Vrijwilligers van FC Perkouw zaten de afgelopen maanden niet stil. De kantine van het clubgebouw, die stamt uit 1986, kreeg een facelift. Het resultaat: een nieuwe look met de oude ‘warmte’ van de ‘vorige’ kantine.
In de kantine staat nog een werksteiger en hier daar ligt werkmateriaal op de grond. “We zijn bezig met de laatste dingetjes”, zegt Marcel Butter, projectleider van de verbouwing. “Daar, in de hoek, komt nog een grote, lange tafel met krukken. Er stond eerst een tafeltennistafel. Ja, dat was jaren hip.”
Bestuurslid Dirk Both is helemaal op zijn gemak in de nieuwe kantine. “Het werd tijd”, zegt hij over de verbouwing. “Het was allemaal, hoe zeg je dat mooi, een beetje oubollig geworden.” Butter, die moet lachen, vult de Perkouw-man van het eerste uur aan. “Zeg maar gerust dat het niet meer van deze tijd was.”
Voor Both (69) heeft het clubgebouw een grotere betekenis. Dat is niet zo verwonderlijk, want toen de club uit Berkenkoude aan de bouw begon was hij erbij en timmerde hard mee. “Bij het demonteren – slopen vind ik zo’n naar woord – kwam ik zaken tegen die ik bijna vijftig jaar geleden ook in mijn handen heb gehad.”
Butter moet weer grinniken. “Twee spijkers eruit en vier nieuwe erin. Andersom dus.” Both: “We waren in die tijd niet zuinig met de spijkers. We gingen voor degelijkheid.”
De club hikte al een tijdje aan tegen een verbouwing. “Er moest wat gebeuren. En eigenlijk hebben de toiletten als een soort vliegwiel gefungeerd. We kregen klachten van onze schoonmakers. En als je eenmaal ergens aan begint, dat weet je ook, komt er vanzelf meer bij.”
Both zorgde bij het bestuur dat er een budget kwam, Butter zorgde voor een programma van eisen, een plan van aanpak en de uitvoering. “We hebben vooral gekeken: wat is praktisch. Voor mij was altijd een doorn in het oog dat we vanuit de bar en keuken niet binnendoor naar het koelgedeelte en opslagruimte konden. Vrijwilligers moesten altijd via buiten sjouwen met drank. Dat vind ik niet kunnen. Vandaar dat we een gangetje hebben gemaakt tussen keuken en koelgedeelte. De toiletten zijn daardoor opgeschoven.”
Dat was het grove werk, het binnenwerk leverde meer discussie op. “We hebben de muren geverfd”, wijst Butter (49) naar de gele en donderbruine wanden. “De muren waren altijd licht. Heb ik mij er voorheen aan gestoord? Nee. Is dit mooier, ja. We hebben ook de luifel boven de bar weggehaald. Daardoor is het veel ruimtelijker.”
En dan het interieur. “Er waren mensen die bang waren dat een nieuwe look de oude sfeer zou aantasten”, vervolgt Butter. “Dus dat hebben we zorgvuldig aangepakt.”
Dat komt in alles terug in de tafels, die ‘uniek’ zijn. Het blad en het frame zijn speciaal ontworpen. Om het helemaal uniek te maken is elke tafel voorzien van een Perkouwse voetbalgezegde. Both en Butter gieren het uit. Butter: “Ik heb in de groepsapp gevraagd om typische slogans. Nou, binnen een half uur hadden we er vijfentwintig.” Slogans als ‘lappen dat tientje’, ‘waar blijven die hapjes’ en ‘we winnen sowieso de derde helft’ sieren de plaatjes die aan de zijkant van de tafel zijn gemonteerd.
Both is trots op het resultaat van de verbouwing. “De oude warmte is gebleven.”
Voor meer informatie over FC Perkouw, klik hier.
Meer artikelen lezen over FC Perkouw, klik hier.
