdejaars Bedrijfskunde om precies te zijn. “Nadat ik mijn diploma haalde, wist ik niet wat ik wilde gaan doen. Mohamed (Ouhammou, red.) ging Bedrijfskunde volgen. Hij vroeg of ik meeging. Tot nu toe heb ik geen spijt. Ik kan veel studie-uren zelfstandig indelen en straks vele kanten op. Volgend jaar moet ik mijn Master lopen. Ik twijfel nog in welke richting. Ik denk nu aan Vastgoed.” Zijn ouders komen altijd kijken. “Mijn vader heeft ook gevoetbald. Hij is altijd kritisch. Op de terugweg krijg ik vaak al te horen wat ik beter had moeten doen. Hij heeft een goede kijk. Ik heb drie oudere broers, die ook allemaal hebben gevoetbald. Mijn neef Garry Mendes Rodrigues, zijn moeder is de zus van mijn moeder, speelt bij Fenerbahçe. Toen hij twee seizoenen geleden voor Galatasaray uitkwam, maakte ik de kraker tegen Besiktas op zijn uitnodiging mee. Prachtig om mee te maken.” Zelf droomt hij van zo’n kans. “Natuurlijk. Het zou super zijn om mijn horizon te verbreden. Je weet maar nooit.” Nu staat Excelsior Maassluis voorop. “We willen meestrijden om de plekken bovenin. Ik weet van elke speler hoe goed hij is. Een eindklassering bij de bovenste vijf mogen we best als doel uitspreken.” (SB)

Voor de hele krant van de tweededivisiekrant. Klik hier
Meer informatie over Excelsior Maassluis? Klik hier.
Klik hier voor een ander artikel over de tweededivisiekrant.
Klik hier voor een ander artikel over Excelsior Maassluis.