Aan ervaring geen gebrek in het vierde elftal van VVGZ, waar voormalig selectiespelers van de club nog even fanatiek wekelijks voor de overwinning gaan. De ervaren sluitpost Gerard van der Borst krijgt geen genoeg van het spelletje. “De gedrevenheid zit er nog altijd in.”
Van der Borst is een bekende naam in de regio. De sluitpost begon bij Puttershoek, waar hij het eerste elftal haalde. De doelman verdedigde vervolgens twee jaar het doel van Pelikaan, stond negen seizoenen tussen de palen bij Oranje Wit, keepte tien jaar bij VVGZ en sloot zijn loopbaan na drie seizoenen af bij ASWH. Van der Borst keepte in totaal meer dan 500 wedstrijden in de eerste klasse. “Gelukkig ben ik altijd fit gebleven. Daardoor stond ik ieder seizoen wekelijks in de basis.”
En dat staat hij nu nog steeds, al is het nu in het vierde elftal van VVGZ. De doelman is dan wel 46, maar probeert nog altijd alle ballen uit zijn doel te houden. “Het is nog steeds even leuk. Trainen doen we eigenlijk niet meer, maar het blijft mooi om iedere week lekker te voetballen. We spelen op een lager niveau, dus gaat de conditie wel achteruit. Maar dat mag de pret niet drukken.”
Dolgraag gooit Van der Borst zich nog wekelijks voor de meest onmogelijke ballen. “Ik ben zeker nog even fanatiek als voorheen. Ik wil iedere bal stoppen, die gedrevenheid zit er zeker nog in. Als ik een bal doorlaat, baal ik enorm. Ik probeer er ook iedere week weer tijd voor vrij te maken. Andere ploeggenoten hebben kinderen en daardoor verplichtingen, waardoor ze iets makkelijker afzeggen. Ik ben nog steeds iedere week van de partij.”
Maar natuurlijk is Van der Borst niet meer de keeper die hij pakweg vijftien jaar geleden was, toen hij op de toppen van zijn kunnen speelde. “Ik merk dat bepaalde dingen steeds moeilijker worden. In je hoofd wil je nog voor iedere bal duiken, maar dat wordt gewoon wat lastiger. Ook omdat we niet trainen, dan verdwijnen de automatismen. Daardoor moet ik nu wat slimmer keepen, me beter opstellen.”
Dat is sowieso het geheim van het vierde elftal van VVGZ: het hoofd gebruiken. “We spelen regelmatig tegen jonge, fitte gasten. Vaak winnen we nog wel. Dan laten we hen lekker draven en spelen wij rustig het balletje rond. Sowieso zijn we in ons team nog allemaal best wel fanatiek. Maar de derde helft met een biertje in de hand is nog wat belangrijker geworden. We zien elkaar niet heel vaak meer, dus dan is het extra gezellig om elkaar te spreken.”
Van der Borst hoopt dat het vierde elftal van VVGZ nog lang blijft bestaan. “Maar langzaam gaan de jongens uit onze generatie er toch mee stoppen. Als ik straks met achttienjarigen moet gaan voetballen, wordt het verschil te groot. Hoe lang we nog doorgaan, is een kwestie van ieder jaar aankijken. Toch kijk ik iedere week weer uit naar de wedstrijd.”
Klik op VVGZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.
