Op zijn 35e stopte Marco Ketting bij tweedeklasser Bruse Boys uit Bruinisse.  Vorig seizoen toonde hij dus zijn laatste kunststukje in het standaardvoetbal. Het Voetbaljournaal liet hem aan het woord.

,,Vorig seizoen ben ik tussendoor vijf weken op vakantie geweest, dat had ik vroeger nooit gedaan. Dat was toch wel hét teken dat ik minder fanatiek werd, terwijl ik het jaar ervoor zelfs al twijfelde om door te gaan. Ik viel ook af en toe ook net buiten de selectie en speelde dan met het tweede elftal mee. Bij dat team sluit ik nu ook aan

De stap naar het nieuwe complex in 2013 was voor de club echt perfect, maar voor mij als wat oudere speler toch wat minder. Vroeger hadden we een klein en hobbelig veldje, nu een fantastisch complex, maar wel één met een hoofdveld met de maximale afmetingen…

Bij Bruse boys. heb ik alles meegemaakt hè. Van de vierde tot de eerste klasse. Jammer dat we het op dat niveau tot drie keer toe niet hebben kunnen redden. En toch heb ik niet met de minste spelers

samen mogen spelen. Mats Willemse, Tom Blomaard, Thomas Groeneveld; daar heb ik nooit over mogen klagen. Er was altijd genoeg aanvallende kwaliteit, en daarom ben ik op den duur ook vanuit het middenveld verhuisd naar de rechtsback.

Het is gewoon tijd voor wat anders nu. Ik was klaar met de verplichtingen van een eerste elftal, lichamelijke klachten heb ik gelukkig nooit gehad. Ik doe dit al vanaf m’n zestiende, dus ik heb het lang genoeg gedaan.

Ik ben ook achttien jaar lang jeugdtrainer geweest bij de club, maar eigenlijk vond ik daar niet heel erg veel aan. Maar goed, ik vind dat je altijd wat terug moet doen voor je vereniging. Nu wil ik meer gaan kijken naar m’n twee kinderen die ook bij Bruse boys. Voetballen, en ik zit nog in de toernooicommissie. Ooit nog trainer worden sluit ik helemaal uit.”