Als hij de vraagt krijgt of hij bij een aanlokkelijk aanbod ‘zijn’ Heerjansdam zou verlaten, is Mike Sloof (26) duidelijk. “Nee hoor. Ik zit hier goed.” Om er even later bijna schaterlachend aan toe te voegen dat hij nog nooit door een andere club is benaderd. “Misschien kunnen ze mijn telefoonnummer niet vinden of wil de club ze dat niet geven.”

Sloof heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld als een loyale, nuchtere en waardevolle kracht van Heerjansdam. Tijdens het Janus van Peenen-tijdperk slaagde hij erin als jonkie uit de eigen jeugdopleiding door te dringen tot de basiself. “Martin van Peenen heeft mij laten debuteren”, zegt de centrale verdediger, die al een paar jaar met de aanvoerdersband om zijn arm loopt. Het was in een periode dat het niet makkelijk was om tussen alle toppers, die door Heerjansdam werden aangetrokken, een plaatsje te vinden. Sloof lukte het als één van de weinige jongelingen wel. “Maar ook niet altijd hoor. Ik heb met geweldige spelers samengespeeld en daar heb ik ook veel van geleerd. In mijn eerste volledige seizoen in Heerjansdam 1 promoveerden we meteen naar de hoofdklasse. Die hoofdklasse staat toch mooi op mijn cv. Niet heel veel spelers kunnen zeggen dat ze op dat niveau hebben geacteerd.”

Tijden veranderden op sportpark De Molenwei, waar Heerjansdam sinds het vertrek van de markante Janus van Peenen als legendarische voorzitter en geldschieter met bescheidener middelen moest doen. “Niks mis mee”, vindt Sloof. “Vroeger was het een komen en gaan van spelers, nu is het bijna een oase van rust. Niet dat er niemand weggaat of komt ofzo, het is alleen wat rustiger op dat gebied.”

“De sfeer in de selectie is top en dat betaalt zich ook uit in de prestaties.”

Vorig seizoen werd Heerjansdam met overmacht kampioen van de tweede klasse. De wat behoudende tactiek van trainer Fop Goumans viel wat minder in de smaak, bij aanhang en spelers. “De nieuwe trainer past denk ik wat beter bij onze ideeën”, zegt Sloof over oefenmeester Patrick Kok, die Heerjansdam ondanks de promotie wat offensiever laat spelen.

“Het was echt een nadrukkelijke wens van ons als spelersgroep om wat aanvallender te spelen, ondanks dat we wisten dat we ons daarmee zelf ook in de vingers konden snijden”, wijst hij op de toegenomen tegenstand in de eerste klasse. “De trainer is daar met ons mee aan de slag gegaan. We kunnen op drie manieren spelen en druk zetten. Dat werkt goed.”

De vrees dat in de eerste klasse degradatievoetbal gespeeld moest worden, was onterecht. “We hebben al snel na de winterstop een nieuwe doelstelling neergelegd. In plaats van handhaving gingen we voor het linkerrijtje in het klassement. Nu moeten we ervoor zorgen dat dit seizoen geen incident is en dat we een stabiele eersteklasser worden”, aldus Sloof, die werkt in het transportbedrijf van zijn vader. “Mijn oudere broer werkt er ook. Ik had altijd zoiets: ‘dat ga ik echt niet doen’ en vandaar dat ik Sport en Bewegen ben gaan doen. Met die studie ben ik halverwege gestopt en nu zit ik vol in het bedrijf. Ik vind het ook echt leuk. Het is de bedoeling dat mijn broer en ik het bedrijf gaan overnemen. Mijn vader zegt dat hij het rustiger aan wil gaan doen, maar dat zei hij vijf jaar geleden ook.”