Nadat hij afgelopen seizoen te horen kreeg dat er een einde zou komen aan zijn avontuur in de jeugdopleiding van FC Den Bosch, besloot Finn Legius mee te gaan trainen bij vierdedivisionist Achilles Veen. En met succes. “Binnen twee weken was iedereen enthousiast.”
Waaronder ook hijzelf, natuurlijk. Blijkt wel uit het contract dat de pas zeventienjarige Legius uiteindelijk tekende. “Ik heb bewust voor drie seizoenen getekend, om mezelf wat tijd te geven.” Tijd, die ze hem ook bij de club, zeker bereid zijn te geven. “Als je een contract krijgt voor drie jaar, spreekt daar natuurlijk wel vertrouwen uit. Ondanks dat ik nog jong ben.” Een aantal maanden later, is de inwoner van Waalwijk dan ook nog altijd blij met zijn keuze. “Ik probeer zoveel mogelijk te luisteren naar de ervaren jongens in het team, en iets te doen met wat ze zeggen. Daar word je alleen maar slimmer van. Vooral tactisch.”
Samen winnen
En voorlopig, werpt dat zijn vruchten af. “We zijn heel goed begonnen aan het seizoen, nu is het zaak om dat vast te houden.” Want de lat, die legt Legius behoorlijk hoog. “Met dit team, moeten we gewoon meedoen om het kampioenschap.” Ook zijn eigen plekje, heeft de boomlange aanvaller inmiddels gevonden. “Het is heel gezellig. Vorig seizoen heb ik al een half jaar meegetraind, dus dat helpt wel.” Wedstrijden spelen mocht Legius toen nog niet, maar hoe is hij uiteindelijk bij Achilles Veen terechtgekomen? “Mijn schoonvader kende de fysio van de club, die heeft geregeld dat ik op proeftraining mocht komen.” Heel lang, duurde het vervolgens niet. “Binnen twee weken was iedereen enthousiast.”
Met een driejarig contract en een overstap naar het seniorenvoetbal tot gevolg. “Dat was best wel even een switch. Van leeftijdsgenoten, naar tegenstanders die veel ouder zijn.” En dat was niet het enige, waar Legius aan moest wennen, vertelt hij. “Bij FC Den Bosch trainde je iedere dag en ook in de kleedkamer is het heel anders. Nu wil je écht samen winnen en is iedereen blij, terwijl het bij een profclub vooral om jezelf draait.”
Inmiddels begint hij ook in Veen, zijn draai steeds meer en meer te vinden. “Het is met name wennen aan bepaalde slimmigheidjes. Even aan je shirtje trekken of net een duwtje geven. Daarnaast, zijn tegenstanders ook groter en een stuk zwaarder. Maar gelukkig ben ik zelf ook niet klein en wel behoorlijk sterk.” De teller van de spits, is dan ook al gaan lopen. “Ik heb er al een paar in liggen!”
Sterk en balvast
Hoe kijkt hij terug op zijn periode in de opleiding van FC Den Bosch? “In totaal heb ik daar, vanaf mijn dertiende, vijf jaar lang gespeeld. Je traint veel en krijgt goede trainingen, dus ik heb er heel veel geleerd.” Tot hij last kreeg van groeipijnen in zijn knie. “Daardoor heb ik er dertien maanden uitgelegen.” Heel gek, was dat overigens niet. “Ik was in één jaar, 22 centimeter gegroeid. Terwijl ik daarvoor altijd één van de kleinsten was.” Ook mentaal én als mens leerde Legius, die in Rosmalen op school zat, een hoop, zo vertelt hij. “Bij een BVO is het ieder jaar weer spannend of je door mag. En iedereen in zo’n team, heeft wat te zeggen. Daardoor leer je hoe je jezelf op moet stellen in een groep.”
Ooit begonnen bij RWB in Waalwijk, nu dus beland bij Achilles Veen. Wat kunnen de supporters van hem verwachten? “Vroeger speelde ik nog wel eens aan de buitenkant of op tien, maar nu ben ik een echte spits.” Sterk en balvast, zoals hij zichzelf omschrijft. “Ik ben iemand die zich vaak terug laat zakken, de bal in de voeten wil en helpt bij de opbouw. Vaak om daarna zelf weer diep te gaan of voor de goal te komen.” Eenmaal daar, is het raak, lacht Legius. “Ik schiet alles binnen!”
Toch ziet de jongeling nog genoeg ruimte voor verbetering. “Zeker nu, moet ik leren om mijn lichaam beter te gebruiken.” En ook conditioneel, kan er nog wel een schepje bovenop. “Je gaat van zes keer trainen per week, naar twee keer. Dat is toch heel anders.” Zoals wel meer in het amateurvoetbal anders is, heeft hij gemerkt. “Ik werd al op mijn dertiende gescout, dus heb in de jeugd alleen maar meegemaakt dat je alles won. Dan was het zelf voetballen, een snoepzakje halen en bij het eerste kijken. Verder wist ik niet wat amateurvoetbal was.” Sterker nog. “Om eerlijk te zijn, kende ik Achilles Veen ook niet. Dat heb ik moeten ‘Googlen’.”
Gelukkig weet Legius dat inmiddels wel. “Met z’n allen de kantine in, dat clubgevoel of teamgevoel, heb je bij een profclub niet. Dat maakt het amateurvoetbal wel heel leuk.” Toch heeft hij de profwereld, nog niet helemaal uit zijn hoofd gezet. “Tuurlijk wil ik nog proberen om profvoetballer te worden of door te stromen naar een hoger niveau. Voor mijn gevoel, zit er nog veel rek in.” Al heeft Legius ook in Veen, zijn plekje gevonden. “Het was niet fijn dat ik weg moest bij FC Den Bosch, omdat ik vond dat ik er nog bij hoorde. Maar daar moet je jezelf overheen zetten…”
Klik op Achilles Veen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.