Na vier jaar heeft Bergambacht weer een damesteam in de competitie. De ploeg van trainers Joost Ouwerkerk en Werner de Bruin moet beginnen in de vijfde klasse. “Sommige meiden hadden nog nooit tegen de bal geschopt.”
Het is druk aan de lijn bij Bergambacht-SVS 2. Bergambacht mag dan na drie wedstrijden nog puntloos zijn, het enthousiasme van de ‘fans’ is groot.
“We maken het niet te ingewikkeld”, zegt trainer Joost Ouwerkerk tijdens de korte wedstrijdbespreking vooraf. “We spelen 4-3-3. Als we de bal hebben, speel ‘m snel naar voren.”
Als hij even later op het veld staat tijdens de warming-up zegt Ouwerkerk: “We hebben in de eerste wedstrijden 4-4-2 gespeeld, maar dat was niks. Veel meiden wisten niet waar ze moesten lopen.”
Hij zegt ook dat hij sinds de start van de competitie een stijgende lijn ziet. “De eerste wedstrijd verloren we met 8-0, de tweede wedstrijd met 3-0 en de derde met 3-2. Als we de lijn doortrekken pakken we vandaag minimaal een punt.”
Lol en plezier maken staan dit seizoen op één, geeft Ouwerkerk aan. “We proberen het verliezen of het winnen niet te belangrijk te maken. Dat werkt. Dinsdag op de training waren er veertien van de vijftien speelsters. Donderdag acht, maar zet dat er maar niet in”, lacht Ouwerkerk.
Toen er alle schijn van had dat Bergambacht weer een damesteam op de been kon krijgen, bood Ouwerkerk zich als trainer aan. “Eerst heb ik een paar trainingen gedaan en voordat ik het wist was ik gebombardeerd als vaste trainer. Een sollicitatiebrief heb ik niet hoeven te schrijven.”
‘Loop door, Britt.’ ‘Goed zo, Amber.’ ‘Lekker, Tanja’. Tijdens de wedstrijd is Ouwerkerk druk bezig met coachen. Hij ziet zijn ploeg een goede eerste helft spelen. De tactiek om de lange bal te hanteren blijkt goed te werken. Een paar keer komt een Bergambacht-speelster gevaarlijk door. De rust en het overzicht ontbreken echter in de afronding en daardoor blijft de verdiende 1-0 uit.
“Ik heb het idee dat we sterker zijn”, zegt Ouwerkerk, die geen familiaire band heeft met een speelster in het team. “Mijn ex loopt er wel in, maar dat telt zeker niet?”, krijgt hij de lachers aan de zijlijn op zijn hand.
Bergambacht haalt, nadat het in het tweede gedeelte van de eerste helft wordt teruggedrongen, de rust met 0-0. In de kleedkamer probeert Ouwerkerk zijn pupillen moed in te praten. “Meiden, geloof erin. We kunnen vandaag winnen.”
Niet iedereen is daarvan overtuigd. Janou, met vuurrood hoofd, zit er al helemaal doorheen. “Ik ben oud en versleten. En pas 21 jaar.”
Laatste vrouw Amber neemt de schade op van de eerste helft. “Mijn benen en billen zijn door dat kunstgras helemaal rood. Dat wordt morgen geen jurkje dragen.”
Op de weg naar het veld vertelt ze dat ze normaal gesproken geen laatste vrouw is. “Fee staat daar meestal, maar die staat nu op doel.”
Als ouderwetse auspützer speelt Amber (21) tien, vijftien meter achter de andere verdedigers. “Joost zegt dat ik niet snel ben, dus neem ik mijn maatregelen.”
In de tweede helft, waarin SVS sterker wordt en Bergambacht onder druk komt te staan, bewijst zij het nut van haar gekozen tactiek. Ze ‘dicht’ elk gaatje. Langzaam maar zeker vloeien bij de thuisploeg de krachten weg. Ouwerkerk heeft dat ook in de gaten en met nog zeker tien minuten op de klok begint hij ‘scheids, tijd!’ te roepen. Met de tong op de schoenen haalt zijn ploeg het eindsignaal zonder schade.
Een klein vreugdegilletje ontbreekt niet als er voor de laatste keer wordt gefloten. Het punt wordt gevierd als overwinning.
Het elftal duikt meteen in de auto, verplichtingen bij sponsor ’t Centrum, een eetcafé in Bergambacht, wachten. Want Bergambacht mag dan vijfde klasse spelen, de dames zijn wel ‘hot’ in het dorp.
©VoetbalJournaal