WEMELDINGE – Een nekhernia zo’n drie seizoenen geleden zorgde voor een direct einde aan de keepersloopbaan van Tim Vleugel (28) bij Wemeldinge. Stoppen deed hij niet, want daarvoor was het voetbalspelletje hem te dierbaar. Het keepersshirt en handschoenen ruilde hij in voor een wedstrijdshirt en begon terug met voetballen. Momenteel is hij vaste waarde als centrale verdediger bij de zaterdag vierdeklasser.
“Die stap was voor mijn niet zo heel moeilijk, mede ook omdat ik in de jeugd van Wemeldinge ook ooit ben begonnen als voetballer. Op een gegeven moment ben ik in het doel beland, maar die nekhernia maakte daar een eind aan. Want de artsen hadden me aangegeven, dat een dergelijk risico met vallen en duiken niet bevorderlijk zou zijn. Stoppen met voetbal wilde ik niet, want ik had en heb het daarvoor veel te goed naar mijn zin hier bij de club. Bovendien is bij kleine clubs elke speler er eentje dus wilde ik het graag als veldspeler proberen. En dat gaat me gelukkig ook wel aardig af. Het keepen mis ik dan ook totaal niet in elk geval.”
Hoewel het in het veld maar één positie scheelt kan Vleugel in het centrum van de defensie ook prima zijn ei kwijt. “Ik heb een behoorlijke pas in de benen en kan met mijn ervaring de boel ook wel aardig wegzetten en de organisatie op orde houden. In een heel jonge selectie zoals die van ons is dat geen overbodige luxe. Want het is vooral die onervarenheid die er de hoofdoorzaak van is, dat we zo wisselend presteren. In het begin zijn we begonnen met een heel grote groep, maar kregen we te kampen met een reeks van blessures. Dat konden we redelijk goed opvangen, mede ook omdat er vanuit de jeugd enkele geweldige talenten zijn doorgestroomd. Dat zijn directe versterkingen voor onze selectie gebleken en dat is wel erg prettig moet ik zeggen.”
De kwaliteitsimpuls en het feit dat de ploeg gemakkelijk scoort is het positieve, maar het feit dat door onervarenheid de subtopper ook af en toe door de ondergrens zakt is vervelende keerzijde van de medaille. “Dat laatste is iets waarvoor we moeten waken. Willen we meedoen bovenin dat zullen we die momenten moeten voorkomen of in elk geval verminderen. Het wegvallen van Robin van der Linden als ervaren kracht, die ook heel veel doet in de coaching, is daarom een grote aderlating. Hij is op de weg terug en kan dus na de winter hopelijk weer aansluiten. Maar één ding kan zeker worden gezegd: wedstrijden van ons zijn in elk geval nooit saai…”
De verdediger hoopt overigens nog wel om in zijn actieve periode bij het eerste elftal nog eens een kampioenschap of promotie te mogen meemaken. “Dat zou mooi zijn, maar is voorlopig wel toekomstmuziek. Ik heb ooit eens hier een titel gepakt met Wemeldinge en dat is toch iets bijzonders als voetballer. Mocht dat er ooit nog eens inzitten, dan zou dat het plaatje wel helemaal compleet maken. Zover is het overigens nog totaal niet. Maar wel moeten ons in mijn ogen zeer zeker wel goed kunnen meten met de ploegen bovenin. Als we daar na de winter in slagen, dan hebben we het met deze jonge groep goed gedaan.”
Klik hier voor meer informatie over Wemeldinge
Klik hier voor meer artikelen over Wemeldinge