Adair Vega Lopes (39) is een gevestigde naam in het Rotterdamse amateurvoetbal. Hij kwam vijftien jaar terug naar Nederland en verruilt komende zomer Zwaluwen nu voor Capelle. De Kaapverdiaan houdt het voorlopig nog wel even vol.
Het geheim van de schier onbegrensde fitheid van de goedlachse Vega Lopes? “Goed slapen, goed eten en veel bidden”, zegt de goalgetter die eind vorig kalenderjaar zijn honderdste doelpunt in het amateurvoetbal liet noteren. “Ik heb standaard een Bijbel naast mijn bed. Daar lees ik heel veel in. Ik ben Katholiek en wil graag met het woord van God leven. Zonder God voel ik mij heel klein.”
Toen Vega Lopes de Kaapverdiaanse hoofdstad Santiago verliet om zich bij zijn moeder in Rotterdam te voegen, had hij op het hoogste niveau ervaring. Vanaf het seizoen 2011/12 speelde hij voor respectievelijk Rijsoord, Zwaluwen, RVVH, Excelsior Maassluis, SC Feyenoord, nogmaals Zwaluwen en over een half jaar lonkt dus Capelle. “Ik heb geen fijn gevoel meer bij de trainer (Henk de Zeeuw, red) van Zwaluwen”, zo verklaart hij zijn overstap. “Ik heb best wat gepresteerd in het Rotterdamse amateurvoetbal, maar hij behandelt me alsof ik een jochie van zeventien ben. Vertrouwen voel ik niet, plezier in de trainingen en wedstrijden heb ik niet meer. Ik kijk ernaar uit om mijn geluk elders te beproeven.”
Vega Lopes, hij legde in Santiago een universitaire studie economie af, had een aanmerkelijk betere relatie met Adrie Poldervaart. De man die momenteel assistent-trainer bij FC Groningen is, ontfermde zich bij Zwaluwen als een vader over de voetballer. “Adrie heeft mij een veel betere speler gemaakt”, zegt de linksbuiten met veel warmte. “Hij begreep goed dat ik uit het buitenland kwam en moest wennen aan de Nederlandse voetbaltactiek. Ik heb zóveel te danken aan Adrie, daar heb ik bijna geen woorden voor. We hebben alles maar dan ook alles getraind wat een aanvaller nodig heeft: aannemen, kaatsen, wegdraaien en schieten. Adrie is een heel goede trainer en ook een heel fijn mens. Ik ken geen voetballer die een hekel aan Poldervaart had.”
Snelheid en techniek zijn nog altijd de meest prominente wapens van Lopes Vega, die de kunst beheert om te versnellen en een tegenstander in de kleine ruimte uit te spelen. Toen hij zijn honderdste doelpunt maakte, besteedde het Algemeen Dagblad uitgebreid aandacht aan die mijlpaal. “Daar was ik erg trots op. Ik vind het leuk om in de krant te staan. Ik hoop ook dat ik bij Capelle weer aan mijn doelpunten zal komen. Ik ben zoals gezegd niet meer de jongste, maar ga het avontuur met vertrouwen aan.”
“Ook het dansen houdt me trouwens fit en soepel”, besluit Vega Lopes lachend aan het einde van het interview. “Kaapverdianen zijn geboren dansers en zijn heel trots op de nationale dans, de funaná. Als ik dans, voel ik me blij en kom ik helemaal tot leven. Lekker wiegen met die heupen; dat is bijna net zo mooi als scoren.”
Klik hier voor het meest recente artikel van Capelle