Zoveel mogelijk eigen jongens van het dorp opleiden. Dat is wat ze bij FC ‘s Gravenzande proberen te doen. Maar om dat voor elkaar te krijgen, moet je wel een plan hebben, weet ook Ron van Meerten, werkzaam als Technisch Manager en Hoofd Jeugdopleiding bij de club. “We proberen kinderen continu te triggeren.”
Door middel van trainen, een hoger niveau halen. Het klinkt heel simpel, maar dat is het natuurlijk niet. Want bij alles wat ze in ‘s Gravenzande doen, zit er een idee achter. “We zijn nu een aantal seizoenen met de jongste jeugd, bezig met het mixen van de teams. Dus niet alleen de beste spelers bij elkaar, maar drie keer in het seizoen een ander team. Zo verzinnen we steeds weer wat nieuws.” Het doel? “Kinderen zijn op die manier minder op elkaar ingespeeld en moeten dus vaker schakelen en zelf dingen oplossen. Zo raken ze meer betrokken met elkaar.”
Triggeren Klik op FC ‘s-Gravenzande voor de laatste artikelen over de club.
Want, zo is de 59-jarige Van Meerten, die fulltime in dienst is bij FC ‘s Gravenzande, van mening: “Bij ontwikkelen is het belangrijk om de grenzen op te zoeken. Spelers uit te dagen. Dat doen we bijvoorbeeld door steeds in andere samenstellingen te spelen.” Maar ook door in blokken te trainen en leeftijdsgroepen door elkaar heen te mixen. “Specifiek en gericht trainen, op techniek of op basis van thema’s en spelprincipes. Trainers wisselen ook door, zodat die net zo goed moeten schakelen. Iedere leeftijd vraagt toch weer wat anders.” Hoe die verdeling in zijn werk gaat? Van Meerten legt het uit. “Spelers van negen, tien en elf zitten bij elkaar. Vaak zes groepjes van acht, gebaseerd op biologische leeftijd, techniek of fysieke kracht. Dan is het altijd mooi om te zien, hoe ze zich tot elkaar verhouden.” Een belangrijk aspect van opleiden, vindt hij. “Kinderen continu triggeren, in hun ontwikkeling. Als ze altijd alleen maar ingedeeld worden op geboortedatum, missen ze een stukje mentale ontwikkeling. Op maandag trainen ze nu allemaal met elkaar, daar worden ze betere spelers door.”
Flexibele omgeving
Met uiteindelijk het idee, om daar later in de jeugdopleiding de vruchten van te kunnen plukken. “Daar creëren we met onze O23, de JO18 en ons tweede, een flexibele omgeving. Dat is uiteindelijk onze kweekvijver voor het eerste elftal.” En dat werkt. “Dit seizoen hebben al vier spelers van de JO18 hun debuut gemaakt!” Eens te meer, omdat er ook over deze manier van opleiden, nadrukkelijk is nagedacht. “Met drie verschillende teams, kun je spelers wegzetten op basis van hun niveau én ontwikkeling. Zo maak je de stap naar het eerste, uiteindelijk ook kleiner. Onze missie is om daar, met zoveel mogelijk eigen jongens te spelen. Laatst stonden er negen of tien zelfs in de basis!” Dat gaat dus goed, maar makkelijk is het niet, beseft Van Meerten. “Het niveau vasthouden, is moeilijk. Ook het vinden van de juiste trainers, is lastig. Dat blijft een dingetje.” Zaak om ook daar, dus veel aandacht aan te besteden. “Die proberen we met cursussen, nu ook zelf op te leiden. Dat gaat eigenlijk hetzelfde als met spelers, daarmee moet je van onderaf beginnen. Ze uitdagen, buiten hun comfortzone.”
Lijn bewaken
Bijvoorbeeld door ze dus van teams te laten wisselen. “Met dat plan zijn we bij de onderbouw nu een seizoen of vier druk bezig, maar om echt resultaat te kunnen zien, heb je toch wel zes jaar nodig.” Desondanks ziet Van Meert de eerste contouren langzaam zichtbaar worden. “De jongste teams spelen nu bijna allemaal in de hoofdklasse. De JO13 is een sterke lichting en bestaat uit heel veel eigen jongens, dat is alvast een goed teken.” Het doet hem als Technisch Manager en Hoofd Jeugdopleiding, een combinatie die hij sinds 2013 fulltime invult voor de club, natuurlijk goed. “Het voordeel is dat je zicht hebt op de hele lijn en goed kunt bewaken waar we mee bezig zijn. Ook om te zorgen dat bepaalde spelers niet te snel afvallen. Het gevaar is, dat je bezig bent om je eigen vlees te keuren. Maar gelukkig zijn er genoeg andere mensen die daar ook zicht op houden.” Als trainer van de JO8 en jongen van de club, kan hij daar in ieder geval prima over meepraten. “Ieder kind wil je de kans bieden, om hun eigen niveau te halen. Daar gaat het uiteindelijk om.” En dat is, zoals eerder gezegd, voor iedere voetballer anders. “Jongens zijn hier op hun zesde begonnen én lopen nu op het hoofdveld, of in het vijfde. Dat is ook wel een beetje de familiaire omgeving waar we hier toch ook in zitten. Het blijft een warme vereniging.”
