De 43-Jarige José Kooiman komt al vier jaar bij FC Drunen. Eerst begonnen als ouder zoals vele andere en later door de vereniging gevraagd om leidster te worden. Hierna is Kooiman in de jeugdcommissie terecht gekomen en is nu sinds twee en een half jaar jeugdvoorzitster bij Drunen. Ze vertelt VoetbalJournaal meer over haar komst bij de club, haar visie voor de jeugd en de toekomst voor de jeugdafdeling.
Zelf heeft de jeugdvoorzitster ook een kort verleden als actief speelster in de voetbalwereld voor ze bij FC Drunen werd aangesteld. Ze heeft vroeger namelijk als kind zijnde gespeeld bij een voetbalvereniging uit Waalwijk. Hier was zij een jaar erg actief bezig met voetbal maar heeft dit later achter haar gelaten.
Vanwege de keuze van haar zoon is Kooiman bij de voor haar perfecte vereniging terecht gekomen en hierna ging de rest van zelf. ‘’Mijn zoon heeft altijd een eigen mening gehad, al zijn vriendjes voetbalden bij de concurrent maar hij wilde graag bij Drunen spelen omdat het qua omvang zo’n bescheiden club was. Hij kwam als alleenstaande jongen in een vreemde club maar hij had het meteen naar zijn zin en werd gelijk opgenomen in de vereniging.’’
Momenteel speelt haar zoon niet meer bij Drunen. Hij speelde voor het laatst in de D’tjes tot die groep met een spelers tekort kreeg te maken. Bij FC Drunen kon hij daarom even niet terecht maar hij wilde ook niet overstappen naar de concurrent. Wanneer er in de nabije toekomst weer een nieuw elftal is zal hij zich hoogstwaarschijnlijk weer aansluiten bij de vereniging.
Toen ze jeugdvoorzitster werd begon ze haar focus te leggen op de kleintjes, de vier of vijf jarigen. ‘’Kinderen in deze leeftijdscategorie hebben vaak nog geen vriendjes die op voetbal zitten. Ik heb in hun veel tijd en energie gestoken door bijvoorbeeld clinics op school te geven en evenementen tijdens Pasen. Zo doende is onze groep jongere kinderen erg aangevuld en in een goede twee jaar tijd is het aantal met 40 procent verdubbeld. Natuurlijk kan je ook de focus leggen op de oudere kinderen, maar negen van de tien voetballen al bij een andere club of hebben vriendjes bij een andere club. De jongsten maken voor het eerst kennis met voetbal en zijn nog erg beïnvloedbaar en plooibaar.’’
Zelfs zonder haar zoon bij de club ziet Kooiman geen een reden om te vertrekken en zit hier erg op haar plek. ‘’Je wordt helemaal opgenomen binnen de club, je hoort er meteen bij. Elke nieuweling wordt hier hartelijk ontvangen. Iedereen is een, iedereen helpt elkaar en iedereen ondersteunt elkaar.’’
Kooiman wil nog graag één jaar jeugdvoorzitster blijven. Dan vindt ze het na drie en een half jaar tijd voor wat nieuws. Een nieuwe gedachtegang en andere ambities krijgen binnen de club vindt ze erg belangrijk voor de toekomst, anders krijg je een sleur. ‘’Het doel wat ik voor ogen heb is het huidige aantal jeugdleden nog één keer te verdubbelen. Dan heb ik zoiets van: nu heb ik mijn doel bereikt. Hierna draag ik het steentje weer over aan iemand anders.’’
Ondanks dat de huidige jeugdvoorzitster kijkt naar een nabije toekomst waarin ze haar functie gaat overdragen is ze nog steeds erg gemotiveerd om iets anders voor de club te gaan betekenen.
