Hij voetbalde nooit ergens anders, is al ruim 27 jaar lid en vervulde naast zijn rol als speler meerdere functies binnen. Bas de Groot kan dan ook met recht worden betiteld als een echte clubman. “Er stroomt wel echt rood-zwart bloed door mijn aderen, dit is als een tweede thuis.”
Zes jaar oud was hij, toen de eerste stapjes op het voetbalveld in Heerle werden gezet. Heel vanzelfsprekend was dat echter helemaal niet, vertelt De Groot. “Ik kom niet uit een voetbalfamilie, thuis bij ons werden andere sporten gedaan. Via vriendjes op school kwam je dan hier terecht, dat was eigenlijk heel logisch en voor mij helemaal geen twijfel.” Na al die jaren is die band natuurlijk alleen maar sterker geworden. “Je kent iedereen, hebt een goede klik met de club en maakt met alle mensen een praatje. Zo gaat dat.”
Vrouw ontmoet
Voor De Groot is het ook meer dan alleen zelf voetballen. Zo was hij jeugdtrainer, zit hij in de activiteitencommissie en regelt hij sponsoren voor de club. “We doen ieder jaar een voetbalquiz, organiseren een dropping, maar hebben ook contact met bedrijven. Of hun bord nog goed hangt bijvoorbeeld.” Het totaalplaatje. “Echt een dorpsclub, het gevoel van thuiskomen. Ook buiten het sportpark doe je dingen samen, het is je sociale leven.” De wens om bij een andere club te gaan kijken, is er bij De Groot dan ook nooit geweest. Zoals gezegd was voetballen sowieso niet zo vanzelfsprekend. “Als ik als klein ventje tegen mijn vader had gezegd dat ik nu in het eerste zou spelen van een voetbalclub, had hij dat waarschijnlijk nooit geloofd.” Maar dat hij het zo naar zijn zin heeft bij HSC, heeft nog een andere reden, moet hij bekennen. “Ik heb hier ook mijn vrouw leren kennen, die voetbalde in het damesteam. We zijn nog steeds samen, dus ik heb veel aan de club te danken, haha!” Met zijn 33 jaar, begint De Groot inmiddels één van de meest ervaren spelers binnen de selectie te worden. Daar geniet hij, terugdenkend aan zijn eigen doorbraak bij de senioren, zichtbaar van. “Ik keek op tegen dat soort jongens. Het is aan ons om de jeugd te helpen, ze het naar hun zin te laten hebben, zodat ze over een aantal jaar de sterkhouders kunnen worden.”
Cirkel rond
Daar is hij druk mee bezig. “Coachen, bepaalde slimmigheidjes, maar ook verantwoordelijkheid geven.” De verdediger weet nog goed hoe dat ging in zijn tijd. “Ik was zestien of zeventien toen ik debuteerde, voetbalde eigenlijk nog in de B-jeugd. We mochten één keer in de twee weken meetrainen, maar gingen op een gegeven moment gewoon elke week. HSC werd dat seizoen kampioen, dat vergeet je nooit meer.” Sowieso roept die tijd de nodige herinneringen op, mede ook door de huidige trainer. “Toen ik mijn debuut maakte, was Peter Deelen trainer, die is er nu weer. Laatst hadden we het er nog over, wat dat betreft is de cirkel mooi rond.” Na al die jaren, weet De Groot precies waar zijn kwaliteiten liggen. “Ik ben gewoon een harde werker, iemand die de ballen af moet pakken. Zodat jongens die echt iets met een bal kunnen, dat lekker kunnen doen.” Kampioenschappen en periodetitels behoren voor De Groot tot de hoogtepunten, terwijl de degradatie naar de vijfde klasse hem nog steeds de nodige buikpijn geeft. “Ik was toen ook geblesseerd, zit je daar machteloos aan de kant.” Maar het allermooiste moment was een ontsnapping op de laatste speeldag, hij weet het nog precies. “Uit bij Grenswachters, we moesten winnen om in die vierde klasse te blijven. Het werd uiteindelijk 1-2, die ontlading was echt heel mooi, dat hadden we keihard nodig.”
Hoogtepunt stoppen
Desondanks vindt de ploeg zichzelf dit seizoen opnieuw terug in die vijfde klasse, dat blijft nog altijd een beetje onwennig, vertelt hij. “Soms kom je op sportparken, dan denk je: waar zijn we nu weer beland? Dan zie je wel echt dat dit de kelder van het amateurvoetbal is.” En dus is het doel vrij duidelijk. “We willen terug naar die vierde klasse, vooral ook om al die derby’s weer mee te maken. De selectie is krap, maar de basis goed.” Eigenlijk had het vorig seizoen al moeten gebeuren. “Daar baal ik nog steeds een beetje van, dat die competitie weer werd onderbroken. Toen had ik echt het gevoel dat we gingen promoveren.” Mocht die promotie er komen, zou dat zomaar het laatste kunstje van De Groot kunnen zijn. “Ik denk wel een beetje na over stoppen, je merkt toch dat het herstellen langer duurt. Als ik fysiek niet goed ben, kan ik dat niet compenseren met mijn techniek. Kampioen worden en stoppen? Dat zou wel op het hoogtepunt zijn.” Aan hem zal het niet liggen. “We horen als club in die vierde klasse, ook qua status die we nog steeds hebben in de regio. Ik ga er in ieder geval alles aan doen!”
Meer informatie over HSC’28? Klik hier.
Meer artikelen over HSC’28? klik hier.