Precies zes jaar geleden, maakte Dennis Nijkamp (30) naar eigen zeggen één van zijn beste beslissingen ooit. Want waar de verdedigend ingestelde speler aanvankelijk dacht aan stoppen, besloot hij naar Rockanje te gaan. Daar vond de routinier het plezier helemaal terug, toch zwaait de inwoner van Oostvoorne na dit seizoen met pijn in het hart af.

Maar voordat het daadwerkelijk zo ver is, moeten we eerst terug naar het begin. Terug naar zes jaar geleden. “Ik speelde bij Hellevoetsluis en wilde stoppen met voetballen. Toen belde Rockanje.” Of eigenlijk beter gezegd, Rockanje 2.0. “Zo noemden ze het destijds. Heel de selectie ging weg en ze wilden opnieuw beginnen met eigen jongens én wat ervaring van buitenaf.” Samen met Dave Leurs, hij kwam over van Botlek, sprong Nijkamp in dat avontuur. “We zijn nu beste maten. Dat heeft de voetbal ons ook gebracht.” Eén van zijn beste beslissingen ooit dus. En allesbehalve spijt. Of misschien toch een beetje? “Ik had dit veel eerder moeten doen! Het is zo’n warme club, echt hartstikke leuk. We hebben ook een fantastische selectie, met het eerste én tweede. Eén grote vriendengroep.”

Moeilijkste

Heel gezellig dus. “We werken hard voor elkaar, geen gezeur en geen groepjes.” De vierdeklasser voelt ondertussen dan ook als thuis. “Ik heb eigenlijk heel mijn leven bij Nieuwenhoorn gevoetbald, onder Ben Mierop. Alles draaide toen om voetbal. Tot daar een nieuw bestuur kwam en er gekozen werd voor een andere richting.” Via Rozenburg, belandde Nijkamp bij Hellevoetsluis. “Daar was ik ineens geen basisspeler meer, dat vond ik lastig. Ik had het niet meer naar mijn zin, het was wel mooi geweest.” Zo ‘mooi’, dat hij als 24-jarige op het punt stond te stoppen. “Dat gevoel heerste heel erg. Ik had het zelfs al tegen mijn opa gezegd, die was er altijd bij. Dat vond ik misschien nog wel het moeilijkste.”

Gelukkig heeft hij zijn voetbalplezier inmiddels, dus weer helemaal hervonden. “Rockanje heeft mij wat dat betreft gered.” Al hebben ze het dit seizoen lastig. “We zijn heel wisselvallig. Als we gewoon ons niveau halen, kunnen we de nacompetitie makkelijk ontlopen. En misschien zelfs wel voor een periode spelen.” Toch is dat, weet Nijkamp zelf ook, nog niet zo makkelijk. “Dave is inmiddels gestopt, dus je mist wel wat oudere jongens die de coaching oppakken.” Helemaal wanneer het even niet loopt. “Als we niet makkelijk scoren of op achterstand komen, gaat er toch iets in die koppies zitten. Dan sluipt er iets in de ploeg en kunnen we het maar moeilijk omdraaien.”

Voorbeeld

Tijd om daar na de winterstop verandering in te brengen. “Bij Rockanje hebben we eigenlijk altijd een moeizame eerste seizoenshelft, daarna pakken we het op. Daar houd ik mij aan vast.” Maar beter ook, want Nijkamp moet toch een beetje het goede voorbeeld geven. “Het is heel leuk om één van de oudere jongens binnen de groep te zijn. Gasten die zes jaar geleden voor het eerst seniorenvoetbal gingen spelen, hebben ondertussen enorme stappen gemaakt. Ik hoop dat ik daar iets aan heb kunnen bijdragen. Dat is wel altijd mijn doel geweest.” Hoe hij dat doet? “Door ze te helpen met bepaalde coaching, maar ook door buiten het veld met ze te praten of iemand even apart te nemen.”

Of juist een keer goed de waarheid te vertellen. “Dan moet je even ‘een klootzak’ zijn en boos worden. Dat is ook het mooie van ons elftal. Alles kan tijdens een wedstrijd gezegd worden, in de kleedkamer is het met een krat bier weer goed en vergeten.” Al moet er daarvoor natuurlijk nog wel even gepresteerd worden. “Ik ben een harde werker, iemand die vooropgaat in de strijd en daarin mensen probeert mee te nemen. Speel de laatste tijd veel op zes, maar sta liever centraal achterin. Geen opbouwer of voetballer, ook nooit geweest.”

Veel tijd om dat wel te worden, heeft Nijkamp overigens niet meer. Na dit seizoen hangt hij namelijk zijn voetbalschoenen aan de wilgen. “Kortgeleden ben ik opnieuw vader geworden, heb nu twee dochters en die zaterdag begint steeds meer een opgave te worden. Mijn vrouw en kinderen hebben nu ook gewoon een dag minder weekend.” Fysiek, is het nog geen probleem. “Al merk ik wel dat ik ouder begin te worden. Twee dagen na de wedstrijd, heb ik nog pijntjes.” Nog even genieten dus. “Het is wel met pijn in mijn hart en ik ga die jongens enorm missen. Ik heb bij deze club hartstikke leuke jaren gehad.” Rest hem niets anders, dan af te sluiten met handhaving. “Dat is wel de minimale doelstelling én ook reëel met onze selectie.”

Klik op vv Rockanje voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Rockanje voor meer informatie over de club.