Ammerstol-voorzitter Michel Rabouw noemt hem ‘een positivo met een enorm clubhart’. Zonder Ben de Lange was het prestatievoetbal bij ASV Ammerstol al dood geweest. Dankzij hem overleefde de club in 2017 de meest turbulente periode in de geschiedenis.
“Dat was spannend”, zegt hij over die tijd. “We dreigden echt naar de knoppen te gaan.”
De ellende begon het seizoen daarvoor, vreemd genoeg bij de promotie naar de derde klasse. Ammerstol speelde nog op zondag. “Er was een versterkte promotie en ik geloof dat de eerste zeven van de ranglijst over gingen naar de derde klasse. Daar hadden wij het niveau en de selectie niet voor. Het was een heel lastig jaar met veel nederlagen. Het resultaat was dat er zeven spelers wilde stoppen. We hadden nog maar twaalf spelers over.”
Trainer Rob Kool zag dat niet zitten en stopte. “Ik vond het niet leuk dat hij stopte, maar ik snapte hem wel”, zegt De Lange, die de situatie van destijds als zorgwekkend bestempelde. “Geen trainer en veel te weinig spelers.” Keeperstrainer Jan Hoogendoorn en grensrechter Jan Hoogendoorn, die vorig seizoen stopte, bleef wel.
Hij trok, met doelman Guido de Gruijter die zich eveneens het lot van ASV aantrok en momenteel revaliderende is van een zware blessure, een noodplan uit de kast, want er moesten spelers bij. Daarbij was hij niet vies om gebruik te maken van ouderwetse ronselpraktijken: Ammerstol moest en zou blijven bestaan. De eis van het bestuur was minimaal zestien spelers.
“Ik ben alle huizen in Ammerstol afgegaan bij voormalige A-spelers met de vraag of ze alsjeblieft weer wilden voetballen. Dat had resultaat. Robbin Vos en Jens Uithol, die druk waren met tennis, begrepen dat het in belang van de leefbaarheid van het dorp was dat we niet naar de knoppen mochten gaan. Zij sloten zich aan. Ook Thomas van Elteren kwam terwijl hij in Utrecht woont. Hij zit er trouwens nog steeds bij.”
Langzaam maar zeker keerden ook andere spelers terug. “Ik train altijd na het seizoen door met die jongens en weet nog dat bij de eerste training er niemand was. Zelfs mijn eigen zoons niet. Maar bij de tweede keer druppelden er al zes binnen en na een paar weken hadden we er al dertien.”
Bij één van die zomertrainingen van De Lange nam Joshua Remmerswaal een kijkje. Hij had zijn voetbalspullen niet bij zich, maar daar wist de medewerker in de jeugdzorg wel iets op. “Ik heb mijn kleding en voetbalschoenen uitgedaan en die heeft Josh aangedaan. Ik stond langs de kant in zijn kleren.”
Zijn band met alle spelers is hecht. Zijn zoons Mick en Jory spelen in het team, maar als hij op het veld staat als trainer maakt hij geen uitzondering. Privileges hebben zijn eigen bloedjes niet. “Er wordt natuurlijk wel eens een grapje gemaakt als ik als scheidsrechter bij een partij in het voordeel van Mick en Jory fluit, maar ik zie ze allemaal als voetbalzonen.”
Hij weet dat plezier belangrijk is. “Met Rieny Looren de Jong hebben we een trainer die dat ook begrijpt. Hij stond ook klaar toen de club hem nodig had. Hij wilde trainer worden, maar wel onder de voorwaarde dat hij op donderdag één keer in de twee weken zijn wedstrijden bij de veteranen kon blijven spelen. Voor mij was dat geen probleem. Ik vind het hartstikke leuk om die jongens training te geven. Dat is ook de verdeling. Rieny leidt de training maandag, ik donderdag.”
Ammerstol is dit seizoen na de winterstop minder op dreef dan ervoor. “Resultaten vertellen ook niet alles”, reageert De Lange. “In de eerste competitiehelft hadden we net dat geluk waardoor we wedstrijden wonnen. Na de winterstop valt het vaak de andere kant op. Desondanks hoop ik dat we over de dertig punten heenkomen.”