Dat je voor een potje voetbal nooit te oud bent, bewijzen ze al jarenlang bij de veteranen van De Jonge Spartaan. Voor Jan Peter Robijn, één van de fanatieke 35+’ers, is er eigenlijk niks mooiers dan dat. “Het plezier onderling, de kleedkamerhumor en samen lekker een balletje trappen. We zijn allemaal liefhebbers van het spelletje.”

Robijn, oorspronkelijk van Melissant, weet eigenlijk niet beter dan dat er bij De Jonge Spartaan gevoetbald wordt door veteranen. Hij weet wel waarom juist deze tak van sport zo populair is. “Het tempootje ligt toch een stuk lager. Als je bij het vijfde mee gaat doen, word je soms links en rechts voorbijgelopen door van die jonge gasten. Dat voorkom je met 35+.” Maar denk niet dat ze daardoor ook een stuk minder fanatiek zijn, voegt hij er snel aan toe. “Het fanatisme is nog steeds groot, maar het voetbalplezier staat natuurlijk voorop.”

Pupillen

Inmiddels woont Robijn al vele jaren in Middelharnis en ondanks dat hij opgroeide bij Melissant, voelt hij de liefde voor Spartaan. “Mijn zoontje en dochter voetballen er en samen met mijn compagnon, die ook bij de veteranen zit, ben ik hoofdsponsor. Dan wordt het toch vanzelf je clubje.” Spijt van zijn keuze een jaar of acht geleden heeft hij dan ook niet. “Ik kwam hier meteen terecht in een leuk team met een hoop goede voetballers.” Zijn debuut voor de club weet hij nog maar al te goed, misschien zelfs iets te goed. “We speelden tegen NSVV, het was mijn eerste actie in dit shirt, en ik lag plat op mijn buik. Dat krijg ik natuurlijk nog vaak te horen, dat snap je ook wel.” Om dat soort acties tot een minimum te beperken, wordt er op dinsdagavond getraind. Robijn vertelt hoe dat gaat. “Een bal in het midden, twee goaltjes en lekker hobbelen.” De verdeling van de teams zorgde jarenlang voor veel hilariteit. “Onze leider Joop liep rond en verdeelde dan de hesjes, maar die koos altijd gewoon hetzelfde groepje. Daar moesten we natuurlijk altijd hard om lachen.” Onderling zorgen ze er op zaterdag tijdens de wedstrijden voor dat de boel in goede banen wordt geleid. “Een paar spelers regelen de wissels. Maar niemand wil graag wissel staan, het is dan net weer pupillenvoetbal van vroeger.”

Kleedkamer

Ook buiten het veld weten de mannen elkaar uitstekend te vinden. “Er ontstaan echt vriendschappen. Voetbal schept een band.” Binnen de lijnen zijn ze weer even jong. “Dan zijn we net weer een stel kleine jongetjes. Met onze korte broekjes.” Onderdeel van een team zijn en samen in een kleedkamer zitten, het verveelt nooit. “De kleedkamer is natuurlijk dé plek voor mooie verhalen. Er zijn zoveel verhalen over wedstrijden of gebeurtenissen.” Hij graaft even in het geheugen. “Iemand van ons gaf eens een speech tijdens een etentje, dat duurde zó verschrikkelijk lang, dat we nu iedere keer bang zijn als hij aan het woord komt. Maar natuurlijk ook voetbalbloopers, als missen voor open goal of een keeper die denkt dat een bal naast zou gaan.” In 2016 won het veteranenteam de districtsbeker, een trots moment, maar vooral de liefde voor het spelletje spat ervan af. “Met voetbalvrienden en de sfeer is hartstikke leuk, na afloop doe je lekker een biertje.” Al zit niet iedereen er zo in, moet Robijn bekennen. “Soms heb ik het idee dat tegenstanders denken dat ze de CL-Finale aan het spelen zijn. Fanatiek zijn is goed, maar het moet niet ‘te’ zijn.” Ook zelf moeten ze nog wel eens wennen aan het feit dat ze geen twintig meer zijn. “Het is soms best frustrerend dat niet alles meer lukt. We hebben letterlijk en figuurlijk een brede selectie, haha! Zelf ben ik ook vaker geblesseerd dan vroeger, en ik was al veel geblesseerd!” Veel van de teamleden zijn ook actief betrokken bij de club, Robijn hoopt dat nog jaren te kunnen doen. “Het is een vorm van saamhorigheid, met echte vrienden, het is gewoon ontzettend leuk!”

Klik op De Jonge Spartaan voor het laatste artikel van de club.