Een voetbalseizoen met een dubbel gevoel, zo kan het voetbaljaar voor keeper Damian van Haaften van SV Smerdiek het best worden beschreven. De sluitpost debuteerde in het eerste elftal van zijn club, maar degradeerde in zijn debuutseizoen met zijn ploeg naar de nieuw de vormen vijfde klasse. ‘Mooi dat ik nu de kans krijg, maar heel jammer dat we het uiteindelijk niet hebben gered.’
Van Haaften kijkt niettemin voor zichzelf wel terug op een goed debuutjaar als opvolger van de gestopte Jerrol Laurman. “Jerrol had natuurlijk een brok aan ervaring en was een keeper die verbaal ook altijd enorm aanwezig was qua coaching. Dat zijn zaken waar ik nog heel veel in moet groeien, maar gaandeweg denk ik wel dat dit aspect ook beter wordt. Zelf heb ik me als keeper dit seizoen voldoende kunnen laten zien, want in de wedstrijden die we hebben gespeeld heb ik genoeg te doen gehad…. De eerste wedstrijden had ik wel last van spanning, maar dat lijkt me ook niet heel erg raar als je vanuit de JO19 de stap maakt naar de senioren en dan direct de kans krijgt onder de lat.”
Dat Van Haaften nu met keepershandschoenen in het eerste elftal van zijn club zou staan, daar had hij zes jaar geleden zelf geen seconde rekening mee gehouden. “Nee helemaal niet zelfs want toen voetbalde ik nog gewoon. Ik kreeg echter last van een hardnekkige knieblessure en de specialist gaf toen te kennen dat voetballen een te groot risico zou worden qua belasting van de knie. Toen ik vroeg naar alternatieven om te blijven sporten zei hij me dat ik wel kon proberen om te gaan keepen. Dit vanwege de iets mindere belasting qua lopen. Dat heb ik toen gedaan en dat bleek goed te gaan. Sinds die tijd keep ik en dat bevalt me wel.”
Vanaf de JO17 kreeg hij keeperstraining van Aad van Meenen, Rienie Moerland en zijn oom Corné van Haaften. Dankzij hen maakte hij een mooie ontwikkeling door in zijn nieuwe rol op het veld. “Elke training en wedstrijd leer ik nu nog nieuwe dingen. De tips en tricks probeer ik zoveel mogelijk te absorberen en toe te passen. Het is een gegeven dat ik de basistechnieken van het keepersvak nooit heb geleerd en die nu in een soort ‘spoedcursus’ onder de knie moet krijgen. Toch gaat het steeds beter en daardoor groeit natuurlijk ook mijn vertrouwen. De wedstrijden zijn voor mij daarin nog altijd de belangrijkste leermomenten, want dan moét je er gewoon staan. Het mooie is dat je als keeper het spel voor je hebt en dus goed kunt observeren hoe een wedstrijd verloopt.”
Daardoor zag Van Haaften het dit seizoen bij de vierdeklasser ook meer dan geregeld misgaan voor zijn neus. “We kregen elke week wel voldoende kansen, maar scoorden gewoon te weinig en gaven soms te simpel de kansen en goals weg. Dan weet je dat je het lastig krijgt in een competitie waarin toch een aantal heel sterke teams tegenover je staan. Toch hadden we gehoopt om de dans te kunnen ontspringen maar helaas is dat niet gelukt.”
Met een verjongde selectie zal Smerdiek dus moeten proberen om vanuit de vijfde klasse weer de weg omhoog te gaan vinden. “Veel jonge jongens, waaronder ook ikzelf zijn doorgeschoven en nieuw met seniorenvoetbal. We moesten vooral wennen aan het fysieke aspect. Het doel was om boven de streep te eindigen maar in die missie zijn we niet geslaagd. Blij ben ik wel met mijn debuutseizoen en de kansen die ik nu krijg als eerste keeper. Hopelijk kunnen we vanaf komend seizoen weer terug omhoog kijken.”
Klik op SV Smerdiek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Smerdiek voor meer informatie over de club.
