Van de 95 jaar die Be Ready dit seizoen bestaat, maakte Donald Hijmans bijna de helft mee. Dus als er iemand is die tijdens dat jubileum aan het woord moest komen, dan was hij het wel. En gelukkig wordt zijn liefde er niet minder om. “Die hele club voelt voor mij gewoon als een familie.”
Die liefde is er met de paplepel ingegoten, vertelt Hijmans. “Mijn vader was jeugdtrainer, dus ik mocht al vroeg mee. Vanaf mijn vijfde denk ik.” Iets later begon de nu 54-jarige clubman ook zelf echt met voetballen. “Op mijn vijftiende in het eerste en doorgegaan tot 36. Altijd bij Be Ready, op één seizoen bij Altena na. Ik was snel weer terug, haha!” Heel snel was hij overigens als speler zelf niet. “Ik begon nog wel als rechtsbuiten, maar ging steeds een beetje verder naar achter. Eerst verdedigend op het middenveld en later centraal achterin.”
Met liefde
Maar natuurlijk is Be Ready voor Hijmans meer dan voetbal. “Het is een echte dorpsclub. Mijn ouders, zussen en ik hebben daar allemaal wat gedaan. Dat gaat door heel de familie, die club betekent heel veel.” Daar doet hij dan ook graag alles voor. “Lange tijd heb ik de jeugd getraind en tegenwoordig val ik in, als ze me ergens nodig hebben. De afgelopen weken heb ik nog het eerste gedaan. Dan blijf je toch jong, hè?” Geen bestuursfunctie, maar wel al twaalf jaar lid van de technische commissie. “Dat is puur voor de eerste en tweede selectie. We hebben hier niet altijd genoeg eigen jeugd, dus dan moet je spelers ergens anders vandaan halen.” Behalve voor het aantrekken van nieuwe spelers, houdt Hijmans zich ook bezig met het samenstellen van de staf. Met alle liefde. “Het is mijn club, daar doe je graag iets voor.” Het 95-jarig jubileum is voor hem dan ook iets om ontzettend trots op te zijn. “Ik denk dat het heel bijzonder is. Het wordt voor een dorpsclubje toch steeds lastiger. Het aantal jeugdleden loopt niet voor niks terug.” Toch is het dus gelukt. “We zijn de grootste in het dorp, dat trekt wel aan. We hebben ook gewoon enorm veel vrijwilligers. Op maandagochtend loopt er nog steeds een grote groep om de boel schoon te houden.”
Toekomst
Het allerbelangrijkste blijft de kantine, weet Hijmans. “Dat is onze grootste bron van inkomsten. Als dat zo blijft, is het financieel goed te doen.” Toch maakt hij zich ook wel een beetje zorgen, is de oud-speler eerlijk. “Jeugd is steeds minder geneigd om te gaan voetballen, er zijn zoveel andere dingen. Voor ons is het lastig om die te blijven binden. Er worden hier ook bijna geen nieuwe woningen gebouwd, daardoor verliezen wij potentieel goede voetballers.” En, hoelang blijven ze nog op de zondag voetballen? “Over vijf jaar is alles op zaterdag, denk ik. Dat is onvermijdelijk.” Maar tegelijkertijd is hij toch vooral trots. “We speelden in de kelder van de laagste KNVB-competities, toen hebben we tegen elkaar gezegd: Wat willen we nog?” Een nieuwe start was het antwoord. “Met een nieuw bestuur en een sponsorcommissie. Anders hadden we daar nu nog gespeeld. Samen zetten we de schouders eronder en houden het toch maar mooi vol, dat maakt mij trots.” En dus, met enige twijfel, op naar de honderd. “Het zou heel mooi zijn als we dat halen, dan gaan we het nog groter vieren!”
Klik op Be Ready voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Be Ready voor meer informatie over de club.