Vuren is en blijft een familie- en vriendenclub. Men is nooit meegegaan in de hausse om aan spelers vergoedingen te geven. Ook niet in de periode dat het eerste elftal op heel behoorlijk niveau speelde. Dat is ook de reden dat Kaj Brijder de stap over de A15 richting Vuren maakte.
Het eerste elftal van Vuren is na de winterstop wel wat weggezakt. Brijder: ,,Het dringt nu toch wel bij ons door dat er gas gegeven moet worden. Wij willen weg onderin en het liefst straks geen nacompetitie voetballen. Dat doel moeten wij ons wel stellen. Gelukkig hebben wij nog wat inhaalwedstrijden tegoed.” Brijder begrijpt niet goed waarom Vuren in deze vervelende situatie terecht is gekomen. ,,Het liep in de eerste seizoenshelft zo lekker. Wij zijn op onverklaarbare wijze in een neergaande spiraal terechtgekomen. Natuurlijk zijn er bij ons ook wel eens schorsingen en blessures, maar op zich valt dat wel mee. Als er ergens een gaatje valt, kunnen wij een beroep doen op onze goede JO19-spelers.”
Kaj Brijder is op dit moment op zoek naar een job. Hij is onlangs afgestuurd na een hbo-opleiding ergotherapie in Rotterdam. Hij houdt zich bezig met het helpen van mensen door middel van hulpmiddelen. ,,Wij noemen het externe compensatie. Doordat mensen langer thuis wonen zijn hulpmiddelen onmisbaar.” Zijn beroepsgroep maakt zich dienstbaar aan de maatschappij. Kaj Brijder (23) stelt zich bij zijn club Vuren ook graag dienstbaar op. ,,Ik heb in 2015 besloten van LRC Leerdam de stap naar Vuren te maken en daar heb ik nog geen seconde spijt van. Dit is een kleinschalige maar heel fijne en gezellige club.”
Zijn voornaam Kaj vormt de eerste drie letters van zijn doopnamen Kobus Abraham Jacob. ,,Dat zijn mijn twee opa’s en de doopnaam van mijn vader.” Kaj Brijder kwam als rechtervleugelspits naar Vuren maar daar is hij omgevormd tot rechtermiddenvelder. ,,Dat komt vooral door onze speelwijze. Vuren speelt het vier-viertwee-systeem waardoor voor mij de rechterkant openligt. Op deze wijze kan ik mij ook uitleven; de achterlijn halen en de voorzet afleveren.”
Vuren speelde rond de eeuwwisseling even op hoog niveau, subtop in Nederland. ,,Ik weet daarvan, want Peter van der Vliet, de vader van mijn medespelers Bas en Luuk, was toen spits van die ploeg. Dat moet de gouden periode van Vuren zijn geweest. Daarom vind ik het zo belangrijk om ons in de derde klasse te handhaven. Bovendien komt er een goede lichting jeugdspelers aan. Ook voor die spelers is het van belang straks op enig niveau te komen spelen.” Vuren blijft immer een hechte groep. ,,Bij ons is nauwelijks verloop, het is nooit een duiventil aan de Sportlaan en dat is wel zo prettig.” Bij Vuren heeft trainer Ron Vlot zijn overeenkomst weer met een seizoen verlengd en begint straks aan zijn derde jaar bij Vuren. De Sliedrechter verblijft lang bij clubs. Bij zijn vorige werkgever Groot-Ammers vertrok hij pas na zes jaar.