Randvoorwaarden
Wel eentje, waar ze natuurlijk ook graag willen presteren, vertelt Van Meerten. “We hebben met ons eerste elftal lange tijd in de eerste klasse gespeeld, kwamen met een toevalletje in de hoofdklasse terecht, maar hebben onze ambitie daardoor wel bijgesteld. Derde divisie is nu het uitgangspunt.” Al is dat laatste, eigenlijk niet het belangrijkste. “Als we er samen voor kunnen zorgen dat we het voetbalspelletje beter maken, komen de punten vanzelf.” Aan de randvoorwaarden zal het in ieder geval niet liggen. “Uiteindelijk steken we daar dan het liefste ons geld in. In de accommodatie, hartslagmeters, gps-trackers of een camerasysteem. Als straks de verbouwing klaar is, hebben we een prachtig complex. Dat is ook FC ‘s Gravenzande. Een club waar alles goed geregeld is en prestatie met plezier samengaat.”
Inspiratie
Positieve ontwikkelingen dus, maar Van Meerten blijft op z’n hoede. “Het niveau zakt een klein beetje weg, daar moeten onze trainers keihard mee aan de slag. Corona heeft daar stiekem best wel veel invloed op gehad, dat merken we nu.” En dus is het individu, belangrijker dan ooit. “Het is hun ontwikkeling, niet de onze. Een speler gaat uiteindelijk naar het hoofdveld, een team niet. Dus als een speler moet worden doorgeschoven, doen we dat. Dan gaat het niet om het team dat het hoogste speelt. Maar een hoger niveau, betekent wel meer weerstand. Het blijft altijd zoeken naar dat stukje balans.” Spelers moeten dus nadrukkelijk het gevoel hebben, dat ze daadwerkelijk in beeld zijn. “Je moet ze een worst voor hangen en af en toe ook laten proeven. Als iemand van de JO18 meegaat met het eerste, komen ze vol verhalen terug. Dat moet een inspiratie zijn voor teamgenoten. Die moeten precies hetzelfde willen.”
Tegenslag
Met in feite vier selectieteams, moet er sprake zijn van een continue doorstroming aan spelers, vindt Van Meerten. “Het is eigenlijk een soort piramide, waar iedereen in door kan groeien. Op die manier kun je een mindere lichting, makkelijker opvangen.” Kortom, ook het plan bij de onderbouw, lijkt te werken. “Ik heb het gevoel, dat we er daardoor meer invloed op hebben. Dat JO18-spelers een basisplek kunnen veroveren bij het eerste, zegt wat dat betreft genoeg.” Een goede uitstraling, videoruimtes, mooie kleedkamers, alleen het grasveld is voorlopig onder de maat. Toch weigert Van Meerten stil te gaan zitten. “We zoeken altijd mensen, die ons beter kunnen maken. Uit een ander vakgebied of misschien wel het bedrijfsleven. Een andere insteek of specifieke kwaliteit, zoals bijvoorbeeld een performance coach.” En zoals met veel dingen in het leven, gaat ook het opleidingen van jeugdspelers, met vallen en opstaan. “Je moet ergens in die ontwikkeling, een tegenslag krijgen. Als alles voor de wind gaat, word je niet beter.” Misschien komt daar wel, zijn eigen fanatisme vandaan. “Een jeugdspeler die zijn debuut maakt, zorgt bij mij voor kippenvel en tranen in mijn ogen. Dan ben ik echt trots, dat is pure passie.” Kinderen zien groeien tot volwassenen en onderdeel zijn van iemands ontwikkeling, het levert Van Meerten een hoop plezier op. Net als het opleiden van jeugdtrainers tot aan de senioren. “Iemand die hier begon bij de F1, twintig jaar geleden, is nu hoofdtrainer. Dat is toch geweldig?” Of zoals hij het zelf mooi zegt: “We gaan geen Champions League spelen, maar houden ons gewoon aan het plan. Ook als het een keertje minder gaat…”
Klik op FC ‘s-Gravenzande voor meer informatie over de club.
