Een uitstervend ras. Tenminste, zo voelt Bert Bakker zich. En na ruim 50 jaar als lid van Den Bommel, is dat ook niet zo gek. Want ook na al die seizoenen, is het veld nog steeds de plek waar hij het allerliefste is. “Ik ben met voetbal geboren, dat laat je niet los.”
Al gebeurde dat voor de 78-jarige Bakker oorspronkelijk bij een andere club. “Ik kom uit Dirksland, dus ik heb daar ook gevoetbald. Tot ik in 1973 ben getrouwd en verhuisd naar Den Bommel.” Van de generatie Dick Advocaat, noemt de goedlachse assistent-trainer van het eerste zichzelf. “Ooit moest ik invallen voor iemand bij het trainen van de jeugd. Zo ben ik er eigenlijk een beetje ingerold.” Naast het zelf voetballen natuurlijk. “Op mijn 50ste heb ik nog een keer meegedaan bij het eerste. Ik heb sowieso lang doorgevoetbald, tot dik in de 40. Bij het tweede en derde.”
Waardering
Maar ook als hoofdtrainer van de selectie, droeg Bakker in al die jaren zijn steentje bij. “In 2001 moest ik de trainer vervangen en heb ik het seizoen afgemaakt. Dat duurde uiteindelijk vier jaar.” Na een uitstapje naar Herkingen, (“Dat waren vier fantastische jaren, bij een superclub”) keerde de inwoner van Den Bommel in 2010 weer terug op het oude nest. “Vroegen ze mij gelijk weer als assistent. En dat doe ik nu nog steeds! Met alle plezier en naar volle tevredenheid.” Want dat het spelletje een special plekje in zijn hart heeft, dat mag duidelijk zijn. “In 2013 overleed mijn vrouw, toen heeft de voetbal mij veel gebracht. Dat houd je overeind.” Het gaat voor Bakker dan ook vooral om de mensen. “Dat sociale houd ik van. Maar dat ligt ook aan de spelers. Die jongens accepteren me. Ieder jaar roep ik dat het mijn laatste seizoen wordt, maar van die gasten mag ik niet stoppen. Op een gegeven moment ben je 78 en sta je nog steeds op dat veld…” Onder meer om geblesseerde spelers te helpen bij het revalideren. “Een bevriende vriend is fysio, die geeft dan een seintje, van dit en dit kun je met ze doen. Dat vind ik hartstikke leuk.” Want, zo vertelt hij. “Het is vooral de omgang met die jongens. Dat is voor mij de drijfveer. Al blijf ik natuurlijk een ‘oude lul’, haha!” Maar wel één in een warm bad. “Het is ook een stukje waardering voor je als mens. Dat maakt voetbal zo mooi, dan heb je het allemaal toch ergens voor gedaan.”
Harde kern
Voor de voormalig middenvelder staat voetbal nog altijd voorop, al zit hij op zaterdag niet meer op de bank, bij wedstrijden van het eerste. “Dat wil ik niet meer. Ik wil ook de vrijheid hebben om een keer ergens anders te gaan kijken, bij andere clubs. Inmiddels lopen natuurlijk overal bekenden.” Doordeweeks doet Bakker daarnaast nog wat klusjes op de club en staat hij tijdens iedere trainingsavond op het veld. “Ik bemoei me verder nergens mee, pas als de trainer mij wat vraagt.” De clubman hoopt dat Den Bommel in die derde klasse nog eens mee kan gaan doen voor promotievoetbal. Zoals hij dat zelf ook ooit eens beleefde als trainer. “We speelden op het terrein van DBGC tegen De Jonge Spartaan en de verliezer moest tegen een club die banden had met de harde kern van Feyenoord. Die hadden de banden van auto’s van onze spelers lek gestoken en dus kwam de politie eraan te pas. Stonden we daar tijdens de rust met agenten in onze kleedkamer. Achteraf hadden we beter niet verder kunnen spelen.” Den Bommel verloor die wedstrijd en besloot de week erna maar niet meer te gaan. “Dat zijn dingen die je niet snel vergeet.” Wie weet komt daar dit seizoen nog wel een mooi hoofdstuk bij. “Het is vooral leuk dat we vijf derby’s hebben. En als we ons handhaven, mogen we denk ik niet mopperen. Dan doen we het goed.” Wordt dit dan echt zijn laatste jaar? “Dat zeg ik iedere keer, maar zolang ik fit blijf… Ik vind het spelletje nog zó leuk en ik doe graag dingen. Wat dat betreft ben ik een tevreden mens, dat ik dit op mijn leeftijd nog kan doen. Dat is toch best uniek.”
Klik op Den Bommel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Den Bommel voor meer informatie over de club.