De 43-jarige Marlies de Wit is parttime financieel administratief medewerker. Omdat ze daarnaast veel vrije tijd over hield heeft ze besloten om als vrijwilliger wat bij Irene’58 te gaan doen. Ze was al vaak aanwezig bij de club vanwege haar twee zoons en wilde zich dan net zo goed nuttig maken. Momenteel is de Wit actief bij de jeugdcommissie van de club. Ze verteld VoetbalJournaal meer over het 60-jarige jubileum van de club, de hoogstwaarschijnlijke verhuizing van het complex en haar toekomst binnen de vereniging.
Zelf heeft de Wit nooit gevoetbald, maar was wel altijd een liefhebber van de sport. Omdat haar zoons kozen voor een kleinere, gemoedelijkere club boven een grote club waar je maar een nummer bent is de Wit terecht gekomen bij Irene’58. Ze kwam hier al een tijdje als ouder maar heeft uiteindelijk besloten haar steentje bij te dragen aan de club en is beland in de jeugdcommissie.
Momenteel ligt er voor haar niet zoveel werk meer bij de club. Het seizoen is afgelopen en de teams voor volgend jaar zijn klaar, alleen de trainingsmaterialen moeten nog worden ingeleverd maar verder speelt er niet zoveel meer op de vereniging. Achter de schermen zijn ze nog wel bezig om de structuur van de vereniging helemaal te veranderen, om zo meer in commissies te gaan werken. ‘’Op deze manier kan iedereen efficiënter en duidelijker met taken bezig zijn. Daar zijn wij nog wel mee bezig om dat op orde te krijgen maar In principe houden we nu wel een weekje of vier vakantie.’’
Aankomende zaterdag 23 juni zal het 60-jarige jubileum van Irene’58 groots gevierd worden op de club, en het is natuurlijk extra feest vanwege de promotie naar de derde klasse. Deze dag staan er veel activiteiten gepland en iedereen is hier welkom. Er zal o.a. een zeepvoetbaltoernooi zijn voor de jeugd, een Jeu de Boele toernooi voor de ouderen en ’s avonds een feestavond met band en dergelijke. ‘’Het is best knap als je het 60 jaar volhoud in zo’n dorpje, dat moet groots gevierd worden.’’
Zoals het er nu naar uitziet zal er over ongeveer twee seizoenen een verhuizing plaatsvinden voor de club, naar een compleet nieuw complex. ‘’Het trainingsveld ligt een stuk verder dan het huidige complex, dat is een kunstgrasveld dat we van de gemeente hebben gekregen.’’ Deze uiteen ligging is niet heel handig en omdat de kleedkamers toe zijn aan vervanging is er besloten het hele complex te verhuizen. ‘’De toekomst is wel om te werken aan een verhuizing en een nieuw complex en dan hopen we ook nog wel iets te groeien met leden.’’
De Wit is al vier jaar achter de schermen betrokken bij de club en voelt zich hier helemaal op haar plek. ‘’De betrokkenheid, de gemoedelijkheid en het kleinschalige waardoor je iedereen kent maakt deze club zo mooi voor mij. Om een voorbeeld te geven, mijn oudste zoon die werkt tegenwoordig in de kantine. Hij voelt zich zo betrokken bij de club dat hij ook iets extra’s voor wil doen.’’
De komende jaren wil de Wit zichzelf zeker nog blijven inzetten voor de jeugd van de club, ook om te bereiken dat de vereniging er straks goed voorstaat als ze een nieuw complex betreden. ‘’De komende twee of drie jaar wil ik nog wel blijven zitten, dan zijn mijn kinderen ook geen jeugd meer en vallen ze onder de senioren. Misschien dat het dan tijd is om plaats te maken voor de volgende ouder die meer betrokken is bij de jeugd.’’
