Één-tweetje met Patrick Olsthoorn en Edwin Nolten van SC Monster

Patrick Olsthoorn en Edwin Nolten zijn dit seizoen nog actief als assistent-trainers bij het eerste en tweede elftal van SC Monster. Volgend seizoen zullen zij, samen, het derde elftal onder hun hoede nemen.

De trainers en vrienden kennen elkaar al geruime tijd. In het verleden hebben zij met elkaar gevoetbald bij RKSVM en SV Polanen. Daarnaast staan ze nog regelmatig op de padelbaan en drinken de twee regelmatig een biertje op de vrijdagmiddag. “Verder zijn we in het verleden buren geweest en zijn onze zoons ook vrienden”, aldus de oefenmeesters. Vanaf volgend seizoen zijn ze weer herenigd als trainers van het derde elftal van SC Monster.

Patrick Olsthoorn
Patrick Olsthoorn is 47 jaar, woont samen met Jessica Duyvenstijn en hun vier kinderen. Daarnaast is hij al 25 jaar werkzaam in de uitzendbranche. “Ik ben op mijn vijfde begonnen met voetballen bij RKSVM. Daarnaast heb ik ook vanaf mijn elfde bij de Haagsche Jeugd gezeten”, vertelt hij.

In de B maakte hij de overstap naar FC Den Haag: “Ik heb hier vier jaar gevoetbald tot aan de senioren in het eerste en tweede elftal. Helaas heb ik, op wat oefenwedstrijden na, geen officieel debuut mogen maken.” In deze tijd speelde Patrick onder andere samen met Maurice Steijn, Marcel Koning en Virgilio Texeira. Op twintigjarige leeftijd keerde Olsthoorn terug bij RKSVM. Verder heeft hij ook nog gespeeld voor s’-Gravenzandse SV en maakte hij promotie mee met SV Polanen. “Na een aantal jaar de jeugd getraind te hebben ben ik nu ook al drie jaar assistent bij SC Monster 2”, vult hij aan.

Edwin Nolten
Edwin is momenteel 51 jaar, getrouwd met Sharon Nolten en trotse vader van drie kinderen. In het dagelijks leven runt hij inmiddels al vijftien jaar een eigen schilders- en spuit bedrijf. “In het voetbal heb ik mijn hele leven op Sportpark Polanen doorgebracht en voor zowel RKSVM, SV Polanen en SC Monster gespeeld”, vertelt hij.

Na alle jeugdelftallen te hebben doorlopen, koos Edwin voor zijn tenniscarrière aangezien hij dit op redelijk niveau speelde. Wel is hij altijd blijven zaalvoetballen, uiteindelijk keerde hij weer terug op de grasmat om te trainen bij RKSVM 3. “In dat seizoen debuteerde ik al direct in het eerste in de kwartfinale van de HC Cup tegen Scheveningen. Daarna ben ik eigenlijk nooit meer uit het eerste verdwenen tot ik 35 was en nog een paar jaartjes in het tweede besloot te voetballen”, aldus Nolten. Nadat zijn zoon begon met voetballen, werd Edwin trainer in de jeugd. Na een aantal jaar maakte hij de stap naar de senioren. “Inmiddels ben ik alweer vijf jaar assistent van het eerste”, gaat hij verder.

Pieken en dalen
Beide trainers hebben in hun inmiddels lange carrière verschillende hoogte- en dieptepunten meegemaakt. Zo vertelt Patrick: “Een hoogtepunt is zeker mijn gehele periode bij FC Den Haag. Ik heb in alle stadions van Nederland gespeeld, tegen onder andere van Bronckhorst, Kluivert en Seedorf.” Verder noemt hij de promotiewedstrijd met RKSVM tegen VOC, waar ze promoveerde naar de derde klasse. “Samen hebben we ook, met Gerben Voois en Carlo Schoonderwald, de huidige kleur van SC Monster bepaald”, zegt Olsthoorn. Helaas kende hij ook dieptepunten: “Allereerst mijn vertrek bij FC Den Haag was een dieptepunt. Daarnaast mijn hernia op 25-jarige leeftijd en de daarmee samenhangende blessures. Desondanks was ik altijd zo gek van het spelletje dat ik altijd weer vocht om te kunnen spelen.”

Ook Edwin heeft het nodige meegemaakt in zijn voetballoopbaan. Hij noemt ook de promotiewedstrijd tegen VOC: “Een fantastische dag die ik niet snel zal vergeten.” Verder noemt hij het kampioenschap van SC Monster, waar Nolten destijds assistent was van Robin Knoester. “We lagen dat seizoen bijna het hele jaar achter VELO, maar haalden ze een paar wedstrijden voor het eind in met als climax de 3-1 gewonnen kampioenswedstrijd bij Schipluiden”, aldus Edwin. Op een paar misgelopen kampioenschappen en een degradatie na heeft hij verder geen echte dieptepunten. “Uiteindelijk kon je er toch niet meer aan veranderen na het laatste fluitsignaal. Gelukkig ben ik zelf ook nooit echt zwaar geblesseerd geweest”, blikt hij terug.

Volgend seizoen
Volgend jaar gaan beide mannen samen het derde elftal trainen. “Hier zullen wij op onze ongedwongen manier vol humor, maar met serieuze ondertoon, gaan proberen een verbinding te zijn tussen jeugd en selectie”, vertelt Patrick. Op de vraag waar ze beide over tien jaar staan antwoorden ze nagenoeg hetzelfde: “Wij zullen dan zeker nog aan deze club verbonden zijn. Ik hoop dat we dan samen als kritische, maar trotse, vaders onze kinderen kunnen gaan aanschouwen in het eerste.”

Klik op SC Monster voor het laatste artikel over de club.