Als kind van Alliance verliet Gijs Broeren een aantal jaar geleden de club waar hij op zijn vierde was begonnen. Na een periode van studeren in Eindhoven keerde de centrale verdediger dit seizoen weer terug bij de vierdeklasser en eigenlijk voelt alles nog net als toen. “Op het oude nest en met jongens die er altijd al waren.”
Een voetbalreis die Broeren veel verder dan alleen Roosendaal bracht. “Tot mijn achttiende voetbalde ik hier, daarna ben ik in Eindhoven gaan studeren en werd het reizen toch wat te veel.” Zes jaar later is hij terug en dat voelt goed. “Het was even wennen, omdat je daar in al die jaren natuurlijk veel vrienden hebt gemaakt. Er zijn dingen veranderd, maar de club is grotendeels nog wel hetzelfde.”
Vertrouwd gevoel
Het grootste verschil? “Toen speelde het eerste zondag derde klasse en promoveerde het zelfs bijna naar de tweede, nu zitten we in de zaterdag vierde klasse.” Maar ook zelf is Broeren (26) natuurlijk veranderd. “Als jongetje van de club was ik bijna iedere dag op het sportpark, dan zie en ken je alles. Nu ben je toch wat minder verbonden.” Wel woont en werkt hij voor het grootste gedeelte weer in de buurt van Alliance. “In Eindhoven studeerde ik ‘Sport en Gezondheid’, daarna ben ik nog naar Amsterdam gegaan voor ‘Bewegingswetenschappen’. Inmiddels werk ik bij een fysiopraktijk in Roosendaal, maar ook nog in het Erasmus in Rotterdam.” Dat laatste maakte de onderbreking van het seizoen voor Broeren anders dan voor veel van zijn teamgenoten. “Mijn leven ging gewoon door, het werd zelfs drukker. We volgen nu voor ons onderzoek mensen die corona hebben gehad, om te kijken wat de langetermijngevolgen zijn.” Inmiddels rolt de bal, gelukkig voor de afleiding, weer volop. En natuurlijk doet hij dat bij Alliance. “Ik weet eigenlijk niet beter. Vroeger ging ik zelfstandig op het fietsje, dat was ideaal.” Een vertrouwd gevoel. “Gewoon lekker voetballen, met jongens waar ik op mijn vierde mee ben begonnen. Als jong ventje kwam ik hier ieder weekend. Mijn ouders konden het ook goed vinden met die van andere teamgenootjes, dat was een fijne tijd. Het voelt als thuiskomen.”
Groeien
Al moest Broeren wel even nadenken over het niveau. “Dat voelde als een stapje terug, maar daar heb ik me wel echt op verkeken. De bovenste drie ploegen steken er een stukje bovenuit, daarna komen wij in de middenmoot.” Maar met echte jongens van de club, is dat niet zo heel erg. “Zelfs een paar waar ik zelf vroeger nog naar stond te kijken. Iedereen heeft het beste voor met Alliance, nuchter maar wel competitief.” En dus moet het niveau omhoog. “De kwaliteit om naar de derde klasse te gaan, is er misschien nog niet helemaal. Hopelijk kunnen we daar de komende jaren naartoe gaan groeien. Nu zitten we prima op ons plek.” Toch durft Broeren stiekem nog te dromen. “Nacompetitie? Daar hoop ik nog wel voor te kunnen spelen, als ‘best of the rest’.” Op zijn oude vertrouwde positie. “Centraal achterin. Ik ben niet al te lang of fysiek, maar kan redelijk voetballen en zie vaak wel waar de bal gaat vallen.” Voorlopig kunnen ze in Roosendaal dan ook nog van hem genieten, denkt hij. “Volgend seizoen ben ik er sowieso nog. Als we ons kunnen gaan meten met de top, dan blijf ik lekker hier.” Al klinkt er wat twijfel in zijn stem. “Ik zit nu wel op het punt dat ik het nog één keertje op een hoger niveau zou kunnen proberen. Maar voorlopig, in combinatie met mijn werk en vrienden, bevalt het heel goed. Ik kijk al uit naar volgend jaar!”
Klik hier voor het laatste artikel van RSC Alliance.