Vandaag gaan we in gesprek met Renée van Ooijen de assistent-trainer van HRC’14 Dames 1. De 23-jarige is door blessures gestopt met voetballen en is nu assistent-trainer geworden bij HRC’14 Dames 1. Vandaag hebben we het over dat elftal.
Renée is zelf op vierjarige leeftijd begonnen met voetballen bij de jongens van RVV/HVV (voormalig HRC’14). Ze heeft hier tot haar twaalfde gevoetbald en is daarna naar de meiden van DSC gegaan. Op haar zestiende is ze terug naar HRC’14 gegaan om in Dames 1 te spelen. Dit heeft ze een jaar gedaan tot ze haar voorste kruisband afscheurde. Toen is ze voor een ruime drie jaar gestopt. Op twintigjarige leeftijd is ze weer begonnen bij Dames 2. Twee jaar later moest ze weer stoppen omdat ze haar voorste kruisband en beide meniscussen scheurde. Nu is ze actief als assistent-trainer bij het elftal waar ze zelf speelde.
Dit is een uniek team volgens Renée. ‘’Wat dit team uniek maakt is de sfeer. De sfeer is altijd goed binnen dit team. We zijn in korte tijd ook een grote groep geworden. In twee jaar tijd zijn we van ongeveer vijftien naar twintig spelers gegaan. Van de +/- vijftien vrouwen die er in het begin bij waren, hebben er ook een aantal helaas moeten stoppen door werk, blessures of verhuizingen. We zijn een erg hecht team die zeker voor elkaar willen knokken op het veld. Tijdens de wedstrijden is er een hoge strijdlust, maar na de wedstrijd drinken we het liefst een lekker drankje met zijn allen.
We hebben bij HRC’14 een goede klik met alle vrouwen onderling. Zo zien we ook dat de MO15 en de MO17 de toekomst van het vrouwen elftal is. we proberen hen zoveel mogelijk te betrekken bij ons team zodat iedereen zich welkom voelt. We vinden het belangrijk dat het vrouwenvoetbal blijft leven op onze club.’’
We merken dat de vrouwen, zoals ze zelf ook aangeven, een goede band hebben. Daarom vroegen we ons af of er binnen het elftal ook bepaalde typetjes zijn. ‘’Die zijn er zeker. Zo is Noa iemand die je altijd en overal hoort. Ze laat je altijd verassen. Dan heb je Erik, hij is onze vlagger zonder filter. Vervolgens heb je Lilou & Dewi dat zijn de echte gezelligheidsdieren van ons elftal. Diana is onze onverwoestbare, antieke diamant en Bente onze schoffelaar. Tot slot is Celesta de trouwe aanvoerster. Eigenlijk kunnen we zo door blijven gaan en iets over iedereen zeggen.’’
Vervolgens hebben we het met de assistent-trainer over hoogte- en dieptepunten. ‘’Ons dieptepunt is dan toch wel de start van dit seizoen. Er zijn veel veranderingen binnen het team en basisspelers geblesseerd. Dit heeft ervoor gezorgd dat er onrust in dit toch hechte team is. we zijn wat zoekend, maar we geven niet op. Er zit gelukkig weer een stijgende lijn in en daar gaan we op voortborduren. Een hoogtepunt is dat wij ondanks de Corona en de wisselingen binnen de damesafdeling sterker uit die periode zijn gekomen. Met een leuk, gevarieerd en hecht team. De gezelligheid staat altijd voorop, maar wel met als doel op het veld de punten pakken en bouwen naar de toekomst.’’
Tot slot hebben we het over de ambities van dit elftal. ‘’Dit elftal heeft de ambitie om kundiger te worden met voetbal, er zit een stijgende lijn in. Het is alleen de bedoeling dat we die lijn nog veel meer laten stijgen. We hopen nog veel leuke wedstrijden te mogen spelen. Ter afsluiting is het dit jaar het vijftigjarige jubileum van het damesvoetbal bij HRC’14. Dit zal groots gevierd worden, de club is al druk bezig met alle voorbereidingen. Dit gaat een groot spektakel worden, omdat het vrouwen voetbal binnen onze club erg belangrijk is en dit gaat in de toekomst nog belangrijker worden. We gaan hier een groots feest van maken ’’, sluit HRC’14 VR1 af.
Klik op HRC’14 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HRC’14 voor meer informatie over de club.