De ballen met al die ballen om zijn oren

0
172

Al jaren krijgen weinig doelmannen zoveel doelpunten om de oren als Rick de Bruin (28) bij vierdeklasser OFB. Alleen al afgelopen seizoen incasseerde hij er ruim honderd. En de ploeg uit Ooltgensplaat won zelf geen enkele keer. Maar voortaan mag iemand anders van hem de ballen uit het net vissen.

 Voor iemand die nauwelijks weet wat het is om een overwinning te vieren, is De Bruin opvallend vrolijk. Op de vraag hoe het is om keeper van OFB te zijn? ,,Die vraag heb ik al vaker gekregen”, lacht hij. ,,Zeker toen we twee seizoenen geleden echt een dramaseizoen hadden en ik een van de keepers in Nederland was met de meeste tegendoelpunten ooit.”

Of het nog leuk is om bijna iedere week te verliezen en zoveel uit het doel op te rapen? ,,Tijdens de wedstrijd kan je af en toe wel door de grond zakken. Maar onze groep was best hecht. Voor ons was het voetbal vooral een hobby. Je krijgt dan wel iedere week een paar doelpunten om je oren, maar tijdens de derde helft drinken we dan gewoon weer gezellig een drankje met elkaar. De sfeer eromheen was bij ons dus ook wel belangrijk.”

Of hij bij thuiskomst nooit dacht: volgende keer blijf ik thuis? ,,Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat eigenlijk nooit heb gehad. Maar af en toe dan knaagde het wel, hoor. Dan denk je: ‘Daar gaan we weer’. Maar goed, het ging al jaren zo. Dan raak je er ook wel aan gewend.”

De Platenaar, die op zijn twaalfde in de jeugd van Den Bommel nog begon als voetballer en pas later ballen tegen ging houden, heeft nu zes seizoenen in het eerste van OFB achter de rug. Op relatief jonge leeftijd zet hij nu een punt achter zijn loopbaan als keeper en gaat hij in het tweede weer voetballen.

,,Ik ben afgelopen seizoen een eigen bedrijf begonnen. Daardoor had ik het privé een stuk drukker. Ik heb dan ook besloten om nu met keepen te stoppen. Er stroomt nu jeugd door, waardoor er weer vers bloed in het elftal komt. Misschien dat dat weer wat leven in de brouwerij brengt. En ik ben een paar jaar geleden geopereerd aan mij pols. Sindsdien is het keepen voor mij sowieso wat gevaarlijker geworden. En met mijn bedrijf heb ik mijn handen hard genoeg nodig. Daarom ga ik nu wat voorzichtiger doen en in het tweede af en toe een balletje trappen.”