Hij had na zijn vertrek bij FC Oudewater even afstand genomen van het voetbal, maar zijn oude liefde FC Perkouw lokte Chris Jansen terug naar het veld. Als technisch jeugdcoördinator hoopt hij het niveau van de opleiding van de kleine Berkenwoudense club te verbeteren. “Al zijn de middelen nog zo beperkt, je kan altijd werken aan betere omstandigheden”, aldus Jansen (58).
Volgens het bestuurslid Sebastiaan Docters Van Leeuwen is het voor het eerst dat Perkouw ‘iemand van buiten haalt’ om de jeugdtak van nieuwe impulsen te voorzien. “Je zou het kunnen zien als een pilot”, zegt hij. “Het is vooral een teken dat we onze jeugd heel serieus nemen. Dat deden we al, maar we vinden het ook belangrijk dat binnen onze mogelijkheden zo goed mogelijk niveau trainingen wordt aangeboden. Uiteindelijk is die jeugd wel onze levensader.”
“Met Chris hebben we gekozen voor een oude bekende uit het verleden. Hij kent onze club, onze principes en identiteit. Hij is ambitieus, maar weet tegelijkertijd hoe het reilt en zeilt bij Perkouw. Dat was in het verleden een goede match en hopelijk is dat het weer in de nieuwe situatie.”
Jansen, 58 jaar en woonachtig in Nieuwerkerk, deed enige tijd niets met voetbal. “Een paar jaar geleden ben ik nog actief geweest bij fusieclub FC Oudewater. Ik deed daar de technische zaken. Een functie die vergelijkbaar is met die ik bij FC Perkouw ga vervullen.” Het trainerschap had hij daarvoor al vaarwel gezegd. “Ik kreeg steeds meer moeite met de mentaliteit van de huidig selectiespeler. Ik was constant bezig om concessies te doen en had het gevoel dat ik spelers moest ‘pleasen’.”
Met FC Perkouw bewerkstelligde hij in 2003 historische promotie naar de derde klasse. “Aan die periode bewaar ik warme herinneringen. Ik heb in totaal drieënhalf jaar bij de club gezeten. Ik kwam halverwege het seizoen als opvolger van Rob van Wilgen, die moest stoppen.”
Toen hij een tijdje geleden door voorzitter Wim van Wijngaarden werd uitgenodigd voor een gesprek over zijn nieuwe functie, reed hij voor het eerst sinds lange tijd weer door de karakteristieke polder naar de club. “Met die knotwilgen langs de weg. Prachtig. Ik heb Perkouw altijd een unieke club gevonden en eigenlijk is er in al die jaren niet veel veranderd.”
Het enige wat wel is veranderd is het inzicht om het niveau van de jeugdopleiding op te krikken. “De club beseft dat dat hard nodig is om een gezonde doorstroming naar je eerste elftal te hebben. Perkouw heeft het geluk gehad dat er regelmatig spelers kwamen aanwaaien van buitenaf, maar je bent daardoor wel erg afhankelijk.”
Jansen heeft niet de illusie dat de jeugdopleiding in de toekomst ieder seizoen garant kan staan voor een handvol geschikte eerste elftal spelers. “Daar is de omvang van de jeugdafdeling te gering voor. We hebben vijf teams, een JO9, JO11, JO13, JO15 en JO17. Ik ga samen met de trainers kijken hoe we een lijn in de trainingen kunnen krijgen, waardoor we gerichter kunnen werken aan het niveau. Maar altijd met het idee dat het plezier van de jeugd voorop staat. Het doel is ook om nieuwe kinderen naar de club te lokken. De uitdaging bij Perkouw zit ‘m ook in het feit dat je binnen een team te maken hebt met verschillende niveaus. Hoe prikkel je het goede spelertje en hoe ga je om met een spelertje die tijdens een wedstrijd een bloemetje aan het plukken is.”