“Moet dat echt?” vraagt Christine Mens van SV Hillegom als ze in de gaten krijgt dat ze als onderwerp van een verhaal op de foto moet. Na een korte stilte stemt ze in. “Ok, als dat maar met die meiden is. Ik ga wel ergens achteraan staan. Het draait om die meiden hoor.”
Het is Mens (58) ten voeten uit. Ze cijfert zich al jaren weg voor de vrouwentak van Hillegom. Iedere wedstrijd is ze erbij als het eerste team in actie komt. “Weet je, ik wil graag dat zaken goed geregeld zijn voor die meiden. Voetbal is jarenlang een mannenbolwerk geweest. We hebben echter ook recht op ons plekje. Gelukkig is er de afgelopen jaren veel ten goede veranderd, maar af en toe stoor ik me aan bepaalde zaken.”
Zoals het feit dat dames 1 en dames 2 van Hillegom al bijna zeven jaar in dezelfde trainingspakken lopen. “Dat kan toch eigenlijk niet? Het zijn nog mannenmodellen ook. Ik vind dat daar snel iets aan moet gebeuren. Het is ook belangrijk voor je uitstraling naar buiten.”
“Dus: zet maar op het wensenlijstje nieuwe trainingspakken.” Ze was zelf nota bene hockeyster. “Maar mijn dochter wilde ook graag voetballen. Mijn twee zoons deden dat al. Ik was in het begin helemaal niet zo enthousiast. Meisjes- en vrouwenvoetbal was toen in die tijd nog lang niet zo ingeburgerd als nu. Maar mijn dochter bleef zeuren en op een gegeven moment ben ik overstag gegaan. Ik dacht: die is er zo klaar mee. Niet dus.”
Voor ze het wist was ze zelf assistent-trainer. “Blijkbaar heb ik aan de kant iets verstandigs geroepen, want korte tijd daarna werd ik aangesproken of ik assistent wilde worden. Niet veel later kwam de positie van coördinator vrij. Daar ben ik min of meer automatisch ingerold. Ik wilde ook dat het voor al die meiden goed geregeld was. Ik deed de indeling voor trainingen en zocht de trainers en leiders. Er was ook een technisch coördinator. Daar heb ik heel veel van geleerd, want voetbalinhoudelijk had ik nog wel een achterstand. Intussen heb ik dat redelijk ingehaald.”
Toen ze begon, bij Concordia, was de meisjes- en vrouwenafdeling nog beperkt. “Ik geloof dat we destijds een meisjes onder elf hadden, misschien twee, maar echt veel meer was het zeker niet. We zijn inmiddels behoorlijk gegroeid. We hebben drie seniorenteams op zondag, twee teams die meedoen aan de vrijdagavondcompetitie, twee zaalvoetbalteams en vier meisjesteams. Vroeger werd gedacht dat meisjes- en vrouwenvoetbal een tijdelijke trend was, inmiddels is wel duidelijk dat het blijvend is. Ook de club is daarin meegegroeid. We zijn beslist geen vreemde eend meer in de bijt.”
Het eerste elftal speelt op een meer dan fatsoenlijk niveau, de tweede klasse. “We willen graag zo hoog mogelijk spelen. Dat is een ambitie die we nastreven. Hoe hoger hoe aantrekkelijker het voor talenten wordt om naar ons toe te komen. We willen graag naar de eerste klasse. In het seizoen 2011/2012 zijn we in de vijfde klasse begonnen. Ik ben er best trots op wat we in zes, zeven jaar al hebben bereikt.”
Wil je meer informatie over de club SV Hillegom? Klik hier.
Lees hier de krant van de Bollenstreek.