Degradatie, veel nederlagen, maar toch een gezellige sfeer. Ondanks dat DIOZ in de vierde klasse dit seizoen slechts één keer wist te winnen, probeert Jorrit Feijns toch vooral positief te blijven. “Misschien biedt dit juist weer perspectief om naar boven te kijken.”

In de vijfde klasse dus. “Ik had vooraf niet verwacht, dat het zó moeilijk zou worden. Toen gingen we toch wel echt voor handhaving.” Zó moeilijk werd het dus, met een laatste plaats, uiteindelijk wel. “Dat hadden we tijdens het seizoen toch al wel vroeg in de gaten. Na een wedstrijd of zes, hadden we één punt. Het zat ook allemaal tegen…” Weinig doelpunten, een aantal blessures, maar vooral veel vertrekkers, analyseert Feijns (19). “Ten opzichte van vorig jaar, zijn er vijf spelers vertrokken. Dat hebben we op moeten vangen met jeugd.” Ook zelf, kreeg hij te maken met een blessure. “Een gekneusd hielbot, vijf weken lang kon ik niet spelen. Het is echt niet fijn om iedereen te zien voetballen, maar niks te kunnen doen. Dan wil je helpen.”

Moeite
Hulp die hij in het begin zelf, ook best kon gebruiken. “De stap naar de senioren is gewoon groot. Ik heb eerst een half jaar in het tweede gespeeld, maar ook dat is een flink verschil. Hier gaat het allemaal veel sneller en heb je echt minder tijd.” Toch knokte de verdediger zich aan het einde van vorig jaar al in de basis. “Dat had ook te maken met blessures, maar fysiek ging het voor mij goed. Alleen het sneller handelen…” Maar in een gespreid bedje, kwam Feijns dus niet terecht. Ook dit seizoen niet. Al viel dat buiten de lijnen nog wel mee. “Eerst gewoon negentig minuten knallen en daarna was het, ondanks de nederlagen, toch vaak gezellig. Dat is ook wel een goed teken, we hebben een leuk team.” Al kostte, het soms toch wat moeite. “Op een gegeven moment, krijg je natuurlijk wel wat minder zin. We gaan toch wel weer verliezen, denk je dan bijna.” Bij een club die Feijns na inmiddels veertien jaar, meer dan goed kent. “Het echte dorpsgevoel; je kent iedereen en iedereen kent jou.” Eén iemand in het bijzonder, broer Guus. “Het is heel leuk om samen met hem te voetballen, helemaal omdat hij onze beste speler is. Waar mogelijk, probeert hij mij natuurlijk ook te helpen. Hoe ik moet staan bijvoorbeeld.” Voor ruzie, zorgt dat nooit. “Haha! We zijn wel kritisch op elkaar, maar geven allebei altijd 100%.” Ook thuis. “Dan gaat het toch altijd nog over de voetbal. Even analyseren.”

Perspectief
En dat viel er dit seizoen genoeg. Ook voor zichzelf. “Ik ben een beetje de sterke ‘cv’. Groot en fysiek, maar niet snel en technisch. Moet het vooral van de duels hebben.” Dat laatste gaat, ondanks de teleurstellende resultaten, steeds beter. “Ik merk wel, dat ik daarin ontwikkel. In het begin, toen ik echt net kwam kijken, won ik bijna geen duels. Wist niet waar ik moest staan, de tegenstander was gewoon beter dan ik. Dat is nu niet meer.” Het beste voorbeeld daarvan? “Beter weten hoe je met snelle spitsen om moet gaan, zodat je vaker je lichaam kunt gebruiken.” Dus, vervolgt hij. “Kan ik voor mezelf wel tevreden zijn. Alles gegeven en weinig fouten gemaakt.” Hoe lastig dat soms ook is, om positief te blijven. “Die punten probeer je er toch maar uit te halen. Iedereen zag de degradatie natuurlijk wel aankomen, toch deed het wel echt pijn, toen het officieel was…” Feijns herinnert het zich nog goed. “Roland (van Hooff) zei het in de kleedkamer, dan komt het wel even binnen.” Maar heel lang om bij de pakken neer te gaan zitten, hebben ze in Zegge ook weer niet. Tenminste de jongeling dan. “Die vijfde klasse, biedt ook weer perspectief om naar boven te kijken. Een nieuwe trainer (Jack Verlaar), hopelijk wat nieuwe spelers en een bredere selectie.” Met hem er op het fietsje, gewoon weer bij. “Ik wil de rest van mijn leven bij DIOZ blijven!”

Klik op VV DIOZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV DIOZ voor meer informatie over de club.